Er zijn jaren geweest dat Koninginnedag zo goed als voorbij ging zonder er ook maar iets van te vieren. Behalve dat we niet naar ons werk hoefden dan…. Vroeger niet hoor, vroeger werd er vanuit school van alles georganiseerd. Van een aubade op het dorpsplein tot een versierde-fietsen-wedstrijd toe. Ik weet nog goed dat mijn vader altijd druk was met die versierde fietsen van ons. Hele PVC-buizen werden op het stuur vast gemonteerd en werden vervolgens met de vrolijkste kleurtjes crêpepapier versierd. En oh wee als het dan ging regenen……..dan zat nl. overal de kleur van het crêpepapier behalve op de slingers. Nu, sinds dit jaar, is Koninginnedag ook niet zomaar aan ons neus voorbijgegaan. Onze dochter had op school uitgelegd gekregen wat Koninginnedag nou zo ongeveer was. En gisterochtend stond ze al vroeg te stuiterballen toen ze zag dat de buurman de vlag had buitengehangen. Papa had immers beloofd de vlag ook op te zoeken (ergens tussen alle rotzooi in de schuur) en samen met haar op te hangen. Éénmaal uit bed gingen kids en Man in pyama de vlag zoeken en ja hoor…..enkele luttele minuten later wapperde er een rood-wit-blauwe vlag aan onze gevel. Even later kwam de opmerking van dochter-lief: “Mama, mama….wij hebben dezelfde als de buurman!”. Sja….iets wat voor ons zo logisch is, is voor zo’n uk dan weer heel bijzonder. Toen iedereen weer fris en fruitig uit bad was, zijn we dan naar de aubade op het dorpsplein geweest, waar alle kinderen vervolgens een ballon mochten oplaten voor de ballonnenwedstrijd. Jens gaf z’n ballon met een kort: “Hoese’k nie” aan man-lief en Senna hield hem heel krampachtig vast omdat ze bang was dat hij klapte (ze heeft een fobie voor knallende balonnen). Op het sein van de burgemeester gingen alle ballonnen de lucht en met een “oohhh” en “aahhh” zagen we hoe ze in sneltreinvaart werden meegenomen door meneertje wind heel hoog de lucht in. Beide kids waren zéér onder de indruk en even….héél even had ik weer dat échte koninginnedaggevoel van vroeger terug……op de versierde fietsen na dan!