Het is zaterdagochtend en ik zit met een kop koffie aan tafel voor de tuindeuren. Ze kunnen helaas nog niet open…..te koud. Ik zit wat te mijmeren over de afgelopen weken. De vakantie van de kindjes zit erop. Ze hebben 2 heerlijke weken gehad. Maandag begint de gewone routine weer. Zelf heb ik deze keer geen vakantie genomen. Ik heb mijn dagen hard nodig voor de zomervakantie en de bruiloft in september. Mijn ouders, schoonouders en de buitenschoolseopvang hebben de kindjes de afgelopen vakantie prima vermaakt. Zelfs Zoon, die voor het eerst op een nieuwe locatie naar de buitenschoolseopvang moest, vond het allemaal prachtig. En maandag mag hij weer opnieuw gaan ‘wennen’ op school. Nieuwe ronde, nieuwe kansen, denk ik dan maar. Wellicht dat deze start wat beter verloopt ;-).
Verder zit ik wat na te denken over deze datum in mei. Vandaag 2 jaar geleden is m’n opa begraven. 90 Jaar. Mooie leeftijd. Diezelfde dag werd er ook een vrouw van precies mijn leeftijd gecremeerd. Ze had haar strijd tegen de kanker verloren. Diezelfde dag gingen wij op vakantie. M’n schoonouders waren 40 jaar getrouwd en we gingen met het hele gezin naar Turkije. Wat een contrast. Maar ik wist dat het goed was. De afgelopen week is een nichtje van Man begraven. 38 Jaar en ook zij kon het niet winnen van die vreselijke ziekte. Zo oneerlijk en zo triest.
Door zulke gebeurtenissen word je weer even met beide benen op de grond gezet. Wat doen die verdomde meubels er dan toe? Dat zijn spullen! En spullen kun je vervangen. Alle dierbare mensen om je heen niet. Reden te meer om te genieten van de kleine dingen. Van de kindjes die op een vroege zaterdagochtend zo lief zitten te spelen bijvoorbeeld. Ook hebben we de afgelopen week besloten toch maar die stacaravan in Spanje te reserveren voor de zomer. En wellicht plakken we er ook nog een paar dagen Eurodisney aan vast. Het leven is te kort om er niet alles uit te halen wat er in zit……carpe diem……
Categories