Ik loop met m’n handen vol leeggegeten borden richting de keuken en vraag aan dochterlief of ze de hordeur even open wil doen.
Ze kijkt me vervolgens met haar grote kijkers vragend aan en zegt: “Kun jij geen alsjeblieft zeggen?”.
Word ik daar even op m’n nummer gezet!
Leuk hoor kids. En vooraf wil ik wel meteen even stellen, dat ik ze voor geen goud zou kunnen missen. Maar af en toe. Af en toe. Af en toe zijn er van die momenten dat ze je werkelijk tot het uiterste drijven. En probeer dan maar eens je geduld te bewaren. Probeer dan maar eens rustig alle “Nanny-taktieken’ toe te passen. De peuterpubertijd is zo’n periode. Zoon zit er momenteel middenin. Zoon krijgt een eigen willetje en meerdere malen per dag strookt die ‘wil’ niet met die van mama. Meerdere malen per dag ontstaan er dus situaties waarbij hij óf een woede-aanval krijgt, óf gaat drammen, óf gaat huilen, óf gaat stampvoeten en zeuren. Niet leuk. Helemaal niet leuk. Vooral als je hem op zo’n moment achterop de fiets hebt zitten. Lien ging vanavond dus als een gillende brandweersirene door het dorp. Alle blikken waren op ons gericht. Ik kon uit de blikken lezen wat de mensen dachten: “ach gossie, ‘t ventje……”. Niks ach gossie, niks och gèrem, niks ‘t ventje! Natuurlijk werd het zo langszamerhand bedtijd, maar die driftbui had puur te maken met het feit dat hij nog niet wilde stoppen met spelen en op de fiets naar huis wilde, puur met het feit dat meneer iets anders wilde dan mama. Nou…..VETTE PECH! Lien is nog altijd de baas en dan maar een loeiende sirene op de fiets, maar mooi niet dat’ie z’n zin krijgt! En na zo’n 5 à 10 minuten krijsen, kwam d’ie daar ook achter. Hij gaf het op……… 1-0 voor mama!
“Mama, mag ik een snoepje?” vraagt dochter.
“Ja hoor, wat lust je dan?”
“M&M’s…….maar niet de echte!” antwoordt ze stellig.
Alleen ik kan dan natuurlijk weten dat ze Skittles bedoelt, maar ik ben tenslotte ook haar moeder! 😉
Gisteravond:
“Oh mama, ik vind jou een hele lieve mama!” concludeerde dochter gisteren toen ze naar bed ging. “Oh ja? En waarom dan precies?” vroeg ik. “Nou omdat jij mijn mooie ‘elfjes-dekbed’ op mijn bed hebt gedaan” antwoordde ze stellig. Let wel: een nieuw door madam zelf uitgezocht overtrek. Persoonlijk vind ik het niet zo geweldig, maar zoals je leest……ze is zelf helemaal in de wolken met de zoetroze elfjes.
Vanochtend:
“En heb je lekker geslapen onder je ‘elfjes-dekbed’?” vroeg ik aan dochter. “Hmhm jaha héééél lekker” antwoordde ze. Waar ze nog even achteraan plakte: “en dat is maar goed hè mama, anders moesten we vandaag wéér een nieuwe gaan uitzoeken!”. Sja….en dat is dan de logica van een 4-jarige. Mooi hè?!
Zoon-lief begint met boekjes lezen. 2 Jaar en hij is helemaal verliefd op één boek: Jan heeft nieuwe laarzen. Iedere avond krijg ik hem (vrijwillig!) mee naar boven als ik alleen maar vraag: “wie heeft er nieuwe laarzen Jens?”. Als antwoord krijg ik dan: “Sjens lapen? Sjens boekje lesen?”. Zelf pakt hij het betreffende boek uit de kast en zonder problemen leg ik hem in z’n bedje. Samen bladeren we door het boek en alle zinnen vult hij zelf aan. Prachtig is dat. Natuurlijk moet’ie ook gaan slapen, maar het liefst zit ik zo uren naast z’n bedje. En het is niet dat hij het niet volhoudt hoor…….met gemak. Na het boekje lezen, zingen we nog een liedje (meestal poesiemauw, kom maajauw….) en dan wil meneer door ieder spijltje van zijn bed nog een kus. Ik speel het spelletje gewillig mee en hij vindt het fantastisch. Nog een aai over z’n bol en dan is het toch echt slaaptijd! En wat denk je wat hij doet als hij ‘s-ochtend wakker wordt? Roepen! Om mama en de nieuwe laarzen van Jan! Grapjas……
“Senna, drink je wel nog even je melk op” zeg ik tegen dochterlief terwijl ik de tafel afruim. “Ja hoor mama!” antwoordde ze. Even later staat ze achter me in de keuken met een bedenkelijk gezicht. “Ik heb eigenlijk wel iets goeds bedenkt in m’n hoofd” zegt ze. “Oh wat heb je in je hoofd bedacht dan?” vroeg ik vervolgens. “Nou als ik mijn melk niet opdrink, dan krijg ik nooit meer melk! Vind je niet dat ik dat goed bedenkt heb?”. Sja wat moet ik daar nu weer op antwoorden? Wil ze op die manier onder het melkdrinken uitkomen of wil ze gewoon iets ‘slims’ bedacht hebben? Ik besluit haar gelijk te geven. Ze drinkt vervolgens haar melk op en vulde haar bedenksel nog even aan met: “Zo de melk is op…..en nu ik zoiets goeds bedenkt heb, mag ik wel een pepermuntje hè?!”. Oké, oké…..en ik heb me laten inpalmen. Slimme meid…….nu de werkwoordvervoegingen nog 😉