Als je allebei fulltime werkt, heb je eigenlijk niet zo in de gaten hoe belangrijk het is om fijne buren te hebben. Wij hebben daar namelijk nooit bij stilgestaan…………totdat er kindjes kwamen………..dan gaat het woord buurman of -vrouw ineens een heel andere betekenis krijgen. En dan is het toch verdomd handig en hééél fijn als je het hebt getroffen met de mensen die rondom je wonen. Wat denk je van de punten: a) geen overlast, b) goede sociale controle, c) een helpende hand indien nodig en d) in ons geval ook nog oppas! 2 deuren verder woont ons vaste oppasje voor als wij weer eens wat te doen hebben ‘s-avonds of in het weekend…..en kan ze niet……nou dan springt toch haar moeder eventjes in. Super toch? En dan de ‘wandel-buuv’ oftewel de ‘net-zo-gek-als-ik-om-de-80-te-lopen-buuv’…….zonder onze kids en met onze drukke banen hadden we elkaar waarschijnlijk nooit ontmoet. En nu? Nou eh……we helpen elkaar op maandag en donderdag uit de brand met de schooltijden van Senna en haar dochtertje en zelfs vandaag…….zelfs als Senna dus eigenlijk bij oma zou moeten zijn, springt ze mee in! Oma is namelijk van de trap gevallen……auw……enkelbanden verrekt en ze kan dus moeilijk uit de voeten. Wat zegt buuv??? “nou da’s geen probleem, Senna komt maar hier een boterham eten”. Probleem opgelost en Lien kan gewoon aan het werk. Op zulke dagen ben ik dolgelukkig met mijn bijzonder gezellige en superfijne buurtjes! Bedankt buuv! En mams natuurlijk veel beterschap gewenst (moet ik trouwens alvast gaan informeren naar een traplift 🙂 ).