Morgen gaat het allemaal beginnen. Een fase waar we al een tijdje op voorbereid zijn en ook wel naar uitgekeken hebben. Alles beter voor ons manneke dan nog een jaar aantobben op z’n oude school. Tegelijkertijd is het spannend. Vooral voor Zoon. Al hebben wij het idee dat hij er ook wel zin in heeft. Het punt wat alleen steeds terug komt, is: “het is wel erg ver rijden hè mama?!”. En sja, wat zeg je daar dan op?! Natuurlijk is het een eindje weg, maar nu ook weer niet aan de andere kant van Nederland. Een half uurtje rijden is peanuts, maar als er iets aan de hand is met je kind, dan duurt datzelfde half uurtje een eeuwigheid. Dus ook ikzelf heb er gemengde gevoelens bij.
Niet dat ik dat aan Zoon laat merken, of course not. Wij proberen het steeds positief te benaderen. Het feit dat hij met een taxi naar huis komt, vindt hij wel erg leuk. Hoe dat echter gaat lopen, als dat nieuwtje er ook weer af is, dat wordt simpelweg afwachten. Zo ook het afscheid nemen morgenochtend. Een hele nieuwe omgeving, met allemaal nieuwe kindjes en nieuwe “juffen”. Dat is voor ons als volwassenen nog wel spannend, laat staan voor een kindje van 6.
Toch geloof ik heilig in een goede afloop. Zodra hij merkt dat hij daar mag zijn wie hij is, dat hij daar wordt begrepen en dat er geen druk op hem wordt gelegd, dan moet dat een positieve uitwerking hebben. Dat kan gewoonweg niet anders. Wellicht dat hij dan merkt dat school ook heel erg leuk kan zijn en dat hij veel meer dingen kan dan hij nu denkt.
Ook brengt dit hele gebeuren weer Zoon z’n eerste schooldag ruim 2 jaar geleden naar boven. Ik gun hem dit keer een zoveel fijnere start. Wat heeft ons manneke toch moeten afzien op z’n oude school. De stempel die vanaf dag 1 al op hem gedrukt is, zie daar maar eens mee om te gaan. Het automatisme waarmee hij de schuld kreeg van ieder conflict terwijl hij er echt niet alle keren de oorzaak van was. Om dat keer op keer te zien en te constateren, dat doet zeer. Nu hopen we dus op een zoveel betere, rustigere start. Een start waarbij hij kan laten zien wat voor een geweldig manneke hij is. Natuurlijk…….met zijn beperkingen en zijn gebruiksaanwijzing, maar als je de moeite neemt om die gebruiksaanwijzing te lezen, dan kun je je geen liever kind wensen…….
Ik ben er in ieder geval heel trots op dat ik zijn mama mag zijn! Ongeacht wat de toekomst ons nog brengt……………
Categories