Lien's Log

Ja hoor. Ik ben ook aan de ‘activia’. Geen idee of het helpt, maar het is het proberen waard. Tenminste. Denk ik. Al jaren heb ik last van m’n darmstelsel. Eigenlijk sinds de geboorte van onze jongste spruit. Toen is het gemieter begonnen. En ik had het er allemaal voor over hoor. De aambeien, de hechtingen, de hele mikmak. Voor geen goud had ik de geboorte van onze spruitjes willen missen. Al was alles wel een stukje simpeler geweest als ze ook de grootte van een spruitje hadden gehad. Maar ja. Not dus. 2 Flinke gezonde baby’s hebben we op de wereld gezet. Nummer 1 was 7,5 pond en nummer 2 maarliefst 8 pond. En da’s best groot als u mijn postuurtje kent. Ik liep er op het laatst dan ook bij als een op ontploffen-staande-waggelende-eend. Een dromedaris op z’n achterpoten. Ja, zoiets moet het geweest zijn. Vreselijk. Tijdens de laatste zwangerschap wenste men mij regelmatig succes met de bevalling, want dat kon toch écht ieder moment gaan gebeuren. Als ik dan vriendelijk terug antwoordde dat ik nog 4 maanden moest, zag je ze schrikken! Achteraf wel leuk, maar op dat moment kon ik er niet om lachen. Kon ik er wat aan doen dat die frikadellenspeesieaal zo lekker smaakten????? En dat ik tijdens de eerste maanden van de zwangerschap zo ziek was als een hond, maar wel appelflappen naar binnen kreeg????? Augurken daarentegen heb ik nooit gegeten, bléh nee. Vette hap en gebakjes………die stonden hoog op m’n verlanglijstje. Gelukkig werkte mijn verstand ook nog af en toe en heb ik al dat lekkers toch enigszins kunnen beperken. Tijdens beide zwangerschappen was ik aan gewicht een kleine 17 kilo aangekomen. En dat is er naderhand weer netjes afgegaan. Mij hoort u verder niet klagen. Niet over m’n gewicht.  (ik heb trouwens niet eens een weegschaal en ben niet van plan er ooit één aan te schaffen!) Maar die darmen hè. Da’s even een ander verhaal. Kijken of we die luie, slechtwerkende darmen eens wat kunnen activeren met activia…….. Misschien dat meer gaan sporten/bewegen ook zou kunnen helpen…….misschien hoor……ik weet het niet…….en ik hou me nog even van de domme…….

“Kijk”, zei Man trots, “dit zijn ze dan! Het prijsstickertje zit er nog op!”. En warempel……..ik staarde vervolgens naar een paar glimmende supermooie hagelnieuwe Viking-schaatsen. Nog in de doos. Een hagelnieuwe-nog-niks-geleden doos. “Gekregen toen m’n voeten waren uitgegroeid”, zei d’ie vervolgens. En toen begonnen die radartjes in m’n hoofd te draaien hé. Hoe oud ben je als je voeten zijn uitgegroeid? Een jaar of 18? Dan zijn die schaatsen om-en-nabij zo’n ruim 20 jaar oud. En glimmen dat ze deden en die veters nog helemaal wit. Niet eens vergeeld of zo.  En toch…..volgens Man……al wel eerder gebruikt. Maar meer dan een keer of 2 kan echt niet, ik zweer het u! Het zal wel net zo’n verhaal zijn als dat van z’n fiets. Z’n supersonische beach-cruiser die d’ie persé moest hebben en waar na precies 1 jaar toch zeker 8km op de teller stond. Afijn ook dat is de afgelopen tijd goedgekomen. Dus met die schaatsen komt het ook wel in orde. Zolang het maar ieder jaar een beetje blijft vriezen. Heerlijk vind ik het. Lekker zonnetje, beetje vorst en heerlijk schaatsen. Want dit weekend hé, dit weekend hebben Man en ik elkaar, na een relatie van een kleine 10 jaar, eindelijk een keer op schaatsen gezien. Ja, je moet wel als je kinderen hebt. Ook zo zielig als al die kinderen in het maandagmorgenkringgesprek het over hun schaatsavonturen hebben en Dochter heeft tijdens het hele weekend het ijs niet gezien. Pedagogisch onverantwoord. Bovendien is het gezond. Schaatsen. Als je tenminste niks breekt. Na Dochters laatste schaatsavontuur op de kunstijsbaan, had ze de dubbele ijzers al afgezworen. Mevrouw wilde ballerina-kunst-schaatsen. Viel mee dat ze er niet meteen zo’n pakje bij heeft geeist. U weet wel zo’n ballerinarokje en vleeskleurige 100 denier panty’s. So charming. En benauwd dat ik het had toen madam gister voor het eerst het ijs op ging op haar hagelnieuwe kunstschaatsjes. Stoeltje mee. Handje vast. En daar gingen we. Of betergezegd daar ging Dochter. Zo weg. Even wennen natuurlijk, maar ze deed het. Al snel was ze het stoeltje beu. Eigenlijk kon ze het niet gebruiken, want broerlief was te beroerd dat’ie schaatste…..meneertje wilde rondgeduwd worden…..al zittend op het stoeltje. Luie donder slim ventje. Waarschijnlijk dat hij over een jaartje of 30 ook zijn nog hagelnieuwe schaatsen kan laten zien. Nooit gebruikt. In een mooie glimmende doos. Ja, zoiets zal het wel worden. De appel valt meestal niet zo ver van de boom…………

En toen kwam de vraag van Zus. Of ik een redactioneel stukje over haar kapsalon kon schrijven voor in een boekwerk over ons dorp. Sprang-Capelle ja. Juist ja. En dan wordt het serieus hè. Dan moet ik ineens in het echie aan de gang. Niks geen onzinblogjes over een simpel gezinsleventje van een paar simpele mensen met 2 doodgewone kinderen. Ze kon het ook door een mediabedrijfje laten doen hoor, zei ze. Maar dat kostte dan wel zo’n kleine 110 euri. En dat dat mediabedrijfje dat koetje even wilde melken, dat snap ik wel. Maar hé, niet als dat koetje mijn zusje betreft. Dan probeer ik al mijn ‘schrijftalent’ erin te gooien en probeer er iets leuks van te maken. En da’s gelukt. En ik vond het nog leuk om te doen ook. Wat mij vervolgens weer aan het denken heeft gezet. Misschien moet ik hier iets meer mee gaan doen. Die 100 euri kan ik zelf natuurlijk ook verdienen. Toch? Ik bedoel…….u leest toch ook mijn logjes. Steeds maar weer zie ik dezelfde IP-adressen voorbij schuifelen. Niet dat u met z’n allen massaal reageert (op hyves mag ik trouwens niet klagen ;-)) maar dat is ook niet belangrijk. Het feit dat u mij leest, zegt voor nu even genoeg. En zeg…….laat mij nou lekker even zwijmelen over een schrijfcarièrre. Bovendien wordt dat nog eens extra aangewakkerd door de aankomende reorganistatie binnen ons bedrijf. Recessie, achteruitgang, lage bookings/billings……ik hoor niet anders. Er gaan dus koppen rollen hiero. En misschien wel die van mij…………….wie weet. En wat dan? Nou, wat dacht u van gewoon blijven ademhalen? En 3x diep zuchten. En vervolgens m’n hand ophouden om een flinke oprotpremie in ontvangst te nemen? En dan weer diep ademhalen en 3x zuchten. En als ik dan eindelijk héééééél veel tijd overhoud, nou dan ga ik een boek schrijven. Lijkt me gaaf. Zo aan een rustig burootje, uitkijkend over de gracht aan de overkant, kat lekker languit naast het toetsenbord (en er af en toe met z’n pootjes overheendabberend), theetje erbij. En oh ja, zo’n ouderwets typemachientje hè. Helemaal zo’n idylisch plaatje. Afijn……….aan fantasie geen gebrek ziet u wel. Maar voorlopig werk ik dus nog steeds voor een baas. Ééntje die per 1 januari naar Singapore is gemoved, dat dan weer wel, maar samenwerken-op-afstand is ons al 10 jaar gelukt, dus voorlopig verandert er nog niet zoveel. Maar eh………..mocht u nou toevallig nog redactionele stukjes nodig hebben………..me me me me me………..en ik ben goeiekoop!

Ik moet nog even wennen aan het idee. De vakaaansiieee is voorbij. Over en uit. Morgen is het maandag. En wat voor maandag?! Een maandag waarop een zeer drukke ochtendspits wordt verwacht. Heb ik weer. En Man. Man z’n eerste werkdag bij z’n nieuwe (ouwe) werkgever begint morgen. Ook lullig als je dan niet op tijd komt. Maar goed. Ben niet van plan me er al te druk over te maken. Aan het weer kan ik niks veranderen en aan de drukte op de wegen ook niet. Dan beginnen we maar wat later. Tenslotte nog een heel jaar voor de boeg……zeg mar…..bijwijzevan….. Verder kunnen we terug kijken op een lekkere anderhalve week. Een week met veel eten, veel feestjes en ook aardig wat alcohol. Een week met trouwjurken passen, vuurwerk afsteken en indoorskieën. Een week met nieuwe PS3 spelletjes en veel lol met de kids. Met Dochter die de PS3 ook al aardig door heeft en Zoon die er dan bij staat en iedereen bemoedigend toeroept. Een week waarin zelfs ik aan de Playstation ben gegaan. En gelooft u mij als ik zeg dat dat écht niet zomaar gebeurt. Ik heb er niet zoveel mee. Met die keputerspellekes. Maar nou hebben we d’r eentje…….Little Big Planet……..zo kicke, zo gaaf en zelfs ik snap het!!! Wat meer zegt over het spel dan over mijn IQ…..of course!! Eigenlijk zegt het helemaal niks over m’n IQ. Het zegt alles over m’n motoriek daarentegen. En ik heb nogal moeite met het op allerlei knopjes drukken en dan tegelijk hé! Soooo moeilijk. En dan Dochter. Die doet dat gewoon he. Duidelijk een kind van papa. Die heeft daar ook wat minder moeite mee. Maar ach, die is nog helemaal into de commodoor 64 geweest. U weet wel, zo’n computer uit het jaar blok. Uit de tijd dat ik nog niet eens van het bestaan van die dingen wist, laat staan dat ik er één had. Man wel. Dat is one of the diehards. Zo’n nerd. Maar dan wel een leuke. Ééntje met wie ik dit jaar nog ga trouwen. En dat zegt genoeg, want dat doe ik niet zomaar. Trouwen met een nerd bedoel ik. Jaja, lieve lezers, nog een maandje of 8,5 en dan gaat het allemaal gebeuren. Maar nu ben ik eerst nog druk met proberen te winnen van Man met Little Big Planet. En darten kijken………dat ook nog. Werkze morgen!

En oh ja……….HAPPY NEW YEAR!!!!!!!!!!

Nou daar zitten we dan. Op de laatste dag van het jaar. 2008 Is weer zo goed als voorbij…..omgevlogen…..zo lijkt. En dan is het ook nog Man’s verjaardag vandaag. Niet echt handig maar ja…..wat doe je eraan? M’n schoonmoeder had het waarschijnlijk ook liever een paar daagjes uitgesteld, maar het valt niet mee om zo’n, toen al eigenwijs, ventje binnen te houden. Man is namelijk een Steenbok. En Steenbokken zijn nogal eigenwijs, gedreven en een tikkeltje dominant. No way dat je die nog binnenhoudt als hij toen dacht: “ik zal het leven es bij daglicht gaan bekijken!”. Gevierd hebben we het al afgelopen zondag. Vandaag is het dan ook lekker rustig. Behalve dan dat de kids door het huis rennen als 2 compleet losgeslagen meteorieten. Tikkertje, hardloopwedstrijdjes, achterdekataanrennen……. alles is de revu al gepasseerd. Al onze waarschuwingen en de nodige uitglij- en valpartijen ten spijt. Op zulke momenten verlang ik weer naar het normale ritme. Gewoon school, werk, kinderdagverblijf. Niks geen vakantie. Net als het boodschappen doen. Wat een gedoe zeg. Ik wist vanochtend de supermarkt niet in en niet uit te komen. Maar oké voordeel was weer dat ik geen kids in m’n kielzog had. Verder is het niet alleen maar kommer en kwel hoor op deze lekkere koude oudjaarsdag! Vanavond vieren we oud&nieuw met zus, zwager, broer & schoonzus in Vught. Gezellig. En aankomend weekend gaan we lekker een avondje skiën in Landgraaf. Ook een heerlijk vooruitzicht. Natuurlijk allemaal lang niet zo leuk dan trouwjurken passen, maar als we dat ieder weekend gaan doen, is de lol er ook snel af 😉 . En dan staat straks dus 2009 voor de deur. Een spannend jaar. Zoon in april naar school. Dochter naar groep 3. En dan in september ons huwelijk. Mijn tweede en Man’s eerste. Ik weet dus al wel een beetje wat ons te wachten staat, al is het deze keer natuurlijk toch totaal anders. Alleen de leeftijd al. En dus ook de lachrimpeltjes die beginnen te komen. Ook denk ik persoonlijk dat de beleving van dé dag veel intenser zal zijn dan toen ik 23 was. We zullen zien. Eerst vanavond nog een klein feestje vieren en hopen dat 2009 ons allemaal zal brengen waarop we hopen. Bijvoorbeeld de jackpot van de staatsloterij!!! Langs deze weg wens ik u allen dan ook een goed uiteinde van 2008 en een nog beter begin van 2009………haal er alles uit wat erin zit……….zolang die 25 miljoen maar voor mij is 😉

Kan het toch niet laten he?! Moet even een logje plaatsen over dé dag van het jaar…….namelijk dat ik dus trouwjurken ging passen. Afgelopen zaterdag was het zover. En och och dat was me weer wat. Gelukkig reageer ik nooit zo met gewichtsschommelingen op de vreetdagen van Kerst. Integendeel. Bij mij zijn ze allemaal te groot…die sisijurken. Of ik te klein. Tis maar hoe je het bekijkt. Na eerst een kopje koffie kon ik dan eindelijk helemaal los. En oh, wat word je daar hebberig hé, in zo’n winkel. Alles wilde ik passen. Totdat ik in die eerste jurk moest. Toen had ik weer zoiets van……”shit wat lastig om zo’n kreng designerdress aan te krijgen”. Maar oefening baart kunst. Na een paar jurken ging het een stuk beter. Het was tenslotte ook al 17 jaar geleden dat ik de laatste keer zoiets had aangehad. Een trouwjurk bedoel ik dan hé, ik heb gewoon iedere dag kleren aan hoor, denkt u maar echt niks raars. Ik ren tenlotte alleen naakt door het huis als iemand er met m’n ondergoed vandoor is……of als ik heel erg moet poepen. Heb je wel eens. Afijn in totaal heb ik dus een jurk of 7/8 aangehad. En dé jurk zat er tussen. Helemaal verliefd ben ik erop. Precies wat ik zocht. Gewoon het goede gevoel. U kent het vast. Totdat ik de prijs hoorde. Dat was even slikken. En toen moesten er nog schoenen/lingerie/sieraden bij. Zo ben ik he, alles meteen goed doen, kunnen we het maar gehad hebben en hoeft Man slechts 1x een beroerte te krijgen. Onder de streep op de rekening stond namelijk een bedrag wat 2x het oorspronkelijke budget was. Oeps. Maar het komt goed hoor. Mijn lieve ouders hebben namelijk besloten het verschil bij te leggen. Heeft Man weer geluk………en ik natuurlijk ook……….. 😉

En oh ja………ik had jullie in een eerder logje foto’s beloofd. Wat ik toen nog niet wist, is dat je pas foto’s mag maken als je de jurk hebt gekocht en dan ook alleen van dé jurk die je hebt gekocht……..en sja………die ga ik hier natuurlijk nog niet uploaden!!! Jammer voor jullie, dat wordt wachten tot 19-09-2009!!!!

Gegroet, prinses Sisi Lien

Ik had hééél veel gepland voor vandaag, m’n eerste vakantiedag! Vakaaaansiieeee, ik moet nog even aan het idee wennen. En de Kerstvakantie voelt voor mij nooit zo als vakantie. Ik weet niet wat dat is. Het zijn de verplichte nummers en al het gesjees om de boodschappen in huis te krijgen, denk ik. Al is de dag voor Kerst nog nooit zo relaxed verlopen als vandaag. Ik heb me niet druk gemaakt. Was ook niet nodig. Alles wat ik persé gedaan wilde hebben, is gebeurd. En dat vind ik best knap van mezelf. Vanochtend ging Zoon nog even op het kinderdagverblijf spelen……ja zeg, alléé ik betaal ervoor hoor…….wat me een stuk meer bewegingsvrijheid bood. Op de terugweg, zo rond de klok van 08h15 was het nog heel rustig op het durpsplein. Mooi, gelijk de slager, groenteboer en bank (= wel zo handig met deze dure dagen) gehad. Bakker had ik vandeweek door Man al laten inslaan en de vriezer zit vol met ‘vers’  brood/worstebrood. U zult het dus niet geloven maar om 08h30 was Lien thuis met de noodzakelijkste boodschappen. Nog nooit zo snel gedaan, zelfs niet op de normale vrijdagochtend!! Kerst kan beginnen, al het eten is binnen! En och och, ben zelfs vandaag, op de valreep, nog geslaagd voor een paar mooie laarzen. En ook een paar schoenen voor Zoon, waar ik dus eigenlijk voor naar de schoenenwinkel ging, maar dat terzijde. En ik heb zelfs nog een paar nieuwe kussens voor in de bank, 2 kandelaars en supermooie kaarsen gescoord. En dat allemaal op de dag voor Kerst! De drukste winkeldag van het jaar! En, lieve mensen, ik had zelfs geen probleem met het vinden van een parkeerplek!!! It was certainly MY day today……. Hopelijk gaan er nog veel van zulke dagen volgen. Ook in het nieuwe jaar. Maar nu ga ik dus vakantie vieren en ik kan u niet beloven dat er de komende dagen veel blogjes zullen volgen. Mocht ik nu te lamlendig, te lui, te moe, te volgegeten, te druk zijn de aankomende dagen, dan wens ik u allen, vanuit de grond van m’n hart, superfijne Kerstdagen en een nog beter 2009 toe. Dat de mooiste dag van 2008 maar de slechtste van 2009 mag zijn…………..denk daar maar eens even goed over na………………

DIKKE KUS

LIEN

Man heeft een nieuw speeltje. En denkt u nu niet meteen aan vunzige dingen. Nee…….Man heeft een Playstation 3! Zijn verjaardagskadootje welteverstaan. Ruim een half jaar lang liet hij me ongeveer 2x per week weten dat hij wel héééél erg graag een Playstation 3 voor z’n verjaardag zou willen. Ik vroeg hem dan telkens wanneer hij tijd dacht te hebben om ermee te spelen! Niet zo’n rare vraag als je bedenkt dat hij van ‘s-ochtends vroeg tot ‘s-avonds laat aan het werk is en eigenlijk nergens tijd voor heeft. Wat ik me nog meer afvroeg was of het misschien niet gewoon simpeler en verstandiger was om een BlueRay-DVD-Speler te kopen. Een stukje goedkoper dan die Playstation 3. En dan zag ik hem zuchten hè. Die Man van mij. En zo’n blik trekken. U kent het vast. Zo’n blik van “je snapt er ook echt niks van hè?!”. En dat klopt. Soms snap ik mannen in het algemeen niet zo goed. De hoofdreden van die PS3 was namelijk de Blue Ray-DVD-speler. En als u nu de weg een beetje kwijt bent door mijn logje dan snap ik dat hoor. Ik had er ook nog nooit van gehoord allemaal. Maar dat Blue-Ray in combinatie met een HD-téévéé schijnt het neusje van de zalm te zijn. Het walhalla voor zo’n computernerd & electronica-nerd als Man. Zo blij als een klein kind ist’ie ermee. Alle instellingen zijn al bekeken en de hele mikmak is inmiddels aangesloten. De films worden via die PS3 vanaf onze server afgespeeld, in HD-kwaliteit welteverstaan! En dat is wel heul erg mooi horrr, dat moet ik wel toegeven. Zo van dat je dus echt denkt dat ze zo je huiskamer in komen wandelen. Die acteurs. En dat zou mooi zijn zeg, als dat es kon. Dat je zomaar Bratt Pit op de thee kreeg. Jaja, nu begin ik door te draven, ik weet het. Maar het is mooi spul. Het is sjiekdefriemel. Maar why the hell het nou allemaal zoveel geld moet kosten, dat is dan weer een ander verhaal………….

Ja……en nu verwacht u zeker een verhaal over wilde nachten met een geschoren Man. Nou, dan kunt u nog lekker lang wachten. Niet dat er die niet zijn (of course!) maar dat gaat me nou net iets te ver. Daarover schrijf ik geen logjes. Ik hou het bij de wat meer oppervlakkige gezins-perikelen. En goshie, daar valt al genoeg over te schrijven. Bijvoorbeeld over Zoon……die deze week weer eens heeft laten merken nog niet helemaal klaar te zijn voor school. Die tijdens een wandelingetje met de leidsters van het kinderdagverblijf niet van plan was ze een handje te geven en van boosheid op een afstand van zo’n 100 meter al 3x op de grond was gaan liggen. Dwars…..that’s his second name! Hij zit nog midden in de peuterpubertijd. Hij doet al z’n leven lang alles op het gemakkie. Ook de peuterpubertijd kwam bij hem wat later en duurt minstens de helft langer dan bij Dochter. Soms kan ik er goed tegen, soms wat minder. Dat heeft dan natuurlijk te maken met mijn humeur, conditie en of ik ongesteld ben of niet 😉 . En zo hebben we allemaal wel ons ding. Ook Dochter. Die bij ieder pijntje of steekje om een pleister zeurt. Met als gevolg dat ze vanochtend een ‘zere vinger’ had en er pertinent een pleister op wilde. Net voordat we naar school gingen hoor ik op de trap: “ooh, ik heb de pleister op de verkeerde vinger gedaan!”. Zo erg was het dus. En ach gelukkig heb ik meer pleisters dan Dochters…..en duurt het nog 4 maanden voordat Zoon naar school moet.

Het bleef een beetje stil hè in logland! Shame-on-me! Ik was ook zó druk druk druk de afgelopen week. En waarmee? Nou eh………

– Met 2 logeervriendinnetjes van Dochter bijvoorbeeld.  Ééntje helemaal uit Maarssenbroek (voor Dochter ligt dat aan de andere kant van de wereld) en ééntje van een paar deuren verderop. 3 Hartsvriendinnen sinds het eerste uur op het kinderdagverblijf. De 3 musketiers – vrouwelijke dan wel hè – werden ze daar genoemd. De nieuwe K3, ik zweer het u. En ik had er m’n handen vol aan. Aan dat kleutergespuis. Tot halluf èlluf hielden ze het vol. Toen ging het lichtje uit……letterlijk & figuurlijk. Toen ze éénmaal sliepen was ik helemaal verliefd op ze. Om 04h20 hoorde ik:  “ssssttttt…….anders wordt F. wakker………zal ik de téévéé ff aanzetten?”. Nou, u begrijpt, dat ik toen heel snel ter plaatse was. De programma’s die ‘s-nachts om 04h20 op tv zijn, daar wilde ik deze kleuters niet aan blootstellen. Veel log-inspiratie kwam er die dag niet meer in me omhoog……ik wilde alleen nog maar slapen……

Enneh…..

– Met het uitzoeken van een nieuwe auto voor Man bijvoorbeeld. Ook zoiets. Man wil een passat CC. Ja, dat leest u goed. En ik wilde dan dus eerst maar eens zien hoe ruim deze auto van binnen is en of er wel dakdragers op kunnen. Ja zeg hé. Ik moet tenslotte wel genoeg  kunnen meenemen tijdens vakanties enzo. En gelooft u mij maar, als ik zeg dat dat niet in een kofferbak past…….

Enneh…….

 – Met het zetten van de Kerstboom. Ook ieder jaar weer zo’n debacle. Wel een echte, geen echte? De witte, blauwe, zilveren of nostalgische ballen? Doe ik het ‘s-avonds in m’n uppie of samen met de kindjes? Maar de oplossing had ik snel gevonden. Het eerste wat Man van zolder haalde was een klein kunstkerstboompje (ooit in een ver verleden eens aangeschaft, door Man welteverstaan, ik zou zo’n afgrijselijk ding noooooooit hebben gekocht) en Dochter was er meteen verliefd op. Aha…..mooi……zij kon haar gang gaan met haar ‘eigen’ boompje en ik kon rustig die van mezelf optuigen. Enneh……een echte dus hè……na de verbouwing was plaats geen excuus meer.

Enneh……

– Met allerlei mannendingen was ik ook nog bezig. Uitleggen aan Zoon bijvoorbeeld hoe het komt dat hij wel een piemel heeft en Dochter en ik niet. En hoe het komt dat papa “pikkels” op z’n kin heeft. Oftewel een baard van 4 dagen. Want: “als ik niet naar klanten hoef, hoef ik me ook niet te scheren” is Man’s principe. Het feit dat ik altijd zeg: “niet scheren = geen sex” maakt nooit zoveel indruk……….

Enneh………..wat ik nu aan het doen ben? Aan het uitrusten op m’n werk!!!!! Heerlijk even weg van alle verantwoordelijkheden als moeder. Even onder de grote mensen. Wel zonder m’n mooie Kerstboom. Dat dan weer wel. Maar ach, vanavond……..vanavond als Man de kindjes al heeft opgehaald en het eten klaar heeft staan, kan ik in alle rust weer genieten. Genieten van de Kerstsfeer in huis, van de kindjes en van Man’s verhalen/plannen voor het komend jaar (ben benieuwd of hij vanochtend z’n scheermes wel heeft kunnen vinden 😉 !