Zucht! En niet alleen omdat ik mezelf niet helemaal lekker voel. Al dagen niet. Ook weer niet ziek genoeg om in m’n bed te duiken, maar laten we zeggen dat ik me al wel eens veel lekkerder heb gevoeld. Keel, buik, hoofd. Ik voel ze allemaal wel. De één wat meer dan de ander. Het wisselt elkaar eigenlijk een beetje af.
Maar oké, morgen is het Pasen. De spullen voor de paasbrunch zijn in huis en de taart is besteld bij schoonmama (zij kan dat tenslotte veel beter dan ik 🙂 ). Zometeen nog snel even de stofzuiger door de hele kiet en dan ga ik het een paar daagjes rustigaan doen.
Tenminste……..als Zoon niet aan de gang blijft met poepbroeken produceren.
Deze week zakt de moed me werkelijk in de schoenen. Hij is helemaal zindelijk. Natuurlijk. Wat wil je? Hij wordt over 1,5 week 5 jaar! Maar…….als het té spannend wordt of als de dingen nét iets anders gaan dan gebruikelijk, dan wil er nog wel eens een ‘losse flodder’ in z’n broek vliegen. Alsof hij dan het verschil niet voelt tussen een windje of een keutel. Zoiets. Nooit zo heel erg, maar soms wel vreselijk onhandig. Zoiets gebeurt meestal niet op de meest gemakkelijk plekken.
Uit voorzorg heb ik altijd een extra broek en natte doekjes in m’n tas. En al tijden heb ik ze niet nodig gehad.
Maar dan nu ineens…….de afgelopen weken……..is het weer he-le-maal mis. Het lijkt soms wel dat we op het ene terrein winnen en dan tegelijkertijd op het andere terrein weer verliezen. Zo voelt het in ieder geval wel voor mij. Op sociaal gebied gaat hij momenteel zo ontzettend goed vooruit. De paas-speurtocht met school gisteren ging bijvoorbeeld ontzettend goed. Hij deed enthousiast mee en spoorde zelfs de groep telkens aan om weer verder te gaan. De juf stond versteld en was heel erg trots op hem.
En dan het fietsen!! Zomaar ineens doet hij het! En niet eens zo heel erg laat (qua leeftijd dan hè ).
En het zwemmen! Was hij eerst nog een ongeleid projectiel wat door het hele zwembad schoot, is hij nu zo ongeveer het braafste jongetje van de zwemles. Hij let op en doet wat er van hem gevraagd wordt. Zonder zelfs maar “bommetje” te roepen. Best knap.
Maar werkelijk……..als hij het dan vandaag tot zeker 4x toe in z’n broek doet, dan kan ik je vertellen dat ik de wanhoop nabij ben.
En ik weet best wel dat ik het het beste kan negeren. Dat ik hem moet blijven aanmoedigen om op tijd naar toilet te gaan. Dat ik het beste niet kan mopperen. Maar ook ik ben maar een mens. Een mens wat het af en toe niet meer trekt. Met als gevolg dat ik dus wél heb gemopperd. Niet te zuinig. En hem dus écht wel een luierbroekje heb aangedaan.
En Zoon? Die zit er totaal niet mee. Die heeft geen enkel probleem met dat luierbroekje en met z’n vieze billen. Zonder enig gemopper laat hij alles weer schoonmaken en stapt vervolgens weer lachend het bad of de douche uit. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is.
Zucht……..
Categories