Categories
Zomaar

Over de drukte, het weer en winterjassen

Hier zijn we weer! Eindelijk weer met een nieuw blogje! Ik leef nog hoor lieve mensen! Niks aan de hand.
Het heeft even geduurd, maar ik heb het (zoals gewoonlijk) weer lekker druk gehad de afgelopen dagen. Bovendien had ik even rust nodig en heb ik vorige week van een heerlijke vrije dag genoten, die ik zonder PC of laptop heb doorgebracht. En dan nog het mooie weer! Dat ook nog. Sjonge jonge, wat een temperaturen! Ik zou bijna blij zijn om te werken en op kantoor te zitten met de airco aan. Niet echt natuurlijk, want wat gaat er nou boven het in de tuin zitten met een goed boek, het zonnetje hoog aan de hemel en het zwembad in de buurt. Weliswaar een bad van slecht 2,5m doorsnee, maar toch. Zelfs ik kan er in liggen, bovenop de krokodil van de kids. En dat heb ik dan ook gedaan afgelopen zondag. Had u wel willen zien hè?! Geef maar toe! Het zal ook best een hilarisch gezicht zijn geweest, want de kinderen stopten niet met lachen en deden uitermate hun best om mij om te kiepen, wat uiteindelijk ook lukte (en nee, het zwembad was niet meteen helemaal leeg!). En daarna had ik het weer druk met opdrogen in de zon. Met een glaasje wijn en een goed boek. Er zijn vervelendere dingen, kan ik u vertellen. Maar goed…….het werk gaat natuurlijk ook gewoon door. Net zoals het WK voetbal, wat ook nog op de voet gevolgd dient te worden. En schooldingen, zoals een ouderraad-vergadering, 10 minuten-gesprekken, op kraamvisite bij de juf en een gesprek met de ambulant begeleidster en Zoon z’n juf. Druk druk druk. Bovendien staan er voor de komende 1,5 week nog 3 etentjes/uitjes voor ondergetekende op het programma. Heel vervelend. Ik wil u niet jaloers maken hoor, maar u begrijpt dat de tijd om te bloggen wel zeer beperkt zal zijn met zo’n bezig bijtje als ik 😉 .
Oh en dan ben ik u nog vergeten te vertellen dat het bestellen van nieuwe winterjassen voor mijn kindjes ook erg hoog op mijn prioriteitenlijstje stond. Stelt u zich eens voor dat het weer omslaat of dat die ene jas die ik perse wilde hebben niet meer te verkrijgen zou zijn over pakembeet 2 maandjes? Ik kreeg van een medemoeder een adresje voor Airforce-jassen tegen een aantrekkelijk prijsje. Althans, ik vond het een aantrekkelijk prijsje. Manlief viel zowat van z’n stoel, maar dat doet’ie nogal snel :). Hij went er wel aan en kent me ondertussen. Niet dat hij het niet leuk vindt als ze er leuk uitzien en soms ook wat merkkleding dragen, maar hij vindt de hoeveelheid vaak wat overbodig. Zeg! Kan ik er wat aan doen dat ze zo hard groeien??? Bovendien koop ik vaak in de uitverkoop en ook regelmatig dingetjes bij een Hema, H&M of Jola. Alleen een winterjas is van een ander kaliber. Zeker als er ook nog in geskied moet worden. Niet dat ik hier mezelf probeer goed te praten hoor. Ik weet ook wel dat ik soms het spreekwoordelijke gat in m’n hand heb. Of gewoon simpelweg geen vingers die het geld kunnen vasthouden. Op de één of andere manier moet het uit m’n portemonnee of van m’n bankrekening. Niks aan te doen. Dat heb je weleens.
En eerlijk is eerlijk…….als het om wat voor reden dan ook niet zou kunnen, zou ik het niet doen. Simpel as that.
En ik weet het eigenlijk ook altijd wel zo te brengen dat manlief het achteraf wel leuk vindt. Toen hij zondagochtend om 10h30 uit z’n bed kwam rollen (terwijl ik al sinds 07h30 paraat was, maar dat terzijde) deelde ik hem subtiel mede dat hij de volgende keer ook beter vroeg op kon staan. De 3 uur die hij die ochtend langer had geslapen, had ik gebruikt om op internet te shoppen. En dat was wonderbaarlijk goed gelukt :). Vooral voor de kindjes (eigenlijk altijd voor de kindjes).
Ik heb dan ook met een brede glimlach destijds het boek shop-a-holic gelezen. Zo herkenbaar. Natuurlijk ben ik niet zo extreem, god-zij-dank, maar ik ken ook wel het gevoel van iets perse willen hebben. Alsof er een soort van aantrekkingskracht op zit. En ik weet dat het stom is en stom klinkt, maar er zijn wel meer dingen op de wereld die stom zijn. Zolang ik alles keurig betaal, kan ik wel leven met die eigenschap. Nu manlief nog………al wist hij vorig jaar september heel goed waar hij aan begon toen hij met me trouwde 😉