Category: Zomaar

Wat een heerlijke ochtend. De kindjes hebben ons tot 08h15 laten slapen en ik kan u zeggen….dat is luxe! Vooral dochter is normaalgesproken een vroege vogel. Dat an sich is nog niet zo’n probleem, ware het niet dat haar mond tegelijkertijd met haar ogen beweegt. Ogen open is praten! Geen idee waar die vloedgolf aan woorden ineens vandaan komt en geen idee wat iemand nou ‘s-nachts allemaal meemaakt om ‘s-ochtends meteen zoveel te vertellen te hebben. Een eigenschap die ze ongtwijfeld van haar tante heeft. Ik weet nog dat ik vroeger bij onze ouders altijd een half uur eerder opstond, alleen maar om al uit de badkamer te zijn voordat zuslief haar ogen open deed. Jaja ik weet het, klein ochtendhumeurtje heb ik wel. Een half uurtje maar hoor, dan is het weer over. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk – heeft iedereen wel eens last van na een avondje doorzakken.
Afijn vanochtend dus. Heerlijk uitgeslapen. Ook dan moet ik dat standaard half uurtje bijkomen. Geen idee waar dat door komt. Manlief heeft niet eens gesnurkt. Gelukkig is er dan altijd nog de teevee of de DS of gewoon speelgoed waar Dochter zich mee kan vermaken. Ontbijtje maken gaat nog net zonder mokken en verder wil ik alleen maar even koffiedrinken en een krantje lezen of zo. Laptop en een kopje koffie doet het ook altijd goed in het weekend. Even nog niets aan m’n hoofd…..ik denk dat het dat is. Mijn hoofd heeft nog heel even wat rust nodig voordat het weer op volle toeren kan gaan draaien. Even lekker verder dromen onder de douche of aan de keukentafel met dat krantje of de laptop. Dat is mijn ideale start van de dag. Nog even een half uurtje rust en zeker geen gehaast. Ook doordeweeks sta ik zo’n drie kwartier te vroeg op. Ik zou het namelijk best kunnen halen als ik pas om 07h00 opsta, maar dat wil ik niet. Ik wil ook dan even nog dat momentje alleen voordat de kinderen wakker worden en voordat alles op volle toeren gaat draaien. Gek, niet goed wijs, idioot…..ik hoor het u denken. Ook manlief denkt dat ik niet goed bij m’n hoofd ben, maar toch is dát voor mij de manier om alles lekker te laten lopen. De rest van de dag kan ik alle stress makkelijk handelen, als die start ‘s-morgens maar een beetje soepel verloopt. En ja, daar lever ik graag een half uurtje of 3 kwartiertjes slaap voor in.

Had ik daar toch even beterschap beloofd!?! Valt niet mee, lieve mensen, valt niet mee. Wie gaat er nou met dat mooie weer zitten bloggen??? Niet dat de laptop niet mee naar buiten kan, maar veel zie je niet op zo’n scherm met die felle zon. Bovendien was het zwembad in de tuin en de waterballonnen en de bellenblaas en de lekkere luie tuinstoel veeeeel aantrekkelijker. Wat een heerlijk weekend hebben we achter de rug. Ik ben helemaal bijgetankt. En dat was nodig….na zo’n drukke week. We hebben het hele weekend dan ook in de achtertuin vertoefd. Gewoon verder niks ondernomen. Was ook niet nodig….de kindjes hadden alles wat ze nodig hadden right in de backyard. En bovendien ben ik zelf al entertaining genoeg 😉 . Ik weet niet wie er meer plezier aan de waterballonnen heeft beleefd, de kindjes of ik!
Om nog even terug te komen op vorige week. Wat was ik trots op onze kleine grote meid. Wat stond (lag) ze te stralen op dat podium alias Doornroosje. Totaal geen plankenkoorts en dat is fantastisch om te zien. Ik was gewoon een beetje ontroerd toen ze allemaal binnen kwamen lopen.
En toen vrijdag. Eerst een bezoekje aan de schoolarts. Och och, die lieve mevrouw had gelijk door dat we met een bijdehandte tante van doen hadden. Ze praatte honderduit….ik hoefde zelf bijna niets te zeggen of toe te lichten. Onze kleine grote meid deed haar verhaal wel even. Alles was verder prima in orde. Niet dat ik anders had verwacht, maar toch….je weet maar nooit. Oh ja…en haar geschatte lengte voor later is 1,72m. Daar was ik stiekem heel benieuwd naar. Ze is nu (op 6,5 jarige leeftijd) namelijk al 1,25m en ik was een beetje bang dat ze straks nog groter dan manlief zou worden.
Als klap op de vuurpijl mocht ze vrijdagavond ook nog mee naar de bruidsboetiek. Ze keek haar ogen uit bij al die prachtige jurken. Tot haar grote spijt had mama geen echte prinsessen(lees: Sissi)jurk uitgezocht. Die vond ze toch wel het aller allermooist. Maar mijn creatie werd toch ook goedgekeurd door de jury…….bof ik even!

Wat een drukte, wat een drukte. U wachtte al een tijdje op een nieuw blogje waarschijnlijk. Hier ist’ie dan! Mea culpa mea culpa. Eerst even over zieke Zoon. Gelukkig is het ventje weer wat opgeknapt. Hij ziet nog ongelofelijk bleek, is erg moe en wil eigenlijk niks. Van de penciline heeft hij nog diarree gekregen en enkele bloedneuzen. Niet fijn, maar het leed lijkt geleden. Vanochtend mochten ze als sprookjesfiguur naar school. Het is juffendag. Mams heeft zich een ongeluk geknutseld om 6 bloemen te maken en ik stond eigenlijk versteld van m’n eigen creativiteit. Maar goed, weten jullie gelijk de reden van niet-bloggen. Gewoon geen tijd mensen, geen tijd. Creabea was aan de knutsel. Afijn….Zoon wilde dus helemaal niet verkleed naar school. Hij vindt dat allemaal maar niks. Onzin. Ach, en geef hem eens ongelijk. Na wat ge(s)lijm met een pepermuntje, deed hij dan toch z’n piraten-outfit aan en ging mee. In de auto zegt’ie: “ik ga vandaag naar de Winnies!”. Alsof meneertje dat zelf kan bepalen. Ik vervolgens: “nee wij gaan naar school”. Waarop hij weer zegt: “ja we brengen Senna naar school en dan ga ik naar de Winnies!”. De Winnies = kinderdagverblijf voor de niet sprangers onder ons. Uiteindelijk heb ik hem kunnen overhalen en is hij toch op school gebleven. Verder is Dochter druk met haar musical-opvoering. Morgenavond gaan we kijken. En wat denkt u? Gaat haar prinsessenjurk naar z’n grootje tijdens de repetities. Dus een verdriet….. Dochter speelt de rol van Doornroosje en wil er dan ook als een ware prinses uitzien natuurlijk. Een echt meisje. Verkleden is haar hobby. Gelukkig sprak ik vanochtend vriendin N. en die bleek nog een tas vol met verkleedspullen te hebben die naar ons mag….inclusief roze prinsessenjurk. Oef….ook weer opgelost. En anders was het vanmiddag nog naar de winkel. Verder moet ik vrijdagochtend met Dochter naar de schoolarts. en Vrijdagavond de trouwjurk gaan doorpassen. Druk druk druk. Nauwelijks tijd voor blogjes en hyves-krabbels. Ik beloof u beterschap voor volgende week. Nadat ik zelf mijn ‘sprookje’ heb beleefd in de bruidsmodezaak. 🙂

Het is zaterdagochtend en ik zit met een kop koffie aan tafel voor de tuindeuren. Ze kunnen helaas nog niet open…..te koud. Ik zit wat te mijmeren over de afgelopen weken. De vakantie van de kindjes zit erop. Ze hebben 2 heerlijke weken gehad. Maandag begint de gewone routine weer. Zelf heb ik deze keer geen vakantie genomen. Ik heb mijn dagen hard nodig voor de zomervakantie en de bruiloft in september. Mijn ouders, schoonouders en de buitenschoolseopvang hebben de kindjes de afgelopen vakantie prima vermaakt. Zelfs Zoon, die voor het eerst op een nieuwe locatie naar de buitenschoolseopvang moest, vond het allemaal prachtig. En maandag mag hij weer opnieuw gaan ‘wennen’ op school. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, denk ik dan maar. Wellicht dat deze start wat beter verloopt ;-).
Verder zit ik wat na te denken over deze datum in mei. Vandaag 2 jaar geleden is m’n opa begraven. 90 Jaar. Mooie leeftijd. Diezelfde dag werd er ook een vrouw van precies mijn leeftijd gecremeerd. Ze had haar strijd tegen de kanker verloren. Diezelfde dag gingen wij op vakantie. M’n schoonouders waren 40 jaar getrouwd en we gingen met het hele gezin naar Turkije. Wat een contrast. Maar ik wist dat het goed was. De afgelopen week is een nichtje van Man begraven. 38 Jaar en ook zij kon het niet winnen van die vreselijke ziekte. Zo oneerlijk en zo triest.
Door zulke gebeurtenissen word je weer even met beide benen op de grond gezet. Wat doen die verdomde meubels er dan toe? Dat zijn spullen! En spullen kun je vervangen. Alle dierbare mensen om je heen niet. Reden te meer om te genieten van de kleine dingen. Van de kindjes die op een vroege zaterdagochtend zo lief zitten te spelen bijvoorbeeld. Ook hebben we de afgelopen week besloten toch maar die stacaravan in Spanje te reserveren voor de zomer. En wellicht plakken we er ook nog een paar dagen Eurodisney aan vast. Het leven is te kort om er niet alles uit te halen wat er in zit……carpe diem……

Nee…..ik heb het hier niet over Man. Die is alles behalve stoffig. Het zou soms wel wat gemakkelijker kunnen zijn als hij wel wat stoffiger zou zijn . Nee…..ik heb het hier over mijn zonnebank! Jarenlang heb ik hem verwaarloosd. Stoffig in een hoekje laten staan. Niet naar hem omgekeken. De zielepiet. Had’ie niet verdiend na jarenlange trouwe dienst. De oorsprong ligt ergens lang lang geleden. In de tijd dat ik nog danste. Wedstrijddanste. U weet wel…in zo’n mooi sexie pakje….Latijns Amerikaans. Chachacha, Rumba, Samba, Paso Doble. Och och…het lijkt eeuwen geleden en een licht sentimenteel gevoel overvalt me. Waar ik echter als tiener een hoop problemen mee had, was mijn huidskleur. Witter dan wit bestaat er simpelweg niet. Lien Witvis word ik in m’n vriendenkring ook wel genoemd. Neem mij mee in het donker en je hebt altijd ‘licht’ bij je. Vooral mijn blote benen. Die doen het altijd goed. Als flitspalen. In die tijd bestond er ook al “bruin-zonder-zon” en daar smeerde ik mee alsof het een lieve lust was. Echter dat spul kreeg je er naderhand met geen schuurspons afgeschuurd en het vlekte zó erg dat je nog weken voor schut liep na een wedstrijd. De enige oplossing was EEN ZONNEBANK. En die moest ik dus zelf bij elkaar zien te sparen/verdienen. Ik heb het hier dus over zo’n ruim 20 jaar geleden en toen waren die krengen nog peperduur. Wat was ik trots toen ik hem uiteindelijk kon kopen. Om u een indruk van mijn huidtype te geven; het opbouwschema wat ik erbij kreeg bestond uit de eerste dag 1 minuut per zijde. Het duurde dus wel een tijdje voordat ik er een half uurtje onder mocht. Ik hield mij keurig aan het schema. Had ook geen andere keus. Ik wilde mijn witvis reputatie nu ook weer niet omzetten naar rode zalm. De koning(in) te rijk was ik met dat ding. Overuren heeft’ie gedraaid. Tot er voor deze eerste echte grote liefde geen ruimte meer was in mijn appartementje. Hij moest het veld ruimen voor een inklapbare. En die lieve mensen, heeft nu dus zo’n kleine 8 jaar staan te verstoffen. Gisteren hebben we hem weer eens ontstoft en aangezet. En hij deed het nog ook. Dat noem je nou eens échte vrienden. Die zijn er als je ze nodig hebt . Ik ben dus weer begonnen met een kuurtje. Eens zien of we de zomer in kunnen met een klein teintje. Wordt vervolgd…..

PS update: de tafels zijn terug! Ik ben er nog niet helemaal uit of ik er nu blij mee ben of niet. De salontafel is keurig gerepareerd, de eettafel wat minder netjes. Ze zijn opnieuw behandeld en nu is de kleur van de tafels dus een stuk lichter dan die van de rest van de meubels…….zucht

….te wachten op Horsten Meubelen! Vandaag, of betergezegd vanmiddag, komen de tafels terug. Man heeft het telefoontje aangenomen en ik heb dus geen idee of de tafels gerepareerd terugkomen óf dat er helemaal nieuwe geleverd gaan worden. Ik ben benieuwd. Aan de ene kant ben ik superblij dat er straks weer een normale eettafel binnen staat. En niet zo’n pietepeuterig klein wiebelig rotding. Natuurlijk was ik blij dat er zo lang een leentafel kwam, maar na zo’n 4 weken met dat kloteding te hebben gezeten, ben ik het nu wel zat. We hebben tenslotte niet zoveel geld betaald om al weken met rommel in huis te zitten. Maar aan de andere kant baal ik dat ik dus thuis zit met dit mooie weer! Hopelijk ben ik straks een heel gelukkig mens met de nieuwe of herstelde tafels! Fingers crossed.
En dan die Koninginnedag van gisteren. Sjonge….wat een drama. Het beloofde een superdag te worden, tot die ene mafkees had bedacht op een menigte toeschouwers in te rijden. Volkomen onschuldige mensen heeft hij uit het leven gerukt en (ik mag het misschien niet zeggen) gelukkig heeft hij zelf ook het loodje gelegd. Klaar! Wegwezen met zo’n idioot. Opgeruimd staat netjes.
Toch hebben wij er met ons gezinnetje nog een leuke dag van gemaakt. We zijn na de aubade (jaja wij hebben ‘gezongen’ voor de Queen) en de ballonnen lekker richting Scheveningen gereden. Even uitwaaien op het strand. En dat was heerlijk. De kids vermaakten zich prima in de branding en op het strand. Het zand zit volgens mij nog steeds in hun oren! Het woord ‘luisteren’ komt namelijk vandaag niet voor in hun vocabulaire . De strafstoel met de kookwekker ernaast is al veelvuldig gebruikt deze ochtend…..je moet toch iets! Lang leve de vakantie…….en m’n mooie tafels natuurlijk

Is u al wel eens opgevallen dat wanneer er ergens het woord BRUID voor kan of het woord TROUWEN dat dan dus meteen alle prijzen met minimaal 100% stijgen? Jeetje, daar kom ik nu zo langzamerhand wel weer achter. En natuurlijk ben je er zelf bij en natuurlijk blijft de beslissing altijd bij mij/ons, maar toch…… Gisteren zijn we onze trouwringen gaan halen. Dat is tot nu toe het enige wat binnen het door ons gestelde budget is gevallen. En dat kwam ook alleen maar omdat er een actie was dat we de herenring gratis kregen! Afijn…..check voor de ringen en zo zijn we nu al een behoorlijk lijstje aan het afvinken. Zo ging ik gisteren ook even op pad voor bruidslingerie. En ik had al wel door dat de lingeriezaakjes in de buurt niet overvol hangen met bruidslingerie. Niet zo vreemd natuurlijk. Dat je het in je collectie moet hebben is duidelijk, maar meestal geen 1001 merken. En ik heb ook totaal geen zin om 10 verschillende zaken af te gaan voor een mooi setje. De merken die in de bruidszaak zelf werden verkocht, zaten mij niet lekker, anders was ik allang klaar geweest. De mevrouw in de winkel van gisteren vond het helemaal leuk….een bruidje. Ze was zelf ook nog niet zo lang geleden getrouwd. En dan de lingerie, die moet toch wel speciaal zijn op zo’n dag….vond ze…. En dan sta ik daar. Nogal nuchter. “Nou, luister es”, begin ik, “Man en ik kennen elkaar al 10 jaar…..we hebben 2 kindjes…..hij weet dus heel goed wat voor vlees hij in de kuip heeft…..daar zal de verpakking niet veel meer aan veranderen!”. En haar mond viel vervolgens open van verbazing. En dan kan ik een lach niet onderdrukken hé . Natuurlijk wil ik er ook leuk uitzien die dag. Met m’n kleding en ook met wat daar onder zit. Maar ik kon het niet laten. Ik kon niet laten die opmerking te maken. Want zo denk ik er in m’n hart wel over hoor. Zodra je namelijk kindjes hebt gekregen, lever je als vrouw in op je lichaam. De meeste mensen dan. M’n buik is weer redelijk strak hoor, net als m’n gewicht, daar heb ik eigenlijk niks over te klagen. Maar m’n borsten…..halléluja…..die zijn niet meer wat ze geweest zijn. Soort van leeggedronken door m’n twee schatjes. En weet je wat? Ik zit er niks mee…..goede lingerie doet dan weer wonderen. Al betaal ik er ongeveer 3x zoveel voor

U zult zich ongetwijfeld afvragen hoe het nu verder is gegaan met Zoon op school. Nou, eigenlijk buitengewoon goed. Ach….hij heeft zo z’n dingetjes. Dat hij bijvoorbeeld in eerste instantie niet mee naar binnen wil na het buitenspelen. Maar wie kan hem dat nou kwalijk nemen? Dat zou ik ook liever niet willen met dit weer. Bovendien heb ik daarmee zoiets van….zoek je weg maar met hem. Jens is Jens en hij zal wel vaker in z’n eigen spel willen blijven hangen. Kom op. Hij is net 4! Bedankt voor al jullie lieve reacties by-the-way. Het steunt mij enorm in mijn gevoel dat het wellicht allemaal wat overtrokken is. Een kleuterlerares van een andere basisschool hier in Sprang-city reageerde dat haar dat zo vaak is overkomen met een nieuw kindje. Niet zo zeer op de eerste dag, maar wel in het begin van de “schoolcarrière”. Ook de vrouw van een collega van mij is kleuterjuf en van haar kreeg ik dezelfde reactie. Bovendien is mij nu via een aantal moeders ter ore gekomen dat de direkteur Zoon onder z’n arm mee naar binnen heeft genomen omdat hij niet mee wilde. Dat heeft nogal indruk gemaakt op de rest van de kindjes. Zodat nu alle moeders het er over hebben. Lekker is dat! En bij die aktie heb ik dan ook m’n twijfels. Wellicht dat ik dit nog eens bespreekbaar moet maken. Zoon z’n gedrag staat absoluut niet ter discussie. Hij mag niet fysiek zijn naar andere kindjes én de juf. Punt. Maar hallo zeg, het ventje is de eerste dag op school en ‘moet’ ineens in het gareel. Bovendien mis ik nog steeds de aanleiding van dit hele gebeuren. Ik ken Zoon wel zo goed dat ik weet dat hij érgens zo boos van moet zijn geworden…..
Één ding is in ieder geval zeker. Iedereen weet nu dat Zoon wel voor zichzelf opkomt! Hij laat zich het welbekende kaas niet van het brood eten. En daar is niks mis mee.
Toch was ik nogal bang voor het wegbrengen de dinsdagochtend. Wat als hij nu niet meer zou willen? Voor Zoon was het voorval echter allang weer achter de rug. Fluitend ging hij de klas in. Met hartzeer liet ik hem achter. Laten we hopen dat het bij dit akkefietje blijft en dat Juf en Zoon een manier kunnen vinden om het te laten werken. Alle partijen krijgen nu van mij nog het voordeel van de twijfel. Zelfs Zoon………