Inmiddels zijn de kindjes weer helemaal gewend aan het schoolritme en wij aan het werkritme! Ondanks het reorganiseren van mijn werktijden, lukt het tot nu toe allemaal aardig. Kompaan is redelijk zonder file bereikbaar in de ochtend. Vooral als we de snelweg nemen. Zoon raakt langzaam ook al gewend aan de afstand en Dochter aan het feit dat haar broertje niet meer bij haar op school zit.
Deze morgen stond er een bezoekje aan de arts van Kompaan gepland met daarachter meteen een afspraak met Zoon z’n mentor op de groep.
Wat is het toch een verademing om bij zo’n arts en verpleegkundige te komen. Wat zijn die mensen toch ingespeeld op kindjes met problemen, stoornissen en wat al niet meer. Fantastisch hoe ze tegen Zoon doen en hoe ze hem precies krijgen waar ze hem hebben willen. Wat dat betreft gaat er echt een wereld voor ons open. Het kan dus wel allemaal……gewoon met een beetje meer geduld en een beetje meer rust en een beetje meer begrip.
Zoon heeft allerlei onderzoeken gewillig ondergaan en weer is geconstateerd dat hij bovengemiddeld lang is, een mooi gewicht heeft en er verder lichamelijk heel gezond uitziet en is! Neurologisch heeft de arts ook geen afwijkingen kunnen constateren en zijn conclusie was dan ook dat Zoon veel baat zal gaan krijgen met fysiotherapie. Deze therapie wordt al op korte termijn gestart……ben benieuwd. Ook logopedie wordt opgestart en op locatie gegeven.
Het vergt momenteel nog wat veel tijd en energie van ons als ouders, maar als alles straks is opgestart en goed gaat lopen, dan wordt het voor ons ook wat rustiger. Bovendien weten we maar al te goed waar we het voor doen en staan we helemaal achter het pad wat we nu hebben gekozen voor ons ventje.
Op de groep waren ze ook erg tevreden over de ontwikkelingen tot nu toe. Zoon raakt al erg vertrouwd met het concept, met de leidsters en de kindjes. Hij doet het volgens de leidsters erg goed en staat open voor nieuwe dingen. Ze kunnen al goede afspraken met hem maken en die komt hij ook netjes na. Conflictsituaties duren niet meer zo lang als 2 weken terug en hij is het naderhand ook weer snel vergeten. Kortom……WE ZIJN HEEL BLIJ met hoe het tot nu toe gaat.
Natuurlijk mist hij z’n vriendjes en mist hij het afspreken. De reis naar huis duurt gewoon erg lang en voor zijn gevoel moet hij al bijna naar bed als hij thuiskomt. En dat is min of meer ook zo. Toch heb ik het idee dat dat ook al begint te wennen. De woensdagen zullen we gewoon wat verder vooruit moeten plannen. Dan kan hij nog gerust afspreken met zijn vriendjes van zijn oude school. Vanmiddag was er al een voorproefje bij vriendje G. en Zoon vond het geweldig!!!! Volgende week komt weer een ander vriendje en zelfs zijn vriendinnetje had al gebeld of Zoon vanmiddag thuis was………zo schattig!!!!!
Al met al kunnen we tot nu toe alleen maar trots zijn op ons kereltje. Hij heeft de verandering zo goed opgepakt en hij maakt er op zijn manier het beste van………..wat is het toch een kanjer!!!
Categories