Category: Zomaar

Ja hoor, het was weer eens zover deze ochtend. Het was mijn beurt om Dochter naar school te brengen. Geen punt. Voor het verkeer juist vaak beter. Als ik om 08h30 vertrek richting Den Bosch rijd ik mooi achter alle files en drukte aan. Ben ik dus vaak vóór 9 uur nog op m’n werk. Maar niet vandaag. Nee vandaag regende het. “Nou en?”, zult u denken. Nou, lieve mensen, als het namelijk regent in Nederland, is het meteen chaos op de weg. Dan blijkt meer dan de helft van de automobilisten hun slaap niet uit hun ogen te hebben gewassen. Kijk…..dat je dan misschien niet iedere ochtend onder de douche stapt……alléé, maar zorg in ieder geval dat je uit je ogen kunt kijken en wakker achter het stuur kruipt!!! Persoonlijk douche ik iedere ochtend. Ja, proper Jetje, that’s me. Heerlijk even zo’n kwartiertje onder de warme douche staan en langszaam wakker worden. Ik kan me geen andere start van de ochtend voorstellen…….. Gevolg is wel dat ik dus altijd rond 06h15-06h30 op moet staan, anders red ik het niet met dat gelummel onder die douche. Dus oké, dat niet iedereen daarvoor kiest, kan ik begrijpen. Maar waarom er nou zoveel mensen op elkaar moeten botsen in de vroege ochtend, zodra er een spatje regen valt, dat kan er bij mij niet in. Buiten het feit dat het nog eens vreselijk onhandig en vervelend is voor de personen die hebben gebotst, is het hoogst irritant voor de rest van de weggebruikers. En ik kan daar dan zó chagerijnig van worden hè? Niet te doen. Dan sta ik zó vroeg op en doe zó m’n best om op tijd de deur uit te komen en dan sta ik dus op dat kleine stukje vast. En dan zit ik me toch een partij te zeiken in die auto…….niet dat het helpt…….en niet dat er ook maar iemand reageert…….maar het lucht wel op. En als ik dan vervolgens op het werk ook nog eens van iemand te horen krijg dat ik “te laat” ben, nou dan hebben we de poppen aan het dansen. Dan ben ik goed in staat om lekker terug naar huis te rijden. Want dat fileprobleem kan ik wel oplossen hoor. Voor mezelf dan toch………werk ik gewoon iedere dag vanaf thuis! Hoef ik ook niet bang te zijn dat ik zelf voor een botsautootje wordt aangezien………

Ik wilde de nieuwe woonkamer een beetje aankleden met een paar grote planten. En zo kwam het dus dat wij vanmiddag in het tuincentrum liepen. Aan het einde van de middag pas, dus het was niet meer zo druk. Gelukkig. Dochter en Zoon hadden al snel de cavia’s en konijntjes gevonden. Geen kind aan ze. Ideaal…..zouden ze in iedere winkel moeten doen…..een paar van die beestjes! Verder was het in aanbouw zijnde kerstdorp een trekpleister an sich. Geweldig al die lichtgevende huisjes en bewegende attracties. Deze keer was er dus totaal geen winkelstress op het gebied van een gillende kleuter en een opstandige peuter. Of, nog erger, een ruziemakend, elkaar de haren-uit-de-kop-trekkend duo. Viel alles mee. En planten in overvloed daar lag het ook niet aan. Potten in alle maten, geuren en kleuren. En toch gingen wij met lege handen richting huis. We werden het niet eens. Man en ik. Man wilde bonzai-boompies en ik grote planten of iets op stam. Dit laatste niet zo zeer omdat ik dat het mooiste vind, maar puur om het feit dat de kat de planten dan wat minder makkelijk kan opvreten. Ik zeg niet dat het hem helemaal niet zou lukken, maar hij zal er dan toch wat meer moeite voor moeten doen. Dat harig mormel van ons 😉 Nee hoor, het is best een schatje. Net als de rest in huize de Kock. Een flinke dikke gebruiksaanwijzing zit erbij. Meneer de kat heeft bijvoorbeeld altijd last van een ochtendhumeur. Oppassen geblazen als je de trap af loopt. Voor je het weet hangt er een pluizebol met twee poten en een paar hoektanden in je benen. Niet prettig, dat kan ik u vertellen. Afijn, even terug op de kamerplanten. We denken er dus nog even over na……….kijken of we tot een compromis kunnen komen 🙂

Nou nou wat had ik zin in het concert van Marco Borsato. Ehhmm……eigenlijk niet zo dus………ik was moe…….ik voelde me niet fit en eigenlijk diep van binnen bleef ik veel liever thuis om vervolgens vroeg m’n bed in te duiken. Maar goed, dat was geen optie. Vond ik. Vandaar mijn oppeppende blogje dinsdagmiddag. Ik zou gaan….punt uit! En ik zou het naar m’n zin hebben. Een lichtelijk schaamte- en paniekgevoel wisselden zich af en aan. Ik kende namelijk geen enkel nummer van z’n nieuwste CD. Sterker nog……….ik heb zelfs niet eens z’n nieuwste CD. En Man maar lachen. “Hoe kan je nou vanavond meezingen als je geen enkel nummer kent?”, vroeg hij met een glimlach van oor tot oor. Man houdt niet zo van Marco. Hij vindt het maar niks….die muziek. Maar hij gaat wel mee, dat dan weer wel. Voorwaarde was echter dat we een plekje zo dicht mogelijk bij een bar opzochten. Deal. Ik ben de moeilijkste niet. En wat denkt u vervolgens? Marco heeft hooguit een nummer of 5 van z’n nieuwste CD gezongen en de rest was allemaal oud repertoire. Nummers die iedereen heel erg hard kon meezingen en iedereen deed dat dus ook. Iedereen behalve Man. Maar dat viel niet op tussen die duizenden in het wit geklede mensen. Dat was trouwens wel supergaaf om te zien……iedereen in het wit. Oh en wist u dat er tegenwoordig niet meer met aanstekers een romantisch sfeertje wordt gecreëerd? Dat is zó jaren negentig 🙂 Nee, tegenwoordig wordt dat met mobiele telefoons gedaan. Het effect is hetzelfde en het is natuurlijk veel veiliger…….. Het is maar even dat u het weet. Ik moet wel toegeven…….het was erg leuk in het Gelredome. Ik had het ondanks mijn fysieke gesteldheid voor geen goud willen missen. Nu op naar november…….musical “Dirty Dancing” en op naar januari……..”Vrienden van Amstel”. Gezellie……..

Nou, zometeen gaat het dan eindelijk weer gebeuren. Lien gaat naar het concert van Marco Borsato. Da’s dus 2 jaar geleden. Ook toen gingen we naar het Gelredome voor het “ROOD”-concert. En nu dus….over een uurtje (jaja precies in de spits….ik weet het) gaan we ons richting Arnhem begeven om met eigen ogen de ongetwijfeld fantastische wit-licht-tour te bekijken en beluisteren. Ondanks mijn lichamelijke gesteldheid (een vervelende verkoudheid die al weken in de weg zit) heb ik er toch wel zin in. De kindjes zijn uit logeren bij opa en oma. De kleine man had geen koorts meer en weer praatjes genoeg deze ochtend. Uit bed krijgen was even een probleem, zoals bijna iedere ochtend, maar zodra hij helemaal wakker was…….wast’ie ook weer up-and-running! Na lange tijd dus weer eens een avondje samen weg, inclusief een dinertje…………….bij die keten met die grote M 🙂 . Nu dus bijna tijd om de boel hier op te ruimen, naar huis te sjeesen en wat witte kleding uit de kast te plukken! Wit licht……we komen d’r aan!!!

En dat is niet zo leuk. En niet zo handig. Working mom moest weer in de bocht om van alles te regelen en dus vanaf thuis te werken vandaag. Kan allemaal wel, maar de maandag prefereer ik toch gewoon op de werkbasis in Den Bosch. Ach ja, niks aan te doen. Het ventje heeft koorts en dan kan d’ie dus niet naar het kinderdagverblijf. Easy as that. Dochter is vandaag wel naar de BSO (buitenschoolseopvang voor de kinderloze onder u). Het begon gisteren met koorts, hangerigheid (hmmm….is dat wel een bestaand woord?), geen eetlust en vieze broeken (u weet wel, van die lichtgekleurde, dunne maar nog geen diarree achtige poep……en stinken!!). Afijn, verdere details zal ik u besparen, maar ut ventje is dus niet lekker. Vanochtend nog steeds 38,7 koorts en dat is best hoog voor de ochtend. Alles geregeld. Dochter weggebracht, naar een nieuwe BSO-locatie by-the-way, en dat was me interessant!!! De “Oeh’s” en “Ah’s”  van dochter vlogen me om de oren. “Oh, hier kunnen we straks leuk buitenspelen mama!”, wees dochter naar allerlei mooie klimtoestellen met ijzeren stangen! En ik zag alleen nog maar dat beeld van die naar achtergeklapte voortanden voor me. Toen ze namelijk de laatste keer tijdens een schoolvakantie bij de BSO ook zo’n klimrek zo bijster interessant vond…….eindigden we bij de tandarts die vervolgens haar voortanden eruit moest trekken! Maar goed, ter zake, Zoon is dus thuis vandaag. Samen met mama. Na een ochtendje op de bank hangen, wat tv-kijken en het onderpiesen van onze nieuwe bank, vond ik het wel tijd worden voor een middagdutje. Dus hupsakee Zoon naar boven en hij liep regelrecht naar onze slaapkamer. Ook geen probleem, dacht ik, dan slaapt’ie maar even in ons bed. Maar die kleine aap, is ondanks z’n ziek-zijn zo slim…………..(heeft’ ie vast van z’n moeder). Toen hij eenmaal lekker onder het dekbed lag, zei meneertje: “mama ik hoesse niet slapen, ik wil teeleviesie-kijke”. Met van die mooie vragende, lieve ogen! Mama’s kleine prinsje, mama’s zielige ventje, mama’s moppie…………en nu ligt meneertje dus prinsheerlijk, in het grote bed, tv te kijken. Wat ben ik toch weer lekker consequent bezig……………

Ik zit in de ‘kantine’ bij de zwemles. Vandaag is het best spannend want we krijgen te horen of Dochter na de vakantie met kleren aan mag gaan oefenen en eventueel dus in november mag afzwemmen. Man en Zoon zijn ook mee, na lange tijd, om even de vooruitgang van Dochter te bewonderen. Zoon vindt het prachtig bij de zwemles. Lekker spelen met andere broertjes die er vandaag ook allemaal bij waren. Zoon is dan de jongste, maar niet de minst ondeugende. Op een gegeven moment horen we wat lawaai uit de hal en één van de vaders blijft een tijdje weg. Om daarna met zijn zoontje en een hoopje wc-papier onder z’n neusje terug te komen. Ik zeg: “Heb je een bloedneus jongen?”. Waarop de papa zegt: “Ja, dat heeft jouw zoontje gedaan!”. En daar gaan we dus weer. Gelukkig kon iedereen er wel een beetje om lachen, zelfs kleine J. die dus de bloedneus had. Het scheen al spelenderwijs te zijn gebeurd…..maar toch…..het was weer raak…..onze Mohammed Ali in spé! Na een flinke waarschuwing van onze kant (boxen mag immers alleen met papa! ) en een fluisterende “sorry” van Zoon’s kant, werd er weer verder gespeeld. En dan nu het goede nieuws……ze mag dus inderdaad met kleren aan gaan oefenen….joepiedepoepie….

En ja hoor……..de bank is ook binnen! En hij zit en ligt heerlijk 😉

En dat heb ik weer. Is het eindelijk geweldig weer om de buitenboel te gaan doen, barst ik van de hoofdpijn. Alweer. En dat dus ondanks m’n nieuwe bril. Niet fijn. Zó niet fijn. Maar ja, ik kan er weinig aan veranderen. Dus dan maar een paracetamol en misschien zometeen toch nog even lekker naar buiten. Wellicht doet die buitenlucht me juist goed. Want, lieve mensen, het lijkt bij ons op de oprit wel een verzamelplaats van alle bladeren uit de wijk. Zodra het maar een beetje waait, blaast meneertje WIND meteen alles onze kant op. En dan hebben we ook nog het geluk dat in de tuin van onze buren (ja, die van die advocaat en die van dat bonken op de muur zodra wij gaan boren om iets op te hangen) van die fijne bomen staan. En vooral veel. Veel hoge bomen. Met heel veel rotzooi in de herfst. Hoort er allemaal bij. En normaalgesproken is het helemaal niet erg om dat zo af en toe op te ruimen. Maar niet als ik hoofdpijn heb. Dan heb ik helemaal geen zin in rommel ruimen. Dan wil ik eigenlijk even slapen. Dan wil ik niks hoeven doen. En dat kan dus niet. Dat kan eigenlijk nooit als je mama bent. Altijd is er wel iets te doen en bovendien kan ik Zoon ook niet aan z’n lot overlaten. Het ventje moet tenslotte ook even wat lekkere buitenlucht opsnuiven, in plaats van de hele middag voor de TV. Niet dat hij dat niet zou kunnen hoor. Als ik hem z’n gang laat gaan, lukt dat zonder enig probleem. Alleen vind ik dat niet de bedoeling. Zelfs niet als ik hoofdpijn heb. Dus ik stop nu met zeuren. Ik ga even een tabletje scoren en probeer m’n luie lijf richting de tuin te krijgen………als meneertje WIND nou ook die hoofdpijn eens voor een tijdje weg kon blazen……..dat zou wat zijn……..

Ha!!!! Lees ik toch mooi dat er in de toekomst een drastisch tekort aan secretaresses gaat komen! Kat in ‘t bakkie voor mij natuurlijk. Kan ik best. Kan ik best goed……een beetje de secretaresse uithangen….of de tiepgeit….. Ja, 10vingersblind he?! Had u niet verwacht zekers? En nog snel ook!! Vroeger had ik typen als hobby. Ik heb hele songteksten over zitten typen. Had niks beters te doen 😉 En dan niet op een PC of een electronisch typemachien….nee op zo’n ouderwetse rampetamp-machientje. Zoéén waarop je je fouten moest corrigeren met een potje type-ex! U weet wel, zo’n potje met een kwastje en van dat witte spul. Goh, ik word echt oud. Dat ik zelfs nog uit het tijdperk kom waarin we het met zo’n oud typemachientje moesten doen. En een telex. U weet vast niet waar ik het nu over heb? Of wel? Via een telex stuurden we berichten (alleen tekst welteverstaan!) naar de andere kant van de wereld. Dat was eigenlijk nog de voorloper van de fax. Jeetje, nog even en ik kan geschiedenisles gaan geven!!! Maar dat te kort aan secretaresses is goed. U kent vast allemaal het vraag en aanbod principe. En niet dat ik nu een slechte baan heb hoor. Juist helemaal niet. Maar nog meer geld verdienen, is natuurlijk altijd goed. Dan is het vast geen probleem meer dat ik nu bij de 40plussers hoor!

PS: wist u dat er ooit een onderzoek is gedaan naar de meest nieuwsgierige mensen op aarde?? Dat bleken de secretaresses te zijn………nou ja zeg!!!!

En nu woensdag a.s. de nieuwe bank nog………en over 6 weken de nieuwe eetkamerstoelen!!! Komt goed…… Het duurt even maar dan heb je ook wat 😉 .