Poeh poeh, lieve lezers, laat ik u toch zomaar de hele week aan uw lot over. Niks geen spannende stories op m’n weblog. Gewoon helemaal niks. U zult wel denken waar ik de arrogantie vandaan haal om de hele week niks van me te laten horen. Het zat er gewoon even niet in. Ik was moe, op, leeg en daar kwam nog eens bovenop dat ik elke avond heb overgewerkt. Geen vezel in m’n lichaam had nog de inspiratie om een stukje te schrijven. Of het nu een simpele najaarsmoeheid is of dat ik teveel hooi op m’n vork heb genomen de laatste tijd, dat laat ik even in het midden. Het gaat vanzelf weer wel over. Verder gaat het eigenlijk wel goed in ons koddige huisje met ons lekker gezinnetje. Zoon lijkt veel baat te hebben bij de ingreep van vorige week. Ik heb gisteren de hele dag geen snotneuzen geveegd en hij hoort aanzienlijk beter. In 1 week tijd begint hij duidelijker te praten en te zingen. Want dat laatste doet meneer de hele dag. Van Piet Piraat tot Roodkapje, van Stoute Krokodil tot Dikke Dikke Olifant. Het was altijd zo, dat ik aan de melodie herkende wat hij zong, maar nu versta ik daadwerkelijk al meer dan de helft van wat hij zingt. Een gezellige boel dus. Dochter gaat ook lekker. Ze zit goed in haar vel. Heeft nog steeds wel wat rare afwijkingen, maar alleh…….that runs in the family. Zo vroeg ze deze week al meerdere keren wanneer toch die ‘gekke’ meneer op die ‘rare’ fiets weer eens langskwam. “Je weet wel mama, die meneer die met mij met de bal ging spelen”! (Ja, oppas P., ze bedoelde jou en je ligfiets) Dat kind heeft een geheugen van een olifant! Die ligfiets vindt ze geweldig interessant. Ik zie al voor me hoe ze straks als 12-jarige op haar ligfiets naar school gaat……..ehhh………niet dus!