Mooi systeem wel…..die plaszakjes voor kleine kindjes. Ik weet nog dat we bij Senna vreselijk hebben staan hannessen om het voor elkaar te krijgen, maar bij mannekes werkt het perfect! Pieleke in het gaatje van het plaszakje, plaszakje op z’n plaatst plakken en hupsakée…..hebben die hap. Ging goed….deze keer…..maar het leverde verder niks op. Urine was brandschoon. Al met al nog geen idee wat Jens nou heeft. We kijken het een paar daagjes aan en als het een virus is, zal het binnen die paar daagjes wel een stuk beter moeten gaan. Laten we het hopen. Ik heb liever een ondeugende, op tafel klimmende, met-eten-kliederende, maar tevens ook vrolijke Jens, dan zo’n ziek, zwak en hangerig ventje. Maar ook ik heb geleerd van mijn moeder dat ‘lieve koekjes’ niet worden gebakken en dat we het zullen doen met wat er komt. Aan de andere kant bouwt hij nu zoveel weerstand op tegen allerlei microscopische beestjes, dat hij straks op school nauwelijks nog ziek wordt. Tenminste…….dat is dan weer wat ‘men zegt’……