De zeven geitjes

En daar kunt u van alles bij bedenken he?! Bij die titel. (Waar is de wolf?) Nou vanmiddag zijn we er geweest hoor. Met 8 meiden nog wel. 8 meiden waarvan er twee 6 en de rest 5 jaar waren. U kunt zich al wat gegiechel, gegil en ge-iieeeek voorstellen? De zeven geitjes is namelijk een soort van boerderij. Ze hebben er 7 (hoe kan het ook anders???) geitjes, een aantal pony’s, 8 hangbuikzwijntjes (zoooo schattig), een paar koeien, 2 hangoorkonijntjes, een aantal hanen en kippetjes en een heleboel paarden, een speeltuin en een soort van speelfort, met allemaal gangen. Geweldig vonden ze het. Het feest begon met de autorit er naartoe. Sjongejonge, wat een herrie kunnen die kids produceren. Ik kan u verzekeren een stelletje van die gillende keukenmeisjes achterin, daar word je als chauffeur niet echt blij van. Maar ja, dit komt natuurlijk ook niet iedere week voor. En dit is waarschijnlijk ook de reden dat ik niet op een kinderdagverblijf werk 😉 . Ieder z’n ding. Éénmaal aangekomen, stapten we uit de auto meteen in blubber. Hmmm….die gezichtjes…..geweldig…..ze dachten echt: “waar zijn we nou beland?”!!! In het restaurant aangekomen werd er natuurlijk eerst gezongen en kaarsjes uitgeblazen en niet te vergeten, kadootjes uitgepakt. Wat is ze weer verwend! Zoveel leuke dingen. Heerlijk om te zien hoe gelukkig ze met de kleinste dingen kan zijn (godzijdank!). Na deze ceremonie gingen we met boer Teun richting de beessies. Eerst allemaal een boerenzakdoek om hun hoofd (de dames moesten er immers wel uitzien als boerinnen!). Bij sommige dames kwamen meteen de boerin-genen naar boven (jaja ook bij Dochter). Die gingen meteen het hok van geit Maya naar binnen om deze geit eten te geven. Andere kids keken eerst even op een afstandje, maar al gauw hadden ze in de gaten dat het echt wel heel leuk is om ze te voeren. Éénmaal bij de hangbuikzwijntjes aangekomen, deed iedereen mee met voeren. De pony Stinky maakte wel indruk al was het alleen al door z’n naam. Na de paarden uitgebreid te hebben bewonderd, geaaid en gevoerd, was het tijd voor een ritje. En we dachten dus allemaal dat dat op een pony ging gebeuren. Niet dus. Een heus paard. Zo’n grote. Zo eentje waar ik zelfs nog niet zomaar op ga zitten. Slik. Die kleine ukkies op zo’n groot hoog beest. We kregen Appie. Appie was het liefste paard wat ze hadden. En dat bleek inderdaad het geval. Godzijdank is er geen enkel kind vanaf gepleurd gevallen. Ze vonden het prachtig. Na dit alles nog even buiten uitrazen en toen was het tijd voor frietjes met een (uiteraard) frikadel of kroket…..wat mayo en appelmoes en een heerlijk ijsje na! En nu? Lekker uitrusten…..languit op de bank. Het was een heel gezellige, leuke middag, maar het kan er nu weer lekker een jaartje tegen!!! 🙂