PappieCharlieTango…..

“Lien, we moeten echt nog van die portofoons….oftewel…..walkie-talkies aanschaffen voor de vakantie hoor!” zegt Mars laatst tegen mij.
Met een “ja, ja” dacht ik dat de kous was afgedaan, maar hij bleef er maar over doorgaan. “Is reuze handig hoor”, zei hij, “dan kunnen we toch met elkaar babbelen zonder elkaar te hoeven bellen”. “Och jee”, dacht ik, “weer iets op z’n lijstje”! En dat op zich is niet zo erg, maar hoe krijg ik het er weer af. “Nou, is dat nou werkelijk zo ‘nodig’?” vraag ik nog.
“Ja, heel handig voor als we onderweg zijn” was zijn antwoord. Dat het heel handig is, snap ik ook wel……en ja natuurlijk is het wel fijn als we elkaar niet steeds hoeven te bellen…..en ach…..laat hem dan zo’n speeltje maar kopen. Totdat ik te horen kreeg wat die dingen dan wel niet kosten!!!!! Daar hadden we toch aardig wat van heen en weer kunnen bellen!!!!!
Maar helaas voor Lien, ze zijn al besteld!!! Het heeft nu geen zin meer om erover te beginnen……bovendien vindt Mars die dingen echt een eerste levensbehoefte als we met de familie Doorzon op vakantie gaan! En tja……….dan kan ik lullen als brugman, maar ik breng hem toch niet meer op andere gedachten.
Allerlei goed-praat-dingetjes heb ik al te horen gekregen:
– ze hebben een bereik van 22 km, makkelijk als er 1 familie naar het strand gaat en de andere thuis blijft (dhaaa……gaat toch niet gebeuren)
– hij kan werken als babyfoon (hebben we al……..gebruiken ‘m nu ook niet)
– We hebben geen belkosten (we hadden 2 weken lang iedere dag kunnen bellen voor dat geld en bovendien onze familie in Holland kunnen we er niet mee bereiken)
Er zit niks anders op………..Lien begint alvast te oefenen:
“kggggkggggkgggg……..PappieCharlieTango……..L1 is calling for L2……over……”; “L2 hoor je me?……over……”; “L2, L1 moet poepen…..over…..”