“Ga maar lekker vroeg slapen!”, zei Man. Ik ben er nog niet uit of dat voorstel werd gedaan in eigen belang of in mijn belang. Ik ga maar even uit van het laatste 😉 . En je zou denken dat het dan de volgende dag beter zou gaan hè?! Niks was minder waar. Ik had prima geslapen. Heerlijk zelfs. Alleen helaas slechts tot 6 uur. 05h58 om precies te zijn. Om moedeloos van te worden. Ik heb nog zo’n 3 kwartier liggen woelen en ging toen toch maar uit bed. Zielig in m’n eentje beneden zitten op zondagochtend. Zelfs de kindjes sliepen nog heerlijk. En nog steeds wist ik niet precies waarom ik me nu zo voelde. Misschien was het gewoon de maandelijkse periode. Al heb ik daar eigenlijk de laatste jaren nooit meer zo extreem veel last van. Misschien was m’n lijf gewoon té moe. Té moe van al het geregel rond de bruiloft. Té moe van alles wat ik nog gedaan wil hebben voor de vakantie. Té moe om nog iets te ondernemen. Even pas-op-de-plaats is dan noodzakelijk. And guess what? Vandaag gaat het alweer een stuk beter. Ik heb een prima nacht achter de rug. Zelfs totdat de wekker afliep geslapen! Op m’n werk heb ik ook heerlijk veel kunnen doen, zodat het daar ook weer wat overzichtelijker wordt. De reorganisatie loopt verder nog op volle toeren. Iets concreets weten we nog steeds niet. Maar om eerlijk te zijn, denk ik niet dat dat de veroorzaker was van mijn gemoedstoestand. Misschien komt het wel gewoon door die verdomde gastenlijst. Al 100x heb ik hem zitten veranderen en aanpassen. Steeds weer twijfel ik of ik die-en-die nou voor de receptie of het feest zal uitnodigen. Steeds weer vind ik dit stuk veel moeilijker dan ik vantevoren had gedacht. Ik ben nu immers 40 jaar! Het is onze bruiloft en we bepalen toch zeker zelf wie daarvoor wordt uitgenodigd?! Rationeel is dat ook inderdaad zo. Alleen gevoelsmatig ligt dat iets anders. Bij mij dan. Man heeft daar totaal geen last van. Van dat gevoelsmatige. Zal wel iets typisch mannelijks zijn. Man maakt zich absoluut niet druk. “Je kunt het toch nooit voor iedereen goed doen!”, is zijn stelling. En ik denk dat hij daar wel gelijk in heeft. Er zijn altijd mensen die commentaar hebben. Op de meest kleine dingen. Maar wij regelen het zoals we het graag willen, met de mensen die we er graag bij hebben. Ik zal zeer opgelucht zijn als de kaarten de deur uit zijn. Dan pas kan er niks meer worden veranderd……………..alleen mijn humeur misschien 😉
Categories