Lien's Log

Zo. Die is weer opgehoepeld naar Spanje. Oftewel z’n rare mijter en witte paard zijn weer veilig opgeborgen. Het was leuk hoor. Daar niet van. Maar och och, wat een drukte, wat een kado’s, wat een stuiterende enthousiaste en onhandelbare kindjes hebben we de afgelopen weken gehad. Het is ieder jaar weer reuze gezellig en een heerlijke verwennerij. We doen er zelf ook steeds weer aan mee. Maar wat daar tegenover staat is dat het druk druk druk is. Die hele decembermaand. Ik weet het niet hoor. Vaak denk ik: “gezellig december komt eraan!” en op andere momenten denk ik: “oh god, december komt eraan……sinterklaas……kerst……oud&nieuw……Man’s verjaardag……HELLLUP!!!”. Al die verplichte nummers. En verplicht is niet fijn. Van verplicht krijg ik altijd de zenuwen. Van verplicht gaan m’n haren overeind staan en word ik opstandig. Zal wel aan mij liggen. That’s me. Ik kom er wel doorheen, da’s niet het punt. Ieder jaar is het al gelukt, dus ik heb geen twijfel dat het dit jaar niet zou gaan. Al loopt alles dit jaar anders dan gepland. Omdat we te laat zijn gaan zoeken, zitten alle restaurants in de buurt al vol op 1e Kerstdag. En nu moeten we dus een dinner-at-home gaan fabriceren. En ik ben geen keukenprinses………eerder een keukenheks! Maar ook daar kunnen we weer wel een mouw aan passen. Ik heb by-the-way van de goede Sint het nieuwe boek van Yvon Jaspers gekregen: Spaghetti tegen het plafond……met allemaal lekkere recepten voor kinderen. Goh…….zou die goedheiligman hier iets mee bedoeld hebben??? Hmmm….. Afijn, terug naar de decembermaand. Oud&Nieuw……ook zoiets leuks. En dan ook nog te bedenken dat Man jarig is op oudjaarsdag. Kan hij natuurlijk ook niks aan doen, maar handig is anders. We hebben nu al enkele jaren gehad dat de hele dag het huis vol zat met visite. Kei-gezellig. Maar oud&nieuw vieren mensen toch vaak met de familie. Dus rond 20h00/21h00 was iedereen pleite en was ik de wc aan het schoonmaken. Op oudjaarsavond forhavensake! Om daarna als 2 bejaarden uitgeblust op de bank te wachten tot het eindelijk 00h00 is. Dat gaan we dit jaar ook anders doen! Man’s verjaardag gaan we in het weekend ervoor vieren. Kunnen we oud&nieuw eens op een andere manier doorbrengen. Spannend 😉 . Wat ik wel al in de achtertuin heb staan, is de Kerstboom!!!!! Jaren heb ik het met onze kunstboom gedaan. Té bang dat Zoon hem om zou trekken, té bang dat onze jonge kater erin zou springen. Maar nu, dit jaar, hebben we dus een echte. Ééntje die echt naar dennennaalden ruikt. Ééntje die de juiste Kerstsfeer in huis brengt. Ik ben erg benieuwd wie het uiteindelijk wint. Zoon, de kat, de boom of ik!!!!

Er zijn van die dagen dat ik eigenlijk beter geen blogje kan schrijven. Dat ik eigenlijk alleen maar wat te zeuren heb. Over m’n gezondheid. Over Man. Over de kids. Klaagmiep is op die dagen gewoon m’n middle-name. En niet dat ik van nature nou zo pessimistisch ben ingesteld. Echt niet. Nee hoor. Eigenlijk ben ik juist wel een positief mens. Lach ik juist best veel. Vinden ze me op m’n werk altijd opgewekt en vrolijk. Meestal dan hè?! Net als ieder mens heb ik ook zo m’n dagen. Dagen dat ik het liefst in de zak van Sinterklaas mee naar Spanje ga. Al is het alleen maar voor het mooie weer! Die pepernoten ben je na een paar weken ook wel weer zat. Of die sjokladeletters.

Afijn…..maar nu…..vandaag……heb ik toch wel even iets te melden. Ik ga namelijk iets leuks doen binnenkort. TROUWJURKEN PASSEN!!! Jaja dat leest u goed. En dat wordt leuk joh. Och och och. Daar ga ik ze in die winkel toch een punthoofd bezorgen. Ik ga werkelijk alles passen wat ze hebben. Niet letterlijk natuurlijk, maar wel heul veul verschillende soorten jurken. En het liefst die ze op de pop hebben hangen. Zijn ze lekker lang met me bezig. Zo ben ik hè……ik wil wel waar voor m’n geld…..ze kosten genoeg hoor die trouwjurken!! Ik moet een hele maand werken voor dat geld van zo’n jurk. Laat ze dan maar eens een dagje voor mij bezig zijn. En trouwen doe je tenslotte maar één keer ehhh niet zo vaak! Dus ik ga een feestje maken van dat passen. We zullen proberen wat fotootjes te trekken (op z’n bels) zodat jullie lekker mee kunnen lachen. Aline-alias-Sissi-De-Kock-Broeks hmmmmmmm

Wat was het gaaf! En wat was die Johny vet (cool bedoel ik dan he…..niet vet in de zin van die rolletjes die we allemaal wel kennen). En wat speelde Baby (Francis) goed. En wat waren de spelers perfect gecast. Het was echt een spektakel om naar te kijken. Bovendien was het op de 4e rij precies in het midden zitten ook een genot. Jammer alleen dat er iemand met een penetrante zweetlucht bij ons in de buurt zat. We hebben niet kunnen uitvogelen wie het nu precies was, dus was iedereen binnen een straal van 2 meter verdacht. De ochtend begon leuk. Met een omleiding op de A27 omdat de geplande werkzaamheden ietwat waren uitgelopen. Bang om niet op tijd te arriveren voor de (ook geboekte) lunch, waren we uiteindelijk toch op tijd op plaats van bestemming, nl. het Beatrixtheater in Utrecht. En wat bleek? De lunch was gecancelled. Zonder de mensen die gereserveerd hadden daarover in te lichten. Nee daar scoor je punten mee. Uiteindelijk had het management bedacht dat we dan maar elders moesten gaan lunchen en die kosten dan achteraf declareren. Belachelijke constructie natuurlijk en na aangeven van zus d’r ongenoegen kwam het Beatrixtheather uiteindelijk over de brug. We kregen het geld van de reeds betaalde lunchkaartjes terug. Niet meer dan normaal, lijkt me zo. Verder kwam management er nog bij om 1000x excuses aan te bieden, maar ja, daar krijg je natuurlijk geen gevulde maag mee. Dit alles kon de pret echter niet drukken. Snel een soepje en een broodje bij de buren van het theater (La Place) en toen konden de zusjes er weer tegen. De musical maakte alles weer goed. Wat een geweldige show. Ik heb ervan genoten………wat een super verjaardagskado! voor zus (en zwager natuurlijk)

Het is maandagochtend. Ik breng Zoon samen met ons buurmeisje naar het kinderdagverblijf. Ze zijn goed gemutst en het is gezellig in de auto. Éénmaal onderweg naar m’n werk ….. ploink….. het motormanagementlampje springt weer aan. Gezellig. Niet dus. De auto liep nog wel maar het vermogen viel weg. Oef…gelukkig was ik deze keer nog in het dorp en niet op de snelweg. Maar oh oh oh wat heb ik gevloekt. Op de auto. Op de garage. Op alles en iedereen. Thuis aangekomen belde ik natuurlijk meteen de garage die de laatste reparatie heeft verricht. “U spreekt met die-en-die en u heeft mijn auto niet goed gerepareerd!”. “Maar mevrouw als dat lampje gaat branden kan er van alles aan de hand zijn!”. En daar zat ik dan. Thuis. Met een kapotte auto. Ze zouden een monteur langssturen. Het kon alleen wel wat later op de dag worden. Ineens was het half 3 en had ik nog niemand gezien. Man was gearriveerd en heeft gezorgd dat ik met auto bij de garage kwam. “Ik vermoed dat het een software probleem is geweest mevrouw. We hebben de boel gereset en het zou nu weer moeten werken!”. Ik blij…..maar toen kwam het: “Maar ik kan helaas niet garanderen dat het nu verholpen is.” Schrik. Ik wil geen auto die ik niet vertrouw. “Als het namelijk nogmaals voor komt moeten we de gasklep vervangen en dat kost nogal veel geld. Dus vandaar dat we dat nu nog niet willen doen. Want ik geloof echt dat het probleem gewoon in de software heeft gezeten!”. Fijn. Heel fijn.

En toen werd het dinsdag. Begon best aardig. Alleen zo jammer dat m’n hoofd steeds zwaarder werd en alle holtes zich gingen vullen met snot en m’n strottehoofd ineens was ingepakt met schuurpapier. Reuzeleuk.

En toen werd het woensdag. Met een bonkende snotkop toch maar richting werk. Ik had nl. maandag ook al verzuimd. Plicht roept dan toch. Zo ben ik. Gewoon niet zeuren en gaan. En het lukte wel hoor. Een strip paracetamol in m’n broekzak, theetje tussendoor en het was natuurlijk maar een halve dag. Vanmiddag kon ik er niet aan ontkomen om even een paar uur te slapen….waardoor ik toch nu een stukje kan bloggen. Al voelen m’n oogleden aan als zandzakken, maar kleinigheidjes blijf je natuurlijk altijd houden!

Hè ja, laten we er weer eens een poeplogje van maken. Altijd gezellig. Zeker op zo’n zondagmiddag. Man zegt namelijk afgelopen vrijdag: “Goh, de kat zat weer met z’n gat buiten de kattenbak en wilde gaan poepen! Ik heb hem toen snel naar binnen geduwd!”. Heel goed van Man natuurlijk. En dat moet dan ook even een paar keer gezegd worden. Zo werkt dat met mannen. En toen kwam de onvermijdelijke vraag van mijn kant: “En heb je toen meteen de bak uitgeschept?”. “Eh…….nee……..ik was met de kindjes bezig!”. En gelijk erachteraan: “En je weet……..mannen kunnen nu éénmaal geen 2 dingen tegelijk!”. Meteen in de verdediging hè?! Had ik wel verwacht hoor. En er nog trots bij kijken ook. Dat hij dat helemaal zelf bedacht had. Maar op mijn: “Je had het ook niet tegelijk hoeven doen. Het had ook gekund toen de kindjes uit bad waren!”, had’ie niet terug. Laten we het maar houden op een selectief-korte-termijn-geheugen. En poep vergeet je nou éénmaal het liefst meteen. Want poep stinkt. Zeker dat van onze kater…………..

Zo en verder wens ik u nog een fijne zondag en smakkelijk eten voor straks 😉

En daar kunt u van alles bij bedenken he?! Bij die titel. (Waar is de wolf?) Nou vanmiddag zijn we er geweest hoor. Met 8 meiden nog wel. 8 meiden waarvan er twee 6 en de rest 5 jaar waren. U kunt zich al wat gegiechel, gegil en ge-iieeeek voorstellen? De zeven geitjes is namelijk een soort van boerderij. Ze hebben er 7 (hoe kan het ook anders???) geitjes, een aantal pony’s, 8 hangbuikzwijntjes (zoooo schattig), een paar koeien, 2 hangoorkonijntjes, een aantal hanen en kippetjes en een heleboel paarden, een speeltuin en een soort van speelfort, met allemaal gangen. Geweldig vonden ze het. Het feest begon met de autorit er naartoe. Sjongejonge, wat een herrie kunnen die kids produceren. Ik kan u verzekeren een stelletje van die gillende keukenmeisjes achterin, daar word je als chauffeur niet echt blij van. Maar ja, dit komt natuurlijk ook niet iedere week voor. En dit is waarschijnlijk ook de reden dat ik niet op een kinderdagverblijf werk 😉 . Ieder z’n ding. Éénmaal aangekomen, stapten we uit de auto meteen in blubber. Hmmm….die gezichtjes…..geweldig…..ze dachten echt: “waar zijn we nou beland?”!!! In het restaurant aangekomen werd er natuurlijk eerst gezongen en kaarsjes uitgeblazen en niet te vergeten, kadootjes uitgepakt. Wat is ze weer verwend! Zoveel leuke dingen. Heerlijk om te zien hoe gelukkig ze met de kleinste dingen kan zijn (godzijdank!). Na deze ceremonie gingen we met boer Teun richting de beessies. Eerst allemaal een boerenzakdoek om hun hoofd (de dames moesten er immers wel uitzien als boerinnen!). Bij sommige dames kwamen meteen de boerin-genen naar boven (jaja ook bij Dochter). Die gingen meteen het hok van geit Maya naar binnen om deze geit eten te geven. Andere kids keken eerst even op een afstandje, maar al gauw hadden ze in de gaten dat het echt wel heel leuk is om ze te voeren. Éénmaal bij de hangbuikzwijntjes aangekomen, deed iedereen mee met voeren. De pony Stinky maakte wel indruk al was het alleen al door z’n naam. Na de paarden uitgebreid te hebben bewonderd, geaaid en gevoerd, was het tijd voor een ritje. En we dachten dus allemaal dat dat op een pony ging gebeuren. Niet dus. Een heus paard. Zo’n grote. Zo eentje waar ik zelfs nog niet zomaar op ga zitten. Slik. Die kleine ukkies op zo’n groot hoog beest. We kregen Appie. Appie was het liefste paard wat ze hadden. En dat bleek inderdaad het geval. Godzijdank is er geen enkel kind vanaf gepleurd gevallen. Ze vonden het prachtig. Na dit alles nog even buiten uitrazen en toen was het tijd voor frietjes met een (uiteraard) frikadel of kroket…..wat mayo en appelmoes en een heerlijk ijsje na! En nu? Lekker uitrusten…..languit op de bank. Het was een heel gezellige, leuke middag, maar het kan er nu weer lekker een jaartje tegen!!! 🙂

Ik zit nu al voor de 3e keer deze film te kijken. Hij is op SBS6. Op tévé dus. En hij blijft leuk. Hij blijft zo leuk. Een man (Mel Gibson) die na een ongeluk alles kan horen wat vrouwen denken. Hihi. Zo komisch. Al moet ik er trouwens niet aan denken dat Man al mijn gedachten zou kunnen lezen. Alhoewel….soms zou het goed uitkomen…..als ik bijvoorbeeld ‘s-ochtends denk: “kom je nest nou es uit slaapkop!”. Niet dat het zou werken hoor. Man trekt zich niet zoveel aan van wat andere mensen denken. Zo is Man. Good for him. Maar nu even terug op die tévé. Heerlijk joh. Ik zit dus zomaar tévé te kijken in plaats van te klussen. En hoezo? Nou…..omdat het dus klaar is. Af. Done. Zo klaar dat ik gisteren m’n kluskleren in de container heb gegooid. Weg ermee. De trapleuningen hebben nog even een laatste laagje verf gekregen en voila…c’est fini!!! En dan zal ik het maar even niet hebben over het feit dat ik die avond zo’n 20x tegen Man heb gezegd: “Let op! De trapleuningen zijn geverfd!” en dat hij daarna nog simpelweg de leuning vastpakte. Goh en dat ik toen dacht: “Stommeling! Hoe dom kun je zijn? Had ik het nog niet genoeg geroepen?”. Dat dus. Dat konnie niet horen! Want Man is nou eenmaal niet Mel Gibson die een ongeluk heeft gehad. 😉 En toen heb ik het dus maar niet gedacht, maar gewoon uitgesproken. Zo. Weet’ie het toch!
What women want….
Nou ik heb wel een lijstje hoor.
Dat Zoon zich een beetje beter gaat voelen bijvoorbeeld. Morgen gaat Man even met hem langs de huisarts. Toch maar z’n bloed laten checken. Hij blijft zo moe. Gisteravond waren we hem kwijt. Zoon bedoel ik dan he?! Kwartoverzes was het en kwijt. Was meneertje zelf naar bed gegaan en in slaap gevallen. En dat is natuurlijk niet normaal voor een kindje van 3,5. Die willen niet naar bed. In ieder geval niet om kwartoverzes!
Verder zou ik willen dat 5 december voorbij was. Zeg maar dag met je handje naar die vent met z’n witte baard en z’n rode muts. Oh oh oh, ik heb in tijden de kindjes niet meer zo druk gezien als afgelopen weekend. Niet te doen. Lang leve Sinniekloas.
Ook zou ik het fijn vinden als Dochter haar zwemdiploma heeft. Ze mag nu verder voor B gaan lessen, omdat ze nu dus gewoon heel soepeltjes door het gat zwemt. Wat zeg ik? Gewoon het zwembad bijna overzwemt onder water! Tuttebel. En nu heeft de zwemleraar dus besloten dat ze toch maar door moet gaan lessen voor B. En dan tussendoor af moet zwemmen voor A.
En dan zijn er natuurlijk nog duizend-en-1 dingen die ik als woman wel want, maar die zet ik natuurlijk niet op papier. Want sommige dingen die dénk je wel maar zég je simpelweg niet.

Dochter wordt een grote meid. 6 Jaar wordt ze vandaag. Tijd om weer even stil te staan bij de dag dat ze geboren is. Een heel speciale dag. Dat is het voor iedere ouder van wie hun kind jarig is. Altijd brengt het je weer even terug bij het moment dat de bevalling begon, bij het moment dat ze geboren is en ook gaan de gedachten weer even naar de periode van de dagen na de geboorte. Zeker als het een eerste kind betreft, is dit nogal bijzonder. In één klap verandert je hele leven. In één klap krijg je de verantwoording over een klein hoopje mens. En die verantwoording gaat nooit meer weg. Zolang je leeft. Ook al is ze straks volwassen, nog zul je je verantwoordelijk voelen voor haar welzijn. Het loslaten is al wel een beetje begonnen. Steeds vaker wil ze zelf dingen doen. Zelf naar een vriendinnetje die iets verderop woont en zelf weer naar huis komen. Ze vraagt al regelmatig wanneer ze zelf naar school mag. En natuurlijk vind ik dat nog niet goed. Niet dat ik haar niet vertrouw. Het is meer de wereld om haar heen die ik niet vertrouw. Ik breng en haal haar dus voorlopig nog mooi zelf (of Man natuurlijk 😉 ). We boffen vandaag wel met het weer. Tot nu toe is het prachtig. Nog nooit voorgekomen. 13 November regent het meestal pijpestelen. En Dochter? Nou die straalt de hele dag al net zo als het zonnetje. Ze is zo lekker jarig. Vanochtend begon de dag natuurlijk met kadootjes. Daarna mocht ze trakteren op school en mocht ik ook bij haar ‘feestje’ aanwezig zijn. Leuk om te zien. Al die kids netjes in een kring, keihard zingen voor Dochter. Die vervolgens zat te stralen op haar speciale verjaardagsstoel. Heerlijk als het leven nog zo ongecompliceerd is. Jammer dat je dat pas beseft als je ouder bent 😉 . En nu is het even stilte voor de storm. Als ze straks uit school komt, komt ook meteen de visite. Een drukte van jewelste, maar wel gezellig natuurlijk. Bovendien is het voor Dochter geweldig als er veel mensen komen……..veel mensen betekent immers veel kadootjes!!!! En sja, zo werkt dat natuurlijk als je 6 wordt!!! Jarig zijn is leuk………WANT………jarig zijn = kadootjes krijgen!!!!

Wat er tegen zat deze week?
Ehh….nou dat Zoon weer ziek was bijvoorbeeld. Koorts, hangerig en moe. Hij doet niks dan slapen en dat is dus niks voor Zoon. Die gaat normaal door totaan het gaatje……heeft’ie van papa! En dan begaf ook onze vaatwasser het nog afgelopen maandagavond. Op zich niet zo’n ramp. Gewoon een paar daagjes met de hand afwassen totdat het verdomde apparaat weer is gemaakt. Ware het niet, dat Dochter dus morgen haar 6e verjaardag viert. Handig, hééél erg handig. En dan begaf ook nog mijn auto het deze ochtend. Op de snelweg. Nada, niks, noppes deed’ie meer. Gisteravond hield hij al in tijdens het naar huis rijden. “Mijn auto is niet in orde”, zei ik tegen Man. Samen waren we tot de conclusie gekomen dat ik het vandaag even zou aankijken en anders een afspraak zou maken bij de garage om hem morgen na te laten kijken. Morgen zijn we immers allebei vrij en hebben we geen 2 auto’s nodig. Helaas. Hij had er deze ochtend al geen zin meer in. Die C3. Hij dacht, “ga jij maar es ff lekker lopen, kreng. Is goed voor je. Is gezond”. Ja, zoiets moet’ie ongetwijfeld hebben gedacht. Die truttenschudder.
En dan wat er mee zat deze week?
Ehh….nou dat Zoon zindelijk is bijvoorbeeld. Dat vind ik toch echt wel iets positiefs. Die luiers de deur uit. En meteen dag & nacht. Heerlijk is dat. Ook voor het ventje zelf natuurlijk. En dat nichtje J. er meteen voor heeft gezorgd dat er vanmiddag al iemand naar de vaatwasser komt kijken. Ook wel iets waar mijn humeur meteen een stukje beter van wordt. Met een beetje geluk is onze vaatwasser aan het einde van de middag weer funtioneel. Joepie! En dat er na ongeveer 20 minuutjes wachten langs de snelweg per toeval een auto van de wegenwacht stopte (terwijl ik niet eens lid ben….maar dat terzijde) en dat die lieve meneer (ik dank hem nu nog op m’n blote knieëen) mij dus naar een Citroëngarage vlakbij heeft gesleept. Graties en voor niets! Ook weer zoiets….gesleept worden. Was mij dus nog nooit overkomen. “Ik zal rustig rijden”, zei de lieve meneer. Nou ik scheet onderhand peentjes zo hard reed’ie. Maar oké ik kwam er zonder botsingen en kleerscheuren. Wat ook weer meezat was dat de garage erg coulant was en meteen te hulp schoot. Zonder aarzelen of stoten werd truus op de computer aangesloten, waarna meteen werd geconstateerd dat er een of ander spruitstuk niet werkte, waardoor de auto niet goed funktioneerde. En om 12h00 kon ik de auto weer ophalen, gerepareerd en wel. 200 Euro lichter dat dan weer wel, maar een auto die niet werkt is ook zo wat. En nu snapt u meteen waarom ik deze week beter in bed had kunnen blijven 😡

Er zijn van die dagen dat ik het liefst lekker onder m’n dekbed was blijven liggen. Gewoon doen alsof de wekker niet is afgelopen. M’n ogen stijf dicht houden en het dekbed tot ver over m’n oren trekken, heerlijk blijven liggen. Geen kindjes aankleden, geen ontbijtjes smeren en geen gedub over wat ik vandaag weer eens aan zal trekken. Waarschijnlijk had ik dat het beste kunnen doen vandaag. Dan had ik in ieder geval niet m’n trui binnenstebuiten aangehad. En was ik daar niet op m’n werk pas achtergekomen. Dan hoefde ik me niet groen en geel te ergeren dat we deze ochtend netwerkproblemen hadden op de zaak, waardoor ik m’n mail niet binnenkreeg en/of kon versturen. Dan hoefde ik niet te zien hoe somber het weer vandaag is en hoefde ik me niet druk te maken over de hoeveelheid werk die er op kantoor en thuis nog op me ligt te wachten. Dan had ik niet tot de ontdekking hoeven komen dat Man-lief alle verpakkingsmaterialen (lees inpakpapier) voor 5/12 naar de stort heeft gebracht afgelopen zaterdag. Net als al m’n bloemenvazen en bloempotten! Dan zou ik heerlijk hebben uitgeslapen. Zelfs een beetje snurken als dat wilde lukken. Dan had ik wat lamlendig tv gekeken als ik uiteindelijk wakker zou zijn geworden. Dan had ik lekker een kopje thee op bed gedronken en een goed boek uitgelezen. Dan was ik heerlijk in m’n pyama blijven ronddabberen…….de heeeele dag! Ja, dat zou heerlijk zijn geweest. Zucht……….