Category: Zomaar

Vorig jaar rond deze tijd hadden we onze vrijgezellenfeestjes net achter de rug. Vorig jaar moest ik die dag een T-shirt dragen met de tekst: “ik word de bruid……..hopelijk houd ik het dit keer langer dan een jaar uit!”. Maar, lieve mensen, ik kan u het heuglijke nieuws mededelen, dat aanstaande zondag dat eerste jaar voorbij is. Jawel……zelfs zonder dat er een echtscheidingsaanvraag in behandeling is. En ook zonder dat het de bedoeling is (van mijn kant dan toch 😉 ) om die aanvraag op korte termijn in te dienen. Best knap. Vind ik van mezelf. En ook wel een beetje knap van Man.
Het waren tenslotte steeds de mannen die de benen namen! Wat wellicht mijn moeilijkheidsgraad aangeeft. Misschien te veeleisend. Misschien in het verleden té meegaand, zodat het niet meer spetterde. Maar door de jaren heen ben ook ik gegroeid. In alle opzichten. Jaja…ook een ietsiepietsie in omvang 😉 . Maar los van de lichamelijke veranderingen, laat ik ook het kaas niet meer van m’n brood eten. Bovendien weet ik nu dat ik het ook alleen zou kunnen. Ik heb genoeg zelfvertrouwen opgebouwd om Man als een toegevoegde waarde te zien. Mijn geluk is niet afhankelijk van hem. Mijn geluk zit in mij en dat hij daar deel van uit maakt, is alleen maar een heel fijn stukje extra. Dat zelfvertrouwen is natuurlijk niet zomaar komen aanwaaien. Daar is heel wat aan vooraf gegaan. En het feit dat ik weet dat ik het alleen zou kunnen, wil nog niet zeggen dat het alleen ook fijner/gezelliger is. Het leven is zoveel leuker als je het met iemand kunt delen die op dezelfde golflengte zit. Iemand waar ik bovendien 2 kindjes mee op de wereld hebt gezet. Iemand die los van mij ook zelfstandig kan functioneren en dus ook niet van mij afhankelijk is (behalve voor het strijken van z’n overhemden dan….. ;-)).
Mijn leven is al 11 jaar lang leuker met Man. Dus laten we het vooral nog lange tijd zo houden 🙂 .
Het motto dat ik manlief wel kan missen, maar z’n salaris niet, houd ik er dan ook nog maar ff in……. 🙂 .

En zo gebeurt het dat ik op vrijdagmiddag om 15h30 kinderloos door een stortbui over de A27 terug rijd naar huis. Ze zijn logeren. Mijn schatjes, mijn kleine holigans, die éénmaal bij opa en oma gearriveerd als 2 ongeleide projectielen over de banken rosten en luisteren ho maar!!! Hopelijk overleven opa en oma (en de bank by-the-way) het logeeravontuur.
Vantevoren lijkt dat allemaal zo’n goed plan hè. Heerlijk een avondje voor ons tweetjes. Een hapje eten, nog even de stad in en nog naar een verjaardag…..gezellig. Maar dan lees ik op nu.nl dat zowat heel Nederland één grote takke-file is. En dat het zomaar zou kunnen dat manlief heul laat thuiskomt uit Den Haag. En we misschien helemaal geen tijd meer hebben voor wat winkels in Wolluk-city. Balen mensen balen.
Zeker als je al een paar dagen in een soort van PMS-bui zit. Voor de mannen onder ons, Pre Menstrual Syndrome. Er zijn wel meer vrouwen die er last van hebben. Niet dat ik het in ernstige mate heb, maar toch…..
Iedere maand is het weer te merken aan m’n humeur, aan m’n gemoedsrust, aan m’n behoefte aan chocolade, aan m’n BH die ineens wel 2 maten te klein lijkt (tot groot genoegen van manlief, maar dat terzijde) en tenslotte aan de zeurende buikpijn. De echte menstruatie blijft vervolgens achterwege. Daar zorgt een erg fijn voorbehoedsmiddel wel voor……
Afijn, weer genoeg in detail getreden geloof ik 😉 . That’s me……an open book! Een never-ending-story betergezegd…haha…ik moet weer lachen om mezelf, grappig. PMS is dus weer op z’n retour! Of het was dit keer helemaal geen PMS, maar vakantie-ontwennings-verschijnselen. Dat kan ook nog.
Want, jeetje, wat had ik een opstartproblemen deze week. Ik nog meer dan de kindjes. En vooral Zoon ging van het begin af aan heel goed. Net of er geen vakantie was geweest, schreef de juf nog in z’n schriftje. Fijn. Heel fijn. Alleen jammer dat hij vanochtend toch een paar ‘dwarsliggers’ scheen te hebben veroberd. Hij weigerde naar huis te lopen. Meneertje wilde met de auto en dat ging dus niet, want ik was ze te voet gaan ophalen. En als meneertje zegt dat hij iets niet doet, dan doet hij het dus ook niet. En wat bij andere kindjes werkt (bijv. zelf gewoon doorlopen) dat werkt niet bij ons ventje. Die ging gewoon op de stoep zitten en bleef daar net zo lang zitten tot ik hem weer kwam halen. Klein addergebroed. Maar wel MIJN addergebroed. En na wat pogingen van mijn kant, kreeg ik hem tenslotte mee. Pfff…..
Dochter is ook prima gestart in groep 4. Haar opstartproblemen uitten zich alleen door vervroegd pubergedrag. Alles wat ik zeg is stom. Alles wat ze moet doen is stom. Alle kleren die ze heeft, zijn stom. En het woordje “boeien” gebruikt ze in zowat elke zin als stopwoord.
Nee, een gezellig weekje hebben we achter de rug…..op naar weer een nieuwe!!!

Nou, daar zitten we dan…….aan de voorochtend van het moment waarop het hele circus weer gaat beginnen. Het circus van op-tijd-uit-bed, van lunchpakketjes/fruit maken, van tasjes inpakken en van alles op-uur-en-tijd. Niks geen geleuter meer in de ochtend. Niks geen tot 10uur in de pyama rondhangen en niks geen vrijheid-blijheid meer. En eerlijkgezegd is dit het eerste jaar dat ik niet hard roep: “de vlag gaat uit maandag!”. Voorgaande jaren was ik erg blij met weer ritme-in-de-tent! Dit jaar zijn de 6 weken zo relaxed verlopen dat het van mij best nog wat langer had mogen duren. Dochter die inmiddels op een leeftijd is dat ze lekker haar eigen gang gaat en Zoon waarover ik me in vakanties geen zorgen hoef te maken. Die gewoon alles op ZIJN tempo mag doen en niets MOET. Heerlijk……
Maar hoe dan ook, morgen gaat alles weer beginnen en gisteren hebben we al een kleine voorproef gehad van de zwemles die weer is gestart. Het was weer even wennen voor ons manneke. Allemaal dingen die hij moest. Niet het soort zwemmen zoals we in Spanje dag-in-dag-uit deden. Het continue bommetjes maken, met papa stoeien en onderwatertikkertje met z’n zus en z’n vriendjes. Een waterratje. Dat zeker.
Spanje was in één woord: GEWELDIG. Wat hebben we een superfijne vakantie gehad. Eigenlijk ben ik geen voorstander van ieder jaar naar dezelfde plek te gaan, maar ik denk dat we nu toch wel een stek hebben gevonden waar we het geweldig naar onze zin hebben. En wat, ondanks dat we er dit jaar voor de 2e keer waren, zeker niet is tegengevallen. En eerlijkgezegd denk ik dat iedere andere camping die we nu nog overwegen alleen maar kan tegenvallen. En dan heb ik het niet over de zwembaden hoor. Die kunnen zeker groter en mooier. Maar de caravans, de ruimte die daarbij zit en het schone ervan, zullen niet veel campings evenaren. Over alles is nagedacht. Kortom, wij vinden het er super en als het aan mij ligt…….VOLGEND JAAR WEER!
Dochterlief was de laatste avond zo aan het huilen dat ze weer naar huis moest. Ze wilde niet. Ze wilde daar blijven wonen, want dan kon ze uit school tenminste iedere dag lekker gaan zwemmen. Goed bedacht. En toen ik vroeg hoe dat dan met de opa’s en oma’s moest, antwoordde ze: “die hoeven toch niet meer te werken, dus dan moeten die ook maar hier komen wonen!”. Sja, wat is daar dan tegen in te brengen hè?!
Pas toen ik haar had beloofd om volgend jaar te proberen weer hier naartoe te gaan, ging ze uiteindelijk slapen……onze dramaqueen.
Éénmaal thuis, bij haar vriendinnen, was het weer snel goed. Wat is er nou tenslotte fijner dan je EIGEN bed en je EIGEN douche/bad???? Dat is altijd weer het fijne van thuiskomen…….je realiseert je des te meer hoe fijn het daar is!!
De eerste week op de camping hebben we onze Spaanse kennissen van vorig jaar weer ontmoet. Wat een gastvrije, warme mensen zijn dat toch. Ze hebben ons Moijito’s leren maken en wij hebben ze meegenomen naar een echte Hollandse Snackbar :). Hilarisch, dat snapt u! Én goed voor m’n Spaans……m’n woordenschat is op z’n minst weer wat uitgebreid.
Voor de rest hebben we ontzettend veel plezier gehad met een aantal andere Nederlandse gezinnen. Gezinnen met kinderen in ongeveer dezelfde leeftijden als wij. Ideaal! Ze hebben zo fijn gespeeld en ook op het zwembad was dat ontzettend leuk. Dochter hebben we voor het eerst echt losgelaten. Die ging ‘s-ochtends met 2 vriendinnen zelf naar het zwembad. Nou was er wel toezicht op de zwembaden hoor en opgeschoten jeugd was op dat tijdstip nog niet wakker, dus wat dat betreft was het niet zo spannend……..maar toch………dat loslaten hè?! Het moeilijkste wat er is………
En het besef dat ze dus al zo groot worden…..ook dat!
Afijn, het is voorbij. Vandaag nog even genieten van het zonnetje en dan morgen weer naar kantoor. Aan alles komt nu éénmaal een einde. Een geluk dat de volgende vakantie alweer geboekt is (shame on me)……lekker skiën!

Het wordt steeds stiller hier in ons dorpje in het zuiden des lands. Straten raken uitgestorven, net als het dorpsplein waar enkel nog een paar winkels geopend zijn. Komkommertijd. Raar dat ze het komkommertijd noemen, terwijl de enige komkommer die je kunt kopen uit de supermarkt komt! Natuurlijk heeft iedereen recht op vakantie. Ook winkeliers. En toch baal ik altijd als ik niet op mijn vertrouwde adresjes terecht kan voor vlees, groenten etc. Dat komt nu allemaal uit de supermarkt en misschien verbeeld ik het me hoor, maar ik proef verschil. Verwend nest dat ik ben .
Verder is het natuurlijk wel lekker om niet in een overvolle supermarkt je boodschappen te hoeven doen. Ook daar is het aanzienlijk rustiger. De mensen die nog thuis zijn, gaan meer verspreid. En als je dan al een bekend persoon tegenkomt, gaat het gesprek over niks anders dan de vakantie en het niet zo beste weer. “Zijn jullie nog niet weg?, Wanneer vertrekken jullie?, Waar ga je naartoe? Naar de zon hoop ik?”. Dat zijn zo’n beetje de conversaties. Niemand heeft het in deze periode, waarin we even los willen komen van de normale ‘sleur’, over de babylijkjes die in koffers zijn gevonden. Veel te zware kost voor deze periode van het jaar. Gruwelijk natuurlijk, daar niet van. “Wat bezielt zo’n vrouw?”, vraag je je af. Echter oordelen zonder dat we de feiten precies weten, is ook weer zo wat. We weten zelfs nog niet eens of de baby’s zijn gedood of dat ze dood zijn geboren. Natuurlijk wijst alles op het eerste, maar toch………
En dan de overstromingen in Midden Europa, de aardverschuivingen in China en de bosbranden in Rusland. Allemaal realiteit, maar gedurende de vakantie een nog-verder-van-m’n-bed-show. Althans zo voelt het voor mij. Eerlijk is eerlijk. Ik wil even niks van dat al en lees dan ook liever niet eens het nieuws op Nu.nl. Een soort van struisvogelpolitiek. Onverschilligheid zou ik het niet willen noemen, want dat is het ook niet. Anders zou ik er nu ook geen blog aan wijden. Het is meer dat ik persoonlijk vakantie liever associeer met luchtigere zaken. Dat ik me momenteel liever druk maak over welke bikini’s ik in de koffer zal doen en of ik wel genoeg strandjurkjes meeneem. Zoiets. En terwijl ik dit schrijf, realiseer ik me heus wel hoe belachelijk het eigenlijk is. En toch ben ik zo eerlijk om toe te geven hoe het er dezer dagen in mijn hoofd aan toe gaat.
Als de vakantie straks weer voorbij is, dan lieve mensen, dan is mijn brein weer open voor alle wereldproblematiek. Maar nu steek ik mijn hoofd echt liever in het zand…….het zand van het strand in Platja D’Aro. Daar waar het zonnetje schijnt, de sangria koud staat, de tapa’s heerlijk smaken, het zwembadwater goed van temperatuur is en waar verder even helemaal niks MOET. Even heerlijk cultuursnuiven in Spanje. Ik heb er zin in………….

Ja! Da’s de vraag die menig mens stelt zo rond hun veertigste. Eerlijk is eerlijk. En eigenlijk dacht ik altijd dat als ik maar jong van geest zou blijven, de jeugdigheid er nog aan alle kanten vanaf zou stralen. De realiteit is echter anders. En keihard.
Eerst werd ik de afgelopen week door een aantal jonge verhuizer(tje)s consequent aangesproken met “mevrouw” en “u”! (Waar is in hemelsnaam de tijd gebleven dat ik me tot één van hen rekende???) Ik kan u vertellen, dan weet je ineens dat het aftakelproces in gang is gezet. Dat de vage rimpels niet zo vaag meer blijken te zijn, dat een laagje verf zelfs mijn grijze haren niet volledig meer bedekt en dat mijn eens zo strakke lijf last heeft gekregen van de zwaartekracht! Zoiets.
Ook het feit dat we tegenwoordig geradbraakt zijn na een keer flink doorzakken, legt de realiteit keihard op tafel.
Gisteravond, liebe Leute, zijn we weer eens ouderwets dronken geworden. En dat bij mensen waar we voor het eerst op de borrel waren. Geheel onverwachts. Shame on us!
Het verhaal begon met een gezellig etentje bij “Maxe”, zoals het restaurant in de Sprangse volksmond wordt genoemd. Lang geleden dat we daar waren geweest, maar we hebben erg lekker (en vooral VEUL!!) gegeten. Terwijl we daar op het teras zaten, liep een mede-moeder van school haar hond uit te laten en kwam gezellig een praatje maken. Zo gaat dat nog in het ‘durpse’. Heel spontaan nodigde ze ons uit voor een borrel na afloop van het etentje. En eerlijk is eerlijk……..wij hadden wel zin in nog een afzakkertje, dus vielen we met 4 man sterk tegen 24h00 nog op de klep. Nadat we het huis en de tuin hadden bewonderd, kwamen we in het meest (door de mannen vooral) begeerde plekje van het huis: DE BAR!!! Ze stonden nog net niet zo hard te gillen als in de reclame van de Walk-in-fridge maar het scheelde niet veel :).
Al snel hadden we allemaal een borrel en begon DJ R. met z’n muziek. En het werd steeds gezelliger. En later, dat ook. De flessen wijn gingen er aardig doorheen en de biertap heeft eigenlijk niet stil gestaan. Zo rond 4-en (in de ochtend wel-te-verstaan) gingen we huiswaards. Sommigen zo dronken als een kanon en anderen aardig aangeschoten. Het was écht beregezellig geweest. Spontaan, onverwacht, maar super super leuk! En ik voelde me vannacht weer lekker jong en had het idee de hele wereld aan te kunnen. Jammer dat dat dan vanochtend in 1 klap weg is. En dat je dan het idee hebt dat de drumband in de huiskamer op bezoek is of dat ze nog steeds met die verdomde airco bezig zijn en maar blijven boren…….zoiets. Maar goed, ik kan moeilijk in continu-e dronkenschap gaan verkeren om mezelf maar jong te blijven voelen ;). Geen optie! Ik hoop alleen dat een aankomende goede nachtrust ervoor zorgt dat het aftakelproces niet in de 6-de versnelling doorzet.
Maar genoten hebben we! En dat hebben we allemaal zo nu en dan eens nodig. Of je nou 18 of (bijna) 42 bent!!!!!

Ik wil nu niet direct zeggen dat het mijn schuld is dat ze failliet zijn gegaan. Die paar honderd euro die ik destijds wilde besteden, hadden waarschijnlijk niks uitgemaakt. Maar toch kan ik het niet laten om te denken: “net goed, stelletje arrogante trutten!”. Zo en die is eruit 🙂 .
Voor iedereen die destijds mijn blog niet heeft gelezen…….hier volgt een stukje:

Stelt u zich eens voor…….
U loopt alleen in de stad. Geen kids, geen man, alleen uzelf. En er zit geld in uw portemonee te springen wat eruit wil. In de verschillende boetieks is met mondjesmaat al wat nieuwe collectie te bespeuren. Wat meestal een goede combinatie is: geld wat uitgegeven wil worden en nieuwe collecties!!!!
Eerst moet u nog even een broek voor Man bij Van Dijk ophalen die korter gemaakt is, daar ziet u alvast een leuk truitje. Zwart, maat 36 en goeiekoop. U neemt het mee. Maar er moet verder geshopt worden. Één truitje is vandaag niet genoeg. Dat geld zit immers nog steeds te springen….
U loopt bij Van Dijk naar buiten en ziet ZsaZsa. Een boetiek waar u al in geen tijden iets gekocht heeft, maar ach…..waarom niet even binnenlopen? En waarempel er hangt al wat nieuws in de rekken. Mooie kleuren en op het eerste gezicht bevalt het u. Ineens valt uw blik op een jurk/tuniek….grove gebreid en u kijkt op de kaartjes of er uw maat tussen zit. Ondertussen valt er ongeveer een meter van u vandaan een kledingstuk op de grond. U kijkt ernaar maar het dringt eigenlijk niet zo door omdat u de juiste maat aan het zoeken bent. Ondertussen loopt een verkoopstertje (hooguit een jaar of 18/19) voorbij en zegt op zéér onvriendelijke toon: “JA….KIJK ER MAAR NAAR….HET HANGT ZICHZELF WEER WEL OP!”. Ik ben heel benieuwd hoe u daar op zou reageren……..
Ik zei in ieder geval: “Pardon? Ik sta hier…..niet daar!”. Waarop ze me minachtend aankeek en iets van “Tsssss….” mompelde. Ik ben de winkel uitgelopen, maar was eigenlijk ondertussen zo boos dat ik ben teruggegaan! Niks voor mij……maar ik deed het. Op zoek naar de filiaalleidster, manager of eigenaar. Niet gevonden. Wel heb ik een andere (iets volwassenere) verkoopster aangesproken. Toen de vorige tuthola me zag, kwam ze meteen aangestiefeld om me weer van mijn ongelijk te overtuigen. Mijn domste fout was om er weer op in te gaan. Had ik niet moeten doen, ik werd alleen maar bozer . De ‘oudere’ verkoopster deed het af als een ‘communicatieprobleempje’. Ik ben tenslotte maar weggegaan…..perplex……en trillend van boosheid.

Afijn, ik kan nu dus alleen maar blij zijn om het feit dat Waalwijk zo’n winkel minder rijk is. Het assortiment was prima, maar de mensen die het moesten verkopen deugden niet. Althans hun instelling deugde niet. Hopelijk komt er ooit een mooie, hippe, leuke kledingzaak voor terug. Graag met ander personeel. Er moeten toch zeker mensen rondlopen met liefde voor dit vak? Persoonlijk zou ik het niet willen. Niet om het feit dat ik het niet zou kunnen, ik ben juist overtuigd van wel. Maar als ik eenmaal in een kledingwinkel zou werken, bleef er geen reet van mijn salaris over!!! Als ik in de positie zou zijn om alle nieuwe dingen als eerste te zien (en dus te kunnen kopen), zou dat funest zijn voor mijn financiën en zou ik wellicht zelf uiteindelijk failliet gaan 😉 . En dat willen we natuurlijk niet. Maar om het verder kort te houden: de deuren van ZsaZsa zijn dicht. Daar hoeft voorlopig niemand zich meer druk te maken over vallende kledingstukken!!!!

Hier zijn we weer! Eindelijk weer met een nieuw blogje! Ik leef nog hoor lieve mensen! Niks aan de hand.
Het heeft even geduurd, maar ik heb het (zoals gewoonlijk) weer lekker druk gehad de afgelopen dagen. Bovendien had ik even rust nodig en heb ik vorige week van een heerlijke vrije dag genoten, die ik zonder PC of laptop heb doorgebracht. En dan nog het mooie weer! Dat ook nog. Sjonge jonge, wat een temperaturen! Ik zou bijna blij zijn om te werken en op kantoor te zitten met de airco aan. Niet echt natuurlijk, want wat gaat er nou boven het in de tuin zitten met een goed boek, het zonnetje hoog aan de hemel en het zwembad in de buurt. Weliswaar een bad van slecht 2,5m doorsnee, maar toch. Zelfs ik kan er in liggen, bovenop de krokodil van de kids. En dat heb ik dan ook gedaan afgelopen zondag. Had u wel willen zien hè?! Geef maar toe! Het zal ook best een hilarisch gezicht zijn geweest, want de kinderen stopten niet met lachen en deden uitermate hun best om mij om te kiepen, wat uiteindelijk ook lukte (en nee, het zwembad was niet meteen helemaal leeg!). En daarna had ik het weer druk met opdrogen in de zon. Met een glaasje wijn en een goed boek. Er zijn vervelendere dingen, kan ik u vertellen. Maar goed…….het werk gaat natuurlijk ook gewoon door. Net zoals het WK voetbal, wat ook nog op de voet gevolgd dient te worden. En schooldingen, zoals een ouderraad-vergadering, 10 minuten-gesprekken, op kraamvisite bij de juf en een gesprek met de ambulant begeleidster en Zoon z’n juf. Druk druk druk. Bovendien staan er voor de komende 1,5 week nog 3 etentjes/uitjes voor ondergetekende op het programma. Heel vervelend. Ik wil u niet jaloers maken hoor, maar u begrijpt dat de tijd om te bloggen wel zeer beperkt zal zijn met zo’n bezig bijtje als ik 😉 .
Oh en dan ben ik u nog vergeten te vertellen dat het bestellen van nieuwe winterjassen voor mijn kindjes ook erg hoog op mijn prioriteitenlijstje stond. Stelt u zich eens voor dat het weer omslaat of dat die ene jas die ik perse wilde hebben niet meer te verkrijgen zou zijn over pakembeet 2 maandjes? Ik kreeg van een medemoeder een adresje voor Airforce-jassen tegen een aantrekkelijk prijsje. Althans, ik vond het een aantrekkelijk prijsje. Manlief viel zowat van z’n stoel, maar dat doet’ie nogal snel :). Hij went er wel aan en kent me ondertussen. Niet dat hij het niet leuk vindt als ze er leuk uitzien en soms ook wat merkkleding dragen, maar hij vindt de hoeveelheid vaak wat overbodig. Zeg! Kan ik er wat aan doen dat ze zo hard groeien??? Bovendien koop ik vaak in de uitverkoop en ook regelmatig dingetjes bij een Hema, H&M of Jola. Alleen een winterjas is van een ander kaliber. Zeker als er ook nog in geskied moet worden. Niet dat ik hier mezelf probeer goed te praten hoor. Ik weet ook wel dat ik soms het spreekwoordelijke gat in m’n hand heb. Of gewoon simpelweg geen vingers die het geld kunnen vasthouden. Op de één of andere manier moet het uit m’n portemonnee of van m’n bankrekening. Niks aan te doen. Dat heb je weleens.
En eerlijk is eerlijk…….als het om wat voor reden dan ook niet zou kunnen, zou ik het niet doen. Simpel as that.
En ik weet het eigenlijk ook altijd wel zo te brengen dat manlief het achteraf wel leuk vindt. Toen hij zondagochtend om 10h30 uit z’n bed kwam rollen (terwijl ik al sinds 07h30 paraat was, maar dat terzijde) deelde ik hem subtiel mede dat hij de volgende keer ook beter vroeg op kon staan. De 3 uur die hij die ochtend langer had geslapen, had ik gebruikt om op internet te shoppen. En dat was wonderbaarlijk goed gelukt :). Vooral voor de kindjes (eigenlijk altijd voor de kindjes).
Ik heb dan ook met een brede glimlach destijds het boek shop-a-holic gelezen. Zo herkenbaar. Natuurlijk ben ik niet zo extreem, god-zij-dank, maar ik ken ook wel het gevoel van iets perse willen hebben. Alsof er een soort van aantrekkingskracht op zit. En ik weet dat het stom is en stom klinkt, maar er zijn wel meer dingen op de wereld die stom zijn. Zolang ik alles keurig betaal, kan ik wel leven met die eigenschap. Nu manlief nog………al wist hij vorig jaar september heel goed waar hij aan begon toen hij met me trouwde 😉

Zal ik me dan……..als vrouw zijnde……..toch maar eens wagen aan een blogje over het WK-voetbal? Een groot risico omdat de meeste mannen onder u de kennis van vrouwen over voetbal nogal onderschat. Echter weest u gerust: ik weet wat buiten-spel is, dat hands niet mag, in welk goal gescoord moet worden, wat een gele en rode kaart betekenen, hoe de trainer heet, wat een penalty is en zelfs de meeste spelers ken ik nog van naam. Het valt dus mee ;-).
En van een mooi en dynamisch partijtje voetbal kan ik echt genieten. Helaas was dat zaterdag niet het geval. Het feit dat we in de kroeg stonden en in gezelschap waren van leuke mensen, maakte veel goed. Het voetbal was natuurlijk te saai voor woorden. Als ik thuis had gekeken was mijn interesse snel naar het nulpunt gezakt en was ik me ongetwijfeld over de was of het eten gaan bekommeren.
Maar eerlijk is eerlijk. Ze hebben gewonnen. Yolanthe zal bij zijn dat haar Wesley heeft gescoord. Er is dus nog geen reden om het huwelijk af te blazen……..want laat ons nou eerlijk wezen…….het is dat meneertje Sneijder zoveel centjes verdient met het voetbal……..voor z’n looks zal ze niet zijn gevallen.
Bovendien heeft Oranje in het verleden ook wedstrijden gespeeld, die kneitergoed waren en die ze uiteindelijk toch verloren. Daar worden we ook geen kampioen mee. Laten we dus hopen dat dit een opstart-fase was en dat het vanaf nu alleen maar meer gaat spetteren. Nederland-Japan is inmiddels door de pers gebombardeerd tot saaiste wedstrijd van het toernooi. Maar laten we eerlijk wezen. Ivoorkust-Brazilië spetterde dan wel……maar meer dan de belachelijke ovetredingen, onterechte gele/rode kaart en idiote scheidsrechter blijft er ook niet hangen in mijn gedachten. Maar OK……het spetterde……iets wat Oranje nog niet heeft gedaan.
(Sja……mss achteraf onder de douche……maar dat soort gespetter bedoel ik hier dus niet :))
En nu op naar donderdag. Een wedstrijd waar niks meer van af zal hangen. Wellicht dat ze zonder de druk beter presteren en dat we nu uiteindelijk écht voetbal te zien krijgen.
Ik ben tot nu toe al lang blij dat de kroeg waar Jupiler werd geschonken, mijn bavaria-jurkje niet heeft verbannen!

Heel heel langzaam beginnen we allemaal stiekem een beetje naar de vakantie uit te kijken. Het duurt natuurlijk nog steeds een flink aantal weekjes, maar toch…… Mensen die niet gebonden zijn aan schoolvakanties zien we om ons heen al vertrekken of zelfs terugkomen. Bruin getint, relaxed, uitgerust. En dat doet me al een beetje verlangen naar onze eigen vakantie. Het zonnetje buiten doet daarbij ook een aardige duit in het bekende zakje. Heerlijk gewoon.
En Dochter die bij ieder nieuw truitje, kort broekje of jurkje enthousiast roept: “dat is gaaf voor in Spanje mama!” en Zoon die bedenkt dat hij wel dan toch wel ongeveer z’n hele speelgoedkast mee wil nemen. In ieder geval z’n fiets, skateboard en step!!!
Ik denk niet dat papa daar in trapt. Op www.nu.nl werd laatst zelfs nog een stukje gewijd aan het feit dat vrouwen beter de koffers en mannen de auto kunnen inpakken. De rollen zijn hier dus keurig verdeeld. Daar zijn wij door schade en schande al jaren geleden achtergekomen. Mijn, overigens goedbedoelde, hulp met het inladen van de auto werd niet gewaardeerd door manlief. Sterker nog, hij wil me niet eens in de buurt hebben. Ik moet zorgen dat alles klaar staat wat in la voiture moet en hij zorgt dat het uiteindelijk mee kan naar Spanje. Op zijn beurt, zorgt hij dat hij uit de buurt van de koffers blijft en zich niet bemoeit met wat wel en wat niet mee moet. Ik weet ondertussen feilloos de prioriteiten goed te stellen, nadat we (natuurlijk) al diverse malen met boze blikken, gezichten en afgrijselijk gemopper hebben moeten constateren dat ik weer veel te veel had klaargezet en dat het onvermijdelijk was om de dak-koffer op de auto te plaatsen. Echter sinds we vorig jaar deze nieuwe auto kregen……en daar nog geen rails voor de dak-koffer voor beschikbaar was……moest ik drastisch minderen met de spullen! En dat lukt hoor mensen. Dat lukt prima. Maar ik ben zo’n “hoe-meer-ruimte-hoe-meer-ik-meeneem-type”! Vorig jaar paste alles keurig in de achterbak van de auto. En aangezien we nu nog steeds geen rails hebben aangeschaft (en manlief heeft gezien dat het dus wel lukt zonder!) zal het dit jaar ook weer zonder hutkoffer op het dak richting onze vakantiebestemming worden. Niet erg natuurlijk. Het rijdt vele malen fijner zonder zo’n ding op het dak en bovendien scheelt het ook nog in de brandstof (die overigens met de tankpas van de zaak wordt betaald, maar toch……milieutechnisch is het ook beter).
Maar goed, de kindjes zullen eerst nog een aantal weekjes naar school moeten, de avond-3-daagse moeten lopen, op schoolreisje gaan en mams moet nog flink wat weken werken! Dusseh………nee, de koffers zijn nog niet tevoorschijn gehaald en dat duurt nog wel even. Maar dromen mag natuurlijk alvast wel een beetje. Zelf heb ik 4,5 week zomervakantie en ik besef dat dat erg luxe is en dat het als ik er éénmaal aan begonnen ben, ook weer vliegensvlug om zal zijn. Wat echter niet wegneemt dat ik er erg naar uit kijk en naar verlang. 4,5 week!!!! Da’s dus gewoon een hele maand!!! Lekker zeg………

Je zou het bijna gaan denken! Niet dat het er aan de buitenkant zo armoedig uitziet hoor. Niks daarvan. Keurig onderhouden tuintjes, straatjes en opritten. Mooie bloemen en gordijnen voor het raam. Nieuwe auto’s op de oprit. Alles ziet er aan de buitenkant heel fris en fruitig uit. Niks op aan te merken. Veel contact hebben we niet met de mensen uit onze straat, op een enkele bewoner na (jaja buurvrouw C. dat zijn jullie 🙂 ). De meeste kindjes wonen namelijk in een zijstraat van onze straat en daar kennen we dus veel meer mensen. De behoefte om de rest beter te leren kennen, is er dan ook niet echt.
Maar nu beginnen zich toch wat kleine probleempjes voor te doen. Afval-probleempjes. En die begonnen heel klein en worden nu toch wel redelijk irritant, moet ik toegeven. Vooral omdat het verzamel-afval-punt bij ons voor de deur is.
Met dat laatste heb ik überhaupt geen problemen. Tenminste…….zolang de bewoners zich netjes blijven gedragen.
Zoals u allen bekend zal zijn, is de gemeente sinds eind 2009 gestart met het apart verzamelen van plastic afval. Uit milieuvriendelijk oogpunt een supergoed initiatief. Bovendien houd ik nu ineens zeeën van ruimte over in mijn container. Die ook per lediging en per kilo betaald moet worden. Al met al een initiatief wat door menig bewoner positief is ontvangen.
Toch zijn er nog steeds mensen die niet kunnen lezen of wie het allemaal geen ene reet kan schelen. Voor nop is voor nop, dus lekker volproppen die zakken!! Met van alles en nog wat!!!
Vorige maand lag er ineens een plastic tasje van de lokale supermarkt tussen. Volgepropt en niet eens dichtgebonden, waardoor het losse afval zo onze voortuin inwaaide. De ophaaldienst nam het bewuste tasje niet mee. Ofcourse not. In de procedure staat duidelijk beschreven dat het plastic afval alleen in de daarvoor bestemde zakken mag worden aangeboden. Gelukkig was een dag later het tasje toch verdwenen en gaan wij er dan ook vanuit dat de eigenaar het weer mee terug heeft genomen naar huis.
Het blijkt ook erg moeilijk te zijn om te weten wat er nou wel en niet in de zakken mag. Afgelopen vrijdag is er dus een zak (dit keer wel de juiste afvalzak) aangeboden met bijvoorbeeld lege pakken yoghurt, chocoladevla en melk. En ja hoor, de ophaaldienst liet wederom deze zak staan. Sterker nog, de ophaaldienst pleurde de zak tegen ons hegje, alsof ze er al van uit gingen dat de zak wel van ons zou zijn!!!
Ik heb hem vervolgens weer netjes op de verzamelplek teruggelegd. In de veronderstelling dat de eigenaar z’n zak weer wel mee zou nemen aan het einde van de dag. We zijn nu inmiddels 5 dagen verder en de zak ligt er nog. Mijn irritatieniveau heeft inmiddels een aardig hoogtepunt bereikt.
Gisteravond bij thuiskomst zag ik de zak nog steeds staan en heb ik een brief geschreven naar de buurtbewoners. Een brief met het verzoek beter op te letten wat er in de zakken wordt gestopt en dat het niet de bedoeling kan zijn dat wij worden opgescheept met de rommel van iemand anders. Ook heb ik gevraagd of de eigenaar van de betreffende afvalzak deze weer even netjes wil ophalen, maar dat is (natuurlijk) tot nu toe nog niet gebeurd. Een kopie van de brief is opgestuurd naar de gemeente. Allerlei ideeën waren al eerder de revue gepasseerd, tot het weggooien van de zak in de bosjes aan de overkant toe. Maar ik ben van mening dat we dan het probleem weer bij andere mensen gaan leggen en dat is nu ook weer niet de bedoeling.
Mocht de zak er morgen nog steeds staan, dan bel ik de gemeente met de vraag wat ik ermee moet doen. Misschien zit er toch toevallig een adresje in de zak?????
Zo zie je maar dat de uitdrukking: “Van boven bont en van onder stront” weer lekker van toepassing is op één van onze fijne buurtbewoners. Misschien maar goed dat ik nog niet weet wie de boosdoener is!