Marco in concert

Nou nou wat had ik zin in het concert van Marco Borsato. Ehhmm……eigenlijk niet zo dus………ik was moe…….ik voelde me niet fit en eigenlijk diep van binnen bleef ik veel liever thuis om vervolgens vroeg m’n bed in te duiken. Maar goed, dat was geen optie. Vond ik. Vandaar mijn oppeppende blogje dinsdagmiddag. Ik zou gaan….punt uit! En ik zou het naar m’n zin hebben. Een lichtelijk schaamte- en paniekgevoel wisselden zich af en aan. Ik kende namelijk geen enkel nummer van z’n nieuwste CD. Sterker nog……….ik heb zelfs niet eens z’n nieuwste CD. En Man maar lachen. “Hoe kan je nou vanavond meezingen als je geen enkel nummer kent?”, vroeg hij met een glimlach van oor tot oor. Man houdt niet zo van Marco. Hij vindt het maar niks….die muziek. Maar hij gaat wel mee, dat dan weer wel. Voorwaarde was echter dat we een plekje zo dicht mogelijk bij een bar opzochten. Deal. Ik ben de moeilijkste niet. En wat denkt u vervolgens? Marco heeft hooguit een nummer of 5 van z’n nieuwste CD gezongen en de rest was allemaal oud repertoire. Nummers die iedereen heel erg hard kon meezingen en iedereen deed dat dus ook. Iedereen behalve Man. Maar dat viel niet op tussen die duizenden in het wit geklede mensen. Dat was trouwens wel supergaaf om te zien……iedereen in het wit. Oh en wist u dat er tegenwoordig niet meer met aanstekers een romantisch sfeertje wordt gecreëerd? Dat is zó jaren negentig 🙂 Nee, tegenwoordig wordt dat met mobiele telefoons gedaan. Het effect is hetzelfde en het is natuurlijk veel veiliger…….. Het is maar even dat u het weet. Ik moet wel toegeven…….het was erg leuk in het Gelredome. Ik had het ondanks mijn fysieke gesteldheid voor geen goud willen missen. Nu op naar november…….musical “Dirty Dancing” en op naar januari……..”Vrienden van Amstel”. Gezellie……..