Month: May 2007

Carpe Diem

“En?” vraagt mijn moeder gisteren aan Senna, “heb je op school verteld dat ‘ouwe opa’ is doodgegaan?”. “Nee”, was haar antwoord, “ik heb verteld dat wij bijna met het vliegtuig op vakantie gaan!…….maar morgen, morgen dan vertel ik de juf wel dat mijn ouwe opa een sterretje is geworden!”. En terwijl ik naar mijn oh-zo-wijze dochter luister, kan ik maar aan 1 ding denken: Carpe Diem. Oftewel: Pluk-de-dag. De afgelopen dagen stonden meer in het teken van de dood dan van het leven. Door zo’n opmerking van dochter-lief word je weer teruggebracht tot het hier en nu, tot het hebben van een toekomst en tot het hebben van toekomstplannen. Wij gaan op vakantie……genieten, zwemmen, luieren, winkelen en boekjes lezen. En ik weet zeker dat mijn opa niets liever gewild zou hebben. Hij genoot als wij genoten…… Bovendien ben ik me heel bewust dat morgen alles er anders uit kan zien. Ik stel niks meer uit, ik doe wat ik wil doen en als het kan vandaag! Vandaar: Carpe Diem……

Zo…..en nu eerst een kopje koffie!

Rust Zacht…..Lieve Renée

Jeetje…..wat een weekend! Door alle commotie rond opa’s overlijden, ben ik eventjes van de ‘digitale lijn’ af geweest. Eventjes geen weblogjes gecheckt en geplaatst dus. Wel begrijpelijk…denk ik. Maar dan vandaag…..dan vandaag ineens komt Man me vertellen dat Renée Simons is overleden. Renée is een vrouw van mijn leeftijd wiens log ik per toeval ben tegengekomen en die ik zó ontzettend bewonder dat ik haar bleef volgen. Renée had nl. longkanker, was opgegeven en zou de zomer van 2006 hoogstwaarschijnlijk niet meer halen. Kun je je dat voorstellen?? 38 jaar is ze…. Ze heeft gestreden, ze heeft geleefd, ze heeft alle positieve kracht die ze in zich had benut en is dus een heel stukje verder gekomen dan die zomer van 2006. Afgelopen woensdag heeft ze nog zelf gelogd op http://maxsomi.web-log.nl dat het best goed met haar ging. En dan een paar daagjes heb ik niet gekeken en is ze er stiekem met opa vandoor gegaan de 4e mei. Vreselijk….ondanks dat ik haar dus niet persoonlijk ken, doet het me behoorlijk zeer. Iemand van mijn leeftijd, iemand die nog midden in het leven stond, iemand die nog zoveel had willen ondernemen……zo iemand hoort niet dood te gaan. Niet nu….niet zo jong…. Zo’n contrast met mijn lieve opa van 90 jaar. De uitvaart van allebei zal woensdag 9 mei a.s. om 14h00 zijn. Hoe toevallig….. Opa, zorg je goed voor lieve Renée?

Rust Zacht…..Lieve Opa

Hij is dood. Opa is dood. Afgelopen nacht gestorven op 90-jarige leeftijd…bijna 91 zelfs. Toch nog enigszins onverwacht ondanks zijn hoge leeftijd. Hij is rustig in zijn slaap overleden…..mooie dood…..mooie leeftijd……mooi leven. 11 kinderen gekregen en een heel zooitje klein- en achterkleinkinderen (ben de tel eerlijkgezegd kwijtgeraakt). Hij genoot altijd met volle teugen van dat kleine grut. En dan oma…..sja…..oma……die leeft dus ook nog. 1 weekje jonger dan opa is ze. Eind juni zouden ze 69 jaar getrouwd zijn en terwijl ik dit schrijf, besef ik hoe bijzonder dit wel niet is. Oma heeft verschillende Tia’s gehad (herseninfarcten) en kan bijna niet meer praten. Ook is ze dementerend, maar niet dusdanig ernstig dat ze niet beseft wat er gaande is. Wat zal ze verdrietig zijn…… Senna trok vanochtend dus de conclusie dat haar ballon nu bij de “oude opa” is. Opa is nu immers een sterretje hoog in de hemel en daar ging haar ballon afgelopen maandag ook naartoe! Mooi toch?

Lien & Koninginnedag

Er zijn jaren geweest dat Koninginnedag zo goed als voorbij ging zonder er ook maar iets van te vieren. Behalve dat we niet naar ons werk hoefden dan…. Vroeger niet hoor, vroeger werd er vanuit school van alles georganiseerd. Van een aubade op het dorpsplein tot een versierde-fietsen-wedstrijd toe. Ik weet nog goed dat mijn vader altijd druk was met die versierde fietsen van ons. Hele PVC-buizen werden op het stuur vast gemonteerd en werden vervolgens met de vrolijkste kleurtjes crêpepapier versierd. En oh wee als het dan ging regenen……..dan zat nl. overal de kleur van het crêpepapier behalve op de slingers. Nu, sinds dit jaar, is Koninginnedag ook niet zomaar aan ons neus voorbijgegaan. Onze dochter had op school uitgelegd gekregen wat Koninginnedag nou zo ongeveer was. En gisterochtend stond ze al vroeg te stuiterballen toen ze zag dat de buurman de vlag had buitengehangen. Papa had immers beloofd de vlag ook op te zoeken (ergens tussen alle rotzooi in de schuur) en samen met haar op te hangen. Éénmaal uit bed gingen kids en Man in pyama de vlag zoeken en ja hoor…..enkele luttele minuten later wapperde er een rood-wit-blauwe vlag aan onze gevel. Even later kwam de opmerking van dochter-lief: “Mama, mama….wij hebben dezelfde als de buurman!”. Sja….iets wat voor ons zo logisch is, is voor zo’n uk dan weer heel bijzonder. Toen iedereen weer fris en fruitig uit bad was, zijn we dan naar de aubade op het dorpsplein geweest, waar alle kinderen vervolgens een ballon mochten oplaten voor de ballonnenwedstrijd. Jens gaf z’n ballon met een kort: “Hoese’k nie” aan man-lief en Senna hield hem heel krampachtig vast omdat ze bang was dat hij klapte (ze heeft een fobie voor knallende balonnen). Op het sein van de burgemeester gingen alle ballonnen de lucht en met een “oohhh” en “aahhh” zagen we hoe ze in sneltreinvaart werden meegenomen door meneertje wind heel hoog de lucht in. Beide kids waren zéér onder de indruk en even….héél even had ik weer dat échte koninginnedaggevoel van vroeger terug……op de versierde fietsen na dan!