Oh mijn hemel, wat ben ik in een chagrijnige bui vandaag! Niemand kan goed doen in mijn buurt en waar het nou precies vandaan komt…..geen idee! Welke scheet er nou precies dwars zit…..geen idee! Ik ben wel ontzettend moe de laatste dagen. Ik kom niet uitgerust en heb totaal geen energie. En dan is alles al snel te veel. Ik word bij voorbaat al moe bij het idee dat ik iets moet gaan doen. U kent het vast. Zo’n gevoel waarbij je denkt: “Waar blijven die Oempa-Loepma’s uit Sjakie en de Chocoladefabriek? Doe mij er 3! 1 voor elke verdieping!” Slapen….da’s eigenlijk het enige waar ik zin in heb. Slapen…..heel veel en heel lang. En dat dan die kleine mannetjes het roer thuis overnemen. Heerlijk lijkt me dat.
Al had ik vandaag over de kindjes eigenlijk niks te klagen. Ze gedroegen zich (redelijk) voorbeeldig. Een enkele uitzondering daargelaten. Geen visvang-, haarknip-, glitterstrooi-, of nagellak-issues. Niks van dat al. Een beetje gekat, oftewel broer-zus-dingen, dat was het. En dan die regen hè vanochtend. Dat was wel een reden om chagrijnig te worden. We zouden gaan verven. De buitenboel. Pa en ik. Ehhhh…NOTTTT. Een beetje geschuur en verder zijn we niet gekomen. Maar ach….zelfs het weer is aan het einde van de middag nog goed geworden, dus da’s ook geen reden meer voor de staat van mijn humeur. Oh en ik probeer het wel hoor. Ik probeer wel van dat pokkehumeur af te komen. Door gek te doen met de kids. Te lachen (als een boerin met kiespijn) en te dansen (alsof ik in m’n broek heb gepoept) en te stoeien (als een oud vrouwtje….die knie hè….en nu niet gelijk allemaal lachen!). Maar het mag allemaal niet baten. Ik zal de dag zo verder moeten zien door te komen. En morgen is er weer een nieuwe ronde met nieuwe kansen. Ik hoop van harte (niet in de laatste plaats voor mijn huisgenoten) dat het tij dan gekeerd is. Een goede nachtrust doet wellicht wonderen. Pfff……ik word gewoon chagrijnig van mezelf! 😐
Categories