Lien & het feestje van de buurjongen

Het was me een feestje. Dat die jongelui (hier stond pubers, maar volgens een bekende waren deze ‘pubers’ zo’n 23 jaar oud….ahum) het naar hun zin hadden, dat kan ik me wel voorstellen. Het was een gezellige boel in de tuin van de overburen. Wat ik echter ook probeerde, ik kon niet slapen. Onmogelijk. Ik trilde zowat letterlijk m’n bed uit. Niks hielp. TV aan, boekje lezen, oordoppen in. Overal dreunde de zware bas doorheen. Niet dat ik er een probleem van maakte. Zeg, ik ben natuurlijk wel de stoere overbuurvrouw die alles goed vindt 😉 . Ik zong op z’n tijd maar een nummer hardop mee in bed. En met ‘Brabant’ van Guus Meeuwis vond ik het eigenlijk wel prachtig om te horen dat die jongelui uit volle borst meezongen. Dat lied begint een soort van ‘Brabants Volkslied’ te worden. Iedereen kent het, iedereen vindt het prachtig en iedereen zingt mee. Dat moeten ze met het ‘Wilhelmus’ nog maar eens voor mekaar zien te krijgen. Naarmate de klok verder tikte, begon ik mezelf toch aardig zielig te vinden……gezien het vaste gegeven dat de kindjes rond zevenen wakker zijn! M’n welverdiende uurtjes slaap tikten langszaam weg….. Nog steeds klaagde ik niet. Zeg, wat denkt u, zo’n knul mag toch best eens een knalfeest geven? Dat ik nu vervolgens met een houten kop, dikke wallen, hangende oogleden en een licht ochtendhumeur beneden zit, is een kleine bijkomstigheid. Volgende keer ga ik meefeesten…..ik zweer het u!