Categories
vakantie

Vakantie in zicht…

En dat is duidelijk nodig. Mijn hoofd is leeg. Ik ben moe. En onze vorige vakantie is inmiddels alweer 5 weken geleden! ( U zult wel denken: “verwend kind”, en U heeft gelijk) Heb weinig inspiratie dus mijn logs zijn ook weinig interessant……vrees ik. Het wordt tijd dat ik weer even wat zonnestraaltjes op m’n huid voel, dat ik weer even in het Spaanse land vertoef. Bij de gedachte aan het eten van olijven, paëlla, calamaris, het bbq-en en het drinken van Sangria, word ik al aardig vrolijk. De reis alleen……oef……dat wordt zwaar dit jaar vrees ik. Natuurlijk overnachten we ergens in Frankrijk en doen we het op ons gemakkie, maar die Jens…..die vindt het tegenwoordig na 10 minuten al niet meer leuk in de auto! Zoethoudkadootjes moeten nog worden aangeschaft, maar geloof me, ik ga er zeker een hoop van inslaan. Bovendien hoop ik dat de portable DVD-speler wonderen doet. Het enige nadeel is dat we er maar ééntje hebben, met één scherm. Maar aan de andere kant ziet Man me al aankomen: “Lieffie, ik wil nog een extra DVD-spelertje erbij…..da’s écht heel handig hoor!”. Ik ga nog maar eens even bedenken hoe we dat gaan aanpakken. Ging de liefde van de man niet door de maag??? Frietjes eten vanavond dus!!!!

Rust zacht, lieve oma

Sja, de titel zegt al genoeg denk ik. Ze heeft eindelijk opgegeven na een lange strijd. Al bijna een week at en dronk ze niet meer en nu is dan afgelopen nacht toch het lichtje uitgegaan. Precies 6 weken na opa’s overlijden. Het was door verschillende mensen voorspeld. Ik hoop dat ik haar hart heb geërfd……dat was echt beresterk. Een taai oud mensje was ze. 11 Kinderen gebaard, kanker en verschillende Tia’s gehad en toch doorgaan, blijven leven ondanks alle ongemakken. Maar nu heeft ze rust. Ze is weer bij opa. En het is goed. Wel een raar gevoel om nu geen opa’s en oma’s meer te hebben. Al mag ik natuurlijk niet klagen, ik heb ze enorm lang bij me mogen hebben. Nu zijn mijn ouders de oudste generatie en dat voelt anders. Maar ach…..that’s life. Laten we nu maar genieten van alles en iedereen om ons heen, zodat we nooit hoeven te zeggen: “had ik dit nog maar of had ik dat nog maar”. Zo’n leven als mijn opa en oma hebben gehad, is helaas voor weinig mensen weggelegd. Dat ze nu maar de beschermengeltjes van onze kinderen mogen zijn. Zoek maar een mooie ster naast opa uit, lieve oma. Alles komt goed……ooit.

Lien & het schoolbestuur II

So hey! Dat was me eventjes een fijne discussie gisteravond. “Och….we zijn met een uurtje weer wel thuis” zeg ik tegen de oppas. Die we dus echt altijd op het laatste nippertje nog kunnen vragen hè! Waar vind je die nog?!? Zulke goeies?!? Wij boffen maar. Maar terug naar het schoolbestuur. De direkteur en nog een hoge pief van de Stichting Leerrijk waren aanwezig. We werden ontvangen in de speelzaal van de kleuters. Het schoolbord stond al aardig volgekalkt met wat ze ons zouden gaan vertellen. Korte analyse liet al gauw zien dat de situatie in 1e instantie nog slechter zou zijn en dat door een ‘adequate’ aanpak van het schoolbestuur en de stichting de schade nog enigszins beperkt zou blijven. En onze analyse van 2 minuten klopte volledig. Feit 1: we hebben op onze school té weinig nieuwe aanmeldingen gekregen. Feit 2: we lopen daardoor een aanzienlijk budget mis (de school bedoel ik dan natuurlijk). Feit 3: kostenbesparing is onafwendbaar. Feit 4: Ontslag van 2 halve krachten (1 FTE dus) is het gevolg. Na heel wat overwegingen welke combinatie-klassen er gemaakt zouden kunnen worden, is uiteindelijk door het schoolbestuur, de ouderraad en de ondernemingsraad gekozen voor het samenvoegen van de kleuterklassen. Oké, snap ik. Maar de direkteur, voor het gemak noem ik hem verder Paulus (hij lijkt nl. op Paulus de boskabouter…….vandaar) werd me daar even het vuur aan de schenen gelegd. Hij heeft het best even benauwd gehad….onze Paulus. “Waarom niet vooraf zo’n vergadering met de ouders….ipv zo’n onvolledig, onduidelijk nieuwsbriefje”, “Wat zit er structureel fout, waardoor er te weinig aanmeldingen binnenkomen?”, “Geef eens concreet aan wat U (Paulus) daar aan gaat veranderen”, “Deelt u onze zorg voor onze kinderen?”, “Wat is het maximale aantal leerlingen wat u in deze kleuterklas wilt hebben?”, “Nee, niet ongeveer, wij willen van u horen wanneer de klas vol zit!”, “Hoe is de PR van deze school geregeld?”, “U heeft een speciaal PR-team, zegt u, nou….dat is dan hoognodig aan vervanging toe”, “Hoe verklaart u dat er wel voldoende geld is voor een verbouwing van de school en niet voor een extra leerkracht?”. En ga zo maar door. Ik zal u er niet verder mee vervelen. Maar het geeft een indicatie wat die goeie boskabouter heeft moeten doorstaan. Het was geen vragenuurtje, het was een heus debat. Ik kan u vertellen dat Balkenende het nog niet zo moeilijk heeft gehad. Maar Paulus hield zich staande! Hiep hiep hoera voor Paulus! We zijn allemaal met een duidelijk beeld en geruststellend gevoel huiswaarts gekeerd. Er is beloofd dat er een communicatie-plan wordt gepresenteerd in de 1e week van het nieuwe schooljaar. De hoge pief van de stichting heeft hierop aangedrongen. Alsmede wordt er een speciaal PR-team samengesteld waarin ook verschillende ouders mogen deelnemen. Lijkt me helemaal iets voor Lien. (ziet u het al voor u? kabouter Kwebbel samen met Paulus?) Afijn….2,5 uur later losten wij de oppas af…….

Lien heeft het zwaar…

……vandaag…….en gisteren ook al! Ik heb te weinig geslapen dit weekend. En terwijl ik dit schrijf, krijg ik nog meer last van zelfmedelijden. Zo gaat dat nl. met Lien. Als ik niet kan slapen dan krijg ik enorm medelijden met mezelf. Het liefst laat ik dan Man ook deel uit maken van mijn portie zelfmedelijden en maak hem wakker. Heb ik de afgelopen nacht toch maar niet gedaan. Man heeft soms ook recht op een goede nachtrust. (ik kan ook lief zijn!) Ik heb dus zaterdagavond een bierfeestje gehad. En na feestjes, ongeacht het alcoholgehalte, kan ik niet slapen. M’n oren suizen, m’n hoofd zit vol en dat moet eerst verwerkt worden, voordat Klaas Vaak zand in m’n ogen komt strooien. Kort nachtje van zaterdag op zondag dus….. Zondag de hele dag geen klote waard, maar alleh, daar heb ik me wel doorheen geworsteld. Je zou dan toch zeggen dat ik gisteren als een blok in slaap moet zijn gevallen. En dat is ook zo. Totdat Man om 24h00 naar bed kwam. Voor mijn gevoel stormde hij de kamer binnen, terwijl hij me verzekerd heeft dat hij heel zachtjes heeft gedaan. En ik geloof Man. Probleem was wel dat Lien uitwakker was, hoofdpijn had en dus 2 uur wakker heeft gelegen. Van nijd heb ik 2 Ibuprofens van 400 mg geslikt. Gevolg? In een coma, gedrogeerd…..tot vanochtend 06h20. En nu? De hele dag een soort van katergevoel…….stomme trut…….wie slikt er dan ook Ibuprofen om te slapen??? Dan moet je wel heel dom zijn!!! Wat een zelfkennis………..

Lien’s hoofdpijn

Hoofdpijn kan natuurlijk heel veel verschillende oorzaken hebben. Te druk, te warm, te moe, te weinig geslapen, te veel gedronken, te ongesteld, te slechte ogen. Ga maar raden waar het dan precies van komt. Net voor onze vakantie heb ik m’n ogen weer laten opmeten omdat ik een nieuwe bril wilde. Vraagt de opticiën: “denk je dat je nog dezelfde sterkte hebt?”. Waarop ik antwoord: “ik denk van wel”. “Geen hoofdpijn de laatste tijd?” vroeg hij weer. “Nou dat wel”,  zeg ik, “maar dat komt denk ik niet van mijn ogen”. Nog geen 2 seconden zit ik met m’n kin op het oogmeetapparaatje en ik hoor vanachter het ding de opmerking: “dat komt denk ik niet van mijn ogen??? Nou ik weet zeker van wel”. Oké dan. Ik begin het zicht te krijgen van een mol. Fijn. “Je wordt ook ouder hè?” was zijn volgende opmerking. En bedankt. Dus nieuwe bril gekocht, glazen besteld en inmiddels heb ik hem een paar weken op m’n neus. Hij is geweldig……zit lekker en ik zie het nog goed ook. Maar wat doet nou het geval? Ik sta dus deze ochtend op MET HOOFDPIJN. Tsss…..met z’n “Ik weet zeker dat het van je ogen komt”. Nou mooi niet dus. Maar goed dat ik genoeg paracetamol in huis heb!

Mannen

Man-jr. in ons gezin heeft al aardig door hoe het werkt met vrouwen en vooral met moeders! Met weinig woorden weet’ie me steeds weer de dingen te laten doen, die hij wil! Toch knap, moet ik zelf toegeven. Door alleen een kort “die”, “ehuh”, “drinken”, “op”, en “meer”, samen met een wijzend vingertje en grote onschuldige kijkers, weet hij aardig z’n zin te krijgen en vrouw-sr. in huis aardig voor z’n karretje te spannen. Steeds weer betrap ik mezelf erop dat ik een soort van vrouwlijke butler aan het worden ben voor ons ventje. En ja, natuurlijk kan hij het allemaal nog niet zelf en heeft’ie m’n hulp hard nodig, maar het is toch echt niet nodig dat ik bij elke “die” al meteen van m’n stoel omhoog kom om datgene voor meneertje te pakken, halen of regelen wat’ie op dat moment wil. En nu wil ik niet alle mannen over één kam scheren hoor, maar de mannen in huize de-kock worden toch aardig op hun wenken bediend. En weet je wat het ergste is……ik vind het niet eens erg! Het zal dus wel dat zorgzame van vrouw-sr. zijn, wat doorslaggevend is. En toch zal ik daar in de toekomst iets aan moeten veranderen……ik wil nl. over zo’n 25 jaar niet van mijn a.s. schoondochter (of schoonzoon….you never know) te horen krijgen dat man-jr. zelf niks doet of niks kan!!! Werk aan de winkel dus, Lien! Zelfstandig opvoeden die hap!

Lotte marathon

9 Afleveringen had ik nog in te halen! Mars die onder het mom van ‘ik-wil-leren-maar-ik-krijg-het-er-niet-in-vandaag’ in slaap was gevallen op de bank heeft er gelukkig weinig tot geen ‘last’ van gehad. Ik heb de hele avond alleen maar ‘Lotte’ gekeken. En wat denk je??? Zijn we nog geen steek verder. Ik wil romantiek, ik wil dat de verliefdheid van het scherm druipt, maar nee hoor…….na 9 afleveringen zijn ze nog niet samen……Lotte & Vico! Nee…..ze hebben ruzie……ze gaan tegen elkaar procederen……nee…..daar word ik happy van na 9 afleveringen! Niet dus! Het gevolg was wel dat ik, veel te laat voor een doordeweekse dag, in m’n bedje lag en me nog lag op te winden over wat een oetlul die Vico wel niet is en over wat een stijve trut die Lotte wel niet is. Soms snap ik ook echt niks van mezelf! Waarom volg ik toch ook zo’n domme serie en nog erger…..waar maak ik me in hemelsnaam druk om???? Lien….get a life…..get back to reality!

Lien regelmien

Ohoh…..het wordt weer vakantietijd! En ja natuurlijk is dat leuk en ja natuurlijk heb ik daar zin in. Maar al het gedoe en geregel vantevoren dat levert toch altijd weer de nodige stress op. Althans bij mij dan toch, de rest van het gezin heeft er weinig tot geen last van. Maar bij mij spookt het maar door m’n hoofd: Vergeet ik niks? Is alles schoon? Oppas voor de kat? Paspoorten? Vignet & Zwitserse Francs geregeld? Wat neem ik mee? en ga zo maar door. En weet je wanneer dat door-m’n-hoofd-spoken begint? Nou…’s-nachts!!!!! Midden in de nacht en dan lukt het niet meer om in slaap te komen. UIteindelijk wel natuurlijk, maar zo’n 1,5 tot 2 uur wakker liggen is echt geen uitzondering. Ik zal blij zijn als de auto is gepakt en Lien Regelmien weet dat alles erin zit…….als we zaterdagochtend héééél vroeg in de auto zitten op weg naar onze vakantiebestemming! En ondertussen probeer ik maar zo rustig mogelijk te blijven en keurig m’n ‘lijstje’ af te werken. Komt best goed……..ik hou me gewoon vast aan de gedachte volgende week bovenop de berg te staan met volop sneeuw en volop zon………zucht……..HEERLIJK!

Bejaardenhuis

Natuurlijk zijn we gisteren nog nieuwjaarwensen gaan brengen bij mijn opa en oma die samen in een verzorgingstehuis wonen. Toch bijzonder dat ze er nog steeds zijn, allebei al 90 jaar oud en als ze het mogen halen in juni dit jaar 69 jaar getrouwd! Oma gaat hard achteruit, zit in een rolstoel en heeft weinig besef meer van dag en tijd. Opa daarentegen is nog aardig fit, weet goed wat’ie wil en laat niet met zich sollen. Onderweg er naartoe kwam dochter-lief met de vraag: “waarom zit ouwe oma in een kinderwagen?” Sja……leg dat verschil maar eens uit aan een kind van 4! Bovendien zit ze er natuurlijk niet ver vandaan, want oma is nu éénmaal weer helemaal kinds aan het worden! Ik heb dan ook maar geen moeite gedaan om het verder uit te leggen ;-). En die ouwe oma die dan eigenlijk nergens meer op reageert, lacht wel mooi naar ons meisje en heeft zelfs even haar barbie mogen vasthouden……. “Als we naar huis gaan, krijg ik mijn barbie wel weer terug he mama?” was de vraag, nadat ze zag dat ‘ouwe oma’ de barbiepop goed vasthield………..mooi toch?

Lien’s poetsdrift….

…..is ver te zoeken deze week! “Nou en…” zul je wel denken, “het is toch vakantie?”. Jaha dat is ook zo, maar met iedereen al meerdere dagen thuis, zal toch het één en ander even opgefrist moeten worden…..de WC om maar even een voorbeeld te noemen. Dus met een diepe zucht wilde ik net gaan beginnen, toen ik m’n laptop weer op tafel zag liggen. “Ach….eerst even m’n mail en m’n log checken”, was weer mijn onder-het-poetsen-uitkomende gedachte! Et voilá…..hier zit ik dan…….eerst weer een stukje te loggen om het échte werk weer even uit te stellen. Wat een opluchting dat vanaf volgende week de werkster weer iedere week komt! Een heerlijke gedachte!!! Maar goed, daar schiet ik dus vandaag weinig mee op. Ik zal toch echt zometeen een emmertje met sop moeten maken! Denk nu niet dat ik gelijk het hele huis op z’n kop ga zetten…….daar zijn de kindjes al veelste goed in ;-)! Op naar het kleinste hokje in huis dan maar……..

Gegroet, Lien Poets (ehh….niet dus)