Hoofdpijn

En dat heb ik weer. Is het eindelijk geweldig weer om de buitenboel te gaan doen, barst ik van de hoofdpijn. Alweer. En dat dus ondanks m’n nieuwe bril. Niet fijn. Zó niet fijn. Maar ja, ik kan er weinig aan veranderen. Dus dan maar een paracetamol en misschien zometeen toch nog even lekker naar buiten. Wellicht doet die buitenlucht me juist goed. Want, lieve mensen, het lijkt bij ons op de oprit wel een verzamelplaats van alle bladeren uit de wijk. Zodra het maar een beetje waait, blaast meneertje WIND meteen alles onze kant op. En dan hebben we ook nog het geluk dat in de tuin van onze buren (ja, die van die advocaat en die van dat bonken op de muur zodra wij gaan boren om iets op te hangen) van die fijne bomen staan. En vooral veel. Veel hoge bomen. Met heel veel rotzooi in de herfst. Hoort er allemaal bij. En normaalgesproken is het helemaal niet erg om dat zo af en toe op te ruimen. Maar niet als ik hoofdpijn heb. Dan heb ik helemaal geen zin in rommel ruimen. Dan wil ik eigenlijk even slapen. Dan wil ik niks hoeven doen. En dat kan dus niet. Dat kan eigenlijk nooit als je mama bent. Altijd is er wel iets te doen en bovendien kan ik Zoon ook niet aan z’n lot overlaten. Het ventje moet tenslotte ook even wat lekkere buitenlucht opsnuiven, in plaats van de hele middag voor de TV. Niet dat hij dat niet zou kunnen hoor. Als ik hem z’n gang laat gaan, lukt dat zonder enig probleem. Alleen vind ik dat niet de bedoeling. Zelfs niet als ik hoofdpijn heb. Dus ik stop nu met zeuren. Ik ga even een tabletje scoren en probeer m’n luie lijf richting de tuin te krijgen………als meneertje WIND nou ook die hoofdpijn eens voor een tijdje weg kon blazen……..dat zou wat zijn……..