Lang Leve de Vakantie

Nog 1,5 week! Dan hebben de kindjes hier in het Zuiden des Lands vakantie. Het aftellen is begonnen. Al een tijdje in huize De Kock. Niet zo zeer door ons, maar wel door Dochter. Een week of 8 geleden heb ik al een aftelkalender voor haar gemaakt. Ze had totaal geen benul wanneer we nu naar Spanje zouden vertrekken. Bij het zien van al die vakjes die moesten worden afgestreept, zonk de moed haar in de schoenen. En zie nu. Bijna is het dus zover. Een heerlijk idee enerzijds en het opkomen van de vakantiestress anderzijds. Het is ook altijd wat. Als ik bedenk dat de kindjes over 1,5 week al lekker vrij zijn, geeft mij dat ook rust. De eerste weken gaan ze nog wel naar de buitenschoolseopvang, maar toch hoef ik dan geen broodtrommeltjes klaar te maken. Dat zit bij de (overigens vrij hoge) prijs inbegrepen. Ze gaan graag. Die kids van ons. Vinden het heerlijk om op een nieuwe locatie met oude en nieuwe bekenden te spelen. Gelukkig hebben wij wat dat betreft heel gemakkelijke kids. Voordeel is ook dat we ze vroeg kunnen brengen. M.a.w. dat wij vroeg kunnen beginnen en dus ook vroeg kunnen stoppen. Altijd fijn in de zomer. Al met al een fijne gedachte dat school bijna voor 6 weekjes is afgelopen. Maar dan komt die anderzijds hè?! Stresskip als ik ben. En iedere keer weer neem ik me voor het ditmaal helemaal anders te doen. En steeds weer is het hetzelfde liedje. Ik ben al wel een stuk gemakkelijker geworden hoor in een aantal dingen. Zo hoeft voor mij niet het hele huis piekobello in orde te zijn voordat we vertrekken. Alles opgeruimd, WC schoon en een keertje stofzuigen vind ik ook al best. De rest zien we weer wel bij thuiskomst. Maar de verdere regeldingen……daar kan ik me zo druk om maken. Kat naar het hotel, boodschapjes in huis, alle benodigde medicijnen, pleisters, muggenspul, zonnebrand enz. halen. En niet dat ik niet op tijd begin hoor. Maar toch…..er zijn altijd dingen die nog op het laatste moment aankomen. De was bijvoorbeeld. Ik zorg altijd dat alles weggewassen is. Steeds weer een uitdaging hoe we dat gaan doen. Maar het is tot nu toe altijd gelukt. En dan die mannen hè…..ja sorry…..ik scheer ze allemaal even over 1 kam. Uit gemak. En ik denk stiekem dat ik ook wel gelijk heb. Die mannen hebben het zo gemakkelijk. (Niet dat ik het ze zou toevertrouwen om alles in te pakken hoor. Neu, ik ben en blijf een vrouw, dat inpakken dat doe ik! Stel je voor dat hij m’n onderbroeken vergeet!) Ze pakken de auto in (tenminste bij ons gaat dat altijd zo en daar mag ik me dan weer niet mee bemoeien hè! Ruzie-jonge-ruzie dat we dan krijgen! Poehpoeh), gaan nog even slapen en rijden aan. C’est ca! En dan onderweg checkt’ie nog ff of ik wel de papieren van de camping en het paspoort bij me heb. Hij kijkt zelf of z’n creditcard in z’n portemonnee zit en of hij z’n telefoon, laptop en dvd-spelertjes bij zich heeft. Zonder zou hij niet overleven. Nog liever zonder ondergoed dat zonder telefoon! Nu moet ik natuurlijk toegeven dat nieuwe onderbroeken waarschijnlijk een stuk goedkoper zijn dan een nieuwe telefoon, maar goed…….u snapt welk punt ik hier wil maken! Toch?