Het is maandagmiddag en de telefoon gaat. Niet op m’n werk hoor, maar thuis. Aangezien ik daar niet was (en dus wél op m’n werk) beantwoordde Man het telefoontje. Een ietwat twijfelende stem vroeg of ze juffrouw S. mocht spreken. Jammer dat ik er niet bij was, want volgens mij kon je op dat moment aan de buitenkant de radartjes in Man’s hoofd zien draaien. Hij is er altijd als de kippen bij als het om verbanden-leggen gaat. Daar is hij zelfs zo goed en zo snel in, dat er maar weinig mensen zijn die hem daarin kunnen bijhouden. Met alle bijbehorende ongemakken van dien hoor mensen. Soms ligt hij he-le-maal in een deuk om iets en duurt het daarna een kwartier voordat de rest van de mensen in dezelfde ruimte op dat punt zijn beland. En nee, in dit geval zegt dat niks over de rest van de mensen. Het is Man die daar uitzonderlijk in is.
Afijn……..het telefoontje………voor juffrouw S. “Ehhh”, antwoordde Man, “bedoelt u juffrouw S. van basisschool De Vrijhoeve?”. Inderdaad ja, die bedoelde ze. “Dan heeft u toch echt een verkeerd nummer ingetoetst”, was Man’s conclusie. En de enige juiste natuurlijk. Na het opnoemen van het nummer dat ze had ingetoetst, viel ook het bekende ‘kwartje’ bij de mevrouw. “Oh……dan bent u zeker de vader van J. de Kock?”. En ja, dat was hij. Goh….. 😉
Mevrouw was de ambulant begeleidster en via een nogal rare toevallige manier hebben zij en Man dus al kennis gemaakt. Hoe het af en toe toch raar kan lopen. Nu maar hopen dat ze ons binnenkort iets verder kan helpen met Zoon en z’n gedrag. Met Zoon is niks mis, of course, het is een schatje, maar zijn gedrag laat vooral op school soms wat te wensen over. Nu zul je zien dat nét, als er straks gefilmd wordt, hij het braafste ventje van de klas is………je zal het meemaken! Mijn lieve, eigenwijze, soms zo moeilijke, maar oh zo dierbare kereltje……….
Categories