Category: Zomaar

Zo! Weekend! Weliswaar met een flinke hoofdpijn momenteel, maar dat zal ook weer wel overgaan. Het enige nadeel is dat de kindjes nogal druk zijn……met name Zoon. Meestal is het ons meisje die de boel aardig op stelten kan zetten, maar nu is het Zoon die het nodig vindt om zo hard mogelijk te zingen, gillen, roepen en wat al nog meer. Zelfs het nadoen van een politie-auto tijdens z’n spel gaat met het nodige kabaal. Misschien klinkt het zoveel harder doordat ik hoofdpijn heb…….dat kan natuurlijk ook. Deze ochtend mochten ze bij de BSO gaan spelen, dus ik had eigenlijk verwacht dat ze daar het merendeel van hun energie al wel verspild zouden hebben. Helaas pindakaas. Ze zijn er alleen maar superdruk van teruggekomen. En morgenochtend gaan ze nog een paar uurtjes! Dat belooft wat voor morgenmiddag…….gelukkig heeft Dochter dan een kinderfeestje (sorry mama van B.).
Ons meisje had niet zoveel zin om naar de BSO te gaan. Ze kwam er gisteravond zelfs voor uit bed om dat te vertellen. En wat doe je dan hè?! Ik was immers vanochtend gewoon thuis aan het werk, dus échte noodzaak was er niet. Toch weet ik aan de andere kant dat ze altijd enthousiast is als ik haar weer ophaal……dat spelen met andere kindjes eigenlijk haar favoriete bezigheid is…….dat ze daar maar kan aanknutselen en dat ze het dus prima naar haar zin zal hebben. Ik heb dus toch maar doorgezet. En gelukkig vond ze het leuk…..pffff……anders zou ik mooi iedere vakantie voor andere opvang moeten zorgen. Het is wat als werkende moeder. Dat zijn dan weer de nadelen. Maar goed dat er ook een heleboel voordelen tegenover staan. Al is het alleen maar om zo af en toe geen luidruchtige kids om je heen te hebben :). En natuurlijk zijn ze niet altijd en niet iedere dag zo…….. GODZIJDANK

Ons avondje carnavallen zit er weer op! Vindt u ook niet dat ik al vroeg fris en fruitig achter de laptop zit??? Nou ja, fris en fruitig?!?! Met een kop vol snot weliswaar, maar zónder kater! Met de verkoudheid en de hoofdpijn die ik gisteren had, heb ik maar besloten om voor BOB te spelen. Wat achteraf heul erg fijn was, want dat scheelde weer een pokke-eind lopen van Ons Café naar huis! Bovendien heb ik geen alcohol nodig om lekker los te gaan en een superleuke avond te hebben. Maar eerlijk is eerlijk, een lekker pilsje had er best ingegaan. Of een wijntje. Of een cola-malibu (jaja, nu niet meteen gaan lachen, maar dat vind ik dus lekker!). Of een flügeltje. Maar allee, niks van dat al voor mij. Ik heb eens voor een keertje de ‘verstandige Lien’ uitgehangen.
Man niet. Man had het vannacht geloof ik een beetje zwaar. Ik heb hem meerdere keren uit bed horen gaan. Wat’ie allemaal ging doen, weet ik ook niet precies. Ik ben maar niet gaan kijken ;-).
Leuk om even wat terug te denken….. Aan alle outfits die zijn langsgekomen. Aan alle mensen die mij in eerste instantie niet herkenden. Zowel in de kroeg als vrijdag op school.
Het was weer gezellig. En het is weer voorbij. Morgen mag deze dame gewoon gaan werken.
Maar goed…niet getreurd…..donderdag staat er weer een feestje voor de deur!!!! Het kan niet op en dan is de feestlocatie zó dichtbij dat we zeker te voet gaan en dat ik zeker wel iets ‘lekkers’ kan drinken. Alhoewel……voor vrijdag staat weer een bezoekje aan de HHB gepand (=huishoudbeurs). Er zijn mensen die zeggen dat ik dit tegen niemand hardop moet zeggen, omdat ik dan waarschijnlijk gelijk 100 punten in aanzien zak . Nou…..mooi dat me dat niks kan schelen. Ik ben er ooit maar 1x eerder geweest en dat is al een jaartje of 4/5 geleden. Dus het wordt weer eens tijd dat ik samen met vriendin M. de boel onveilig ga maken. As ge mar leut hèt……of dat nou met carnaval, een feestje of de HHB is!!

Laat ik u nu eens iets gaan vertellen over mijn verleden. Over mijn jeugd. Mijn jeugd in Sprang-Capelle, of all places! Ik heb het fijn gehad. Fijn thuis, fijn in ons gezin, fijn op school en fijn met m’n vriendinnen. Mijn ouders hebben er, ondanks het feit dat ze heel jong zijn getrouwd (omdat ik op komst was), alles aan gedaan ons zo goed mogelijk op te voeden. En dat is best gelukt, al zeg ik het zelf :).
Als we iets wilden, werd er altijd naar een mogelijkheid gezocht om dat te verwezenlijken. Mijn jongere broertje en ik wilden wielrennen. Dus gebeurde dat. Één tot twee keer per week trainen bij Presto in Drunen en 1x per week een wedstrijd, ergens in het land. Ik spreek nu nog vaak mijn waardering uit naar mijn ouders dat ze dat al die jaren hebben volgehouden. Ieder weekend vertrokken wij, als gezin, met fietsen op het dak, tassen met wielerkleding achterin, klapstoeltjes, koffie, broodjes en een koelbox met drinken, richting de jeugdwedstrijden. Ieder weekend weer. Onvoorstelbaar. Nu ik zelf kinderen heb, bedenk ik me des te meer hoe moeilijk dat soms moet zijn geweest. Ik houd zielsveel van mijn kids, maar ik zie me dit nu écht nog niet 1, 2, 3 doen.
Verder had ik nog een passie. Dansen. Stijldansen. Op mijn twaalfde begon ik bij Dansschool Lizan in Waalwijk. Dat hoorde volgens mijn ouders bij de opvoeding! En ik vond het léuk joh! Ik heb me daar wat tijd doorgebracht…..sjongejonge. Iedere zondagavond was ik er op de vrije dansavonden te vinden. Mijn eerste liefde heb ik er zelfs ontmoet. En fanatiek dat ik was. Jammer dat ik dat fanatisme en doorzettingsvermogen tijdens het wielrennen nooit zo heb gehad ;-). Maar afijn, dansen dus. Toen het met deze eerste liefde wat serieuzer werd, werd het dansen een stuk minder fanatiek hoor. Dat wel. Prioriteiten, mensen, prioriteiten.
Later zijn we samen weer fanatiek aan het wedstrijddansen geslagen maar dit keer bij Dansschool Grijsbach die destijds net was overgenomen door een nieuwe eigenaar uit Rotterdam. Ik heb daar zelfs nog een jaar lang fulltime gewerkt en lesgegeven. Iedere maandagmiddag vertrok ik richting Den Haag om les te krijgen van mevrouw Bronmeijer in haar dansschool op de Lange Poten. Ook dat was een superleuke tijd. Alleen kwam ik er na een jaartje wel achter dat mijn verdere sociale leven op een zeer laag pitje kwam te staan. Ik moest immers altijd werken als andere mensen (lees: vrienden) vrij waren. Je wereldje wordt heel snel, heel klein als je 7 dagen per week in de avonduren werkt. Het bleek niks voor mij. Niet fulltime tenminste.
Ik heb het dansen vaarwel gezegd en ben tot nu toe nooit meer in een dansschool geweest. Jammer. Dat wel. Zeker nu de huidige manlief geen meter schijnt te kunnen dansen :). Nou ja, geen meter, de laatste avond voor onze bruiloft heb ik hem snel nog een paar pasjes geleerd en tijdens de openingsdans heeft’ie het er nog aardig vanaf gebracht. Misschien toch een natuurtalentje???? 🙂
Maar om even terug te komen op mijn jeugd. Die is dus eigenlijk heel vlekkeloos verlopen. Geen rare dingen en altijd ouders in de buurt om op terug te vallen. Aan mijn schooltijd heb ik ook alleen maar fijne herinneringen, terwijl er toen ook best dingen gebeurd zullen zijn die minder leuk waren. Die zijn alleen niet in mijn geheugen blijven hangen, dus dat is dan weer een goed teken, denk ik zo. De MAVO die daarop volgde stond ook in ons dorp. Inmiddels is de school afgebroken en staan er nieuwe huizen op. Jammer. Ik vond het best wel een fijne school. Kleinschalig met zo’n 250 leerlingen. Dichtbij. Als het sneeuwde of het was glad kon ik er gemakkelijk tevoet naartoe. Wat minder fijn was, was de omschakeling van de MAVO naar een heel grote scholengemeenschap in Tilburg. Ik wist niet wat me overkwam. Ineens op een school met wel 1500 leerlingen (als het er niet meer waren!). Ik voelde me ineens heel klein. Dat herinner ik me nog heel goed. Ik had mijn boeken opgehaald en ben huilend thuisgekomen met de snikkende boodschap “dat ik ze de volgende dag wel terug ging brengen, want daar ging ik écht niet naartoe!”. Haha……kan er nu hard om lachen. Natuurlijk. En het kwam helemaal goed hoor, daar niet van. Ik heb m’n weg wel gevonden en heb daar vervolgens ook een prima tijd gehad. Ik was (samen met mijn vriendin) wel het boerinneke uit Sprang, maar dat is achteraf ook wel in orde gekomen :).
En nu hebben we zelf schoolgaande kinderen. Kinderen die je een fijne jeugd mee wilt geven. En hopelijk gaat dat lukken. We doen in ieder geval onze stinkende best. And that’s all there is……….

Het was weer even stil in blogland….. Het leuke daarvan is weer wel dat er dan vervolgens allemaal mailtjes komen met de vraag waarom het zo stil is :). Er zijn dus genoeg mensen die zo nu en dan even aan me denken, of betergezegd, aan m’n blog denken. Het is niet dat ik geen zin had om weer eens wat op papier te krabbelen, maar de tijd ontbrak. Bovendien heb ik de laatste dagen weer enorm last van mijn ogen. Ik kan ‘s-avonds werkelijk geen beeldscherm meer zien. Het felle licht zorgt accuut voor tranende ogen. Voor mij toch het bewijs dat het niet helemaal goed kan zijn voor je gezondheid om de hele dag achter een beeldscherm te zitten. En laat dát nou net mijn werk zijn. De hele dag een bietje met de keputer aanklooien.
Maar stof om te bloggen is er zat mensen, zat…..
Wat dacht u van een avondje Tonproaten het afgelopen weekend. Het was weer leuk. Van de 6 acts waren er toch wel 4 om te gieren. 2 Anderen zijn vrij nieuw in het vak en die hadden hun buut (zo noemen ze een tonproat-sessie) erg op de locale mensen gericht. Wij, de mensen van buiten de Ketsheuvel, konden dan niet alles meteen volgen. Bovendien hadden we vrienden van ‘boven de rivieren’ eens meegenomen! Haha…..ze konden het allemaal verstaan! Dat viel weer mee en ze vonden het ook prachtig om eens meegemaakt te hebben. En dan hebben ze nog niet eens gecarnavald!!!!
Ook op deze avond hebben ze het gezegde: “save the best for last” gehandhaafd. Och och wat was het weer lachen, gieren, brullen met Harry van den Elshout. Die beste man hoeft niks te zeggen, alleen om dat bakkus (gezicht) wat hij trekt moet je al lachen. Wat een man! Verkleed als jager kwam hij binnengelopen, helemaal in een groen regenpak. En grapjes als “dat hij een zilvermeeuw uit de lucht schoot en toen d’ie éénmaal op de grond lag, stapte er 120 man uit” vlogen in het rond. GE-WEL-DIG. Ik heb genoten en met mij nog vele anderen. Wat ik wel even moet toegeven is dat de gemiddelde leeftijd van de bezoekers van zo’n avond redelijk hoog ligt. Ik voelde me weer even lekker jong 🙂 :). Maar dat maakt het écht niet minder leuk!
Ik hou nu éénmaal van deze platte humor. Misschien zegt dat ook meteen iets over mij………….

Dochter is met een vriendin de hort op! Flessen verzamelen voor Haïti. Mooi om te zien hoe gedreven ze daarin zijn. Aan de ene kant wil ik ze eigenlijk nog beschermen tegen nieuws van dit kaliber……wil ik ze eigenlijk nog lekker kind laten zijn. Zonder sores. Zonder problemen. Zonder dat ze nog maar door hebben dat het niet op alle plaatsen van de wereld zo fijn is als hier. Maar aan de andere kant kun je ze niet weghouden van het nieuws. Ze zien het. Ze horen het. Het gezegde luidt niet voor niets dat ‘kleine potjes, grote oren’ hebben. En dat ze dan op deze leeftijd al beseffen dat ze, al is het maar iets kleins, een bijdrage kunnen leveren aan een betere wereld of betere leefomstandigheden. Als ze hun bord niet leegeten, vertellen we ze immers ook dat er kindjes zijn die niets te eten hebben. Vol ongeloof kijken ze je dan aan. “Zorgen die papa en mama dan niet voor die kindjes?” is de vraag die vaak gesteld is. Dan proberen we uit te leggen hoe het daar is en dat ze ook vaak geen papa en mama meer hebben. Dan hoor je bijna de hersentjes kraken. Want hoe kan dat nou? Geen papa én geen mama???? Veel dieper moeten we er dan niet op ingaan. Zeker niet bij Dochter. Die denkt toch overal zo diep over na. Ik weet niet of het hierdoor komt, maar het is wel een feit dat ze áltijd haar bordje leegeet!!!!
Zoon niet. Maar die staat nog niet zo bij deze dingen stil. Die maakt zich meer zorgen of hij na het eten toch nog wel een spelletje op de Wii mag doen ;-). Wat natuurlijk niet het geval is, want na het eten is het bij ons even time-out! Even lekker in bad en tot rust komen. Dochter zal vanavond wel supergoed slapen. Zeker na het gesjouw van vandaag. Er zat zelfs een leeg kratje bier tussen!!! GOED GEDAAN DAMES!!!!
Morgen mag mams het allemaal mee naar school sjouwen 🙂
En dat doen we uiteraard graag………

Stelt u zich eens voor…….
U loopt alleen in de stad. Geen kids, geen man, alleen uzelf. En er zit geld in uw portemonee te springen wat eruit wil. In de verschillende boetieks is met mondjesmaat al wat nieuwe collectie te bespeuren. Wat meestal een goede combinatie is: geld wat uitgegeven wil worden en nieuwe collecties!!!!
Eerst moet u nog even een broek voor Man bij Van Dijk ophalen die korter gemaakt is, daar ziet u alvast een leuk truitje. Zwart, maat 36 en goeiekoop. U neemt het mee. Maar er moet verder geshopt worden. Één truitje is vandaag niet genoeg. Dat geld zit immers nog steeds te springen….
U loopt bij Van Dijk naar buiten en ziet ZsaZsa. Een boetiek waar u al in geen tijden iets gekocht heeft, maar ach…..waarom niet even binnenlopen? En waarempel er hangt al wat nieuws in de rekken. Mooie kleuren en op het eerste gezicht bevalt het u. Ineens valt uw blik op een jurk/tuniek….grove gebreid en u kijkt op de kaartjes of er uw maat tussen zit. Ondertussen valt er ongeveer een meter van u vandaan een kledingstuk op de grond. U kijkt ernaar maar het dringt eigenlijk niet zo door omdat u de juiste maat aan het zoeken bent. Ondertussen loopt een verkoopstertje (hooguit een jaar of 18/19) voorbij en zegt op zéér onvriendelijke toon: “JA….KIJK ER MAAR NAAR….HET HANGT ZICHZELF WEER WEL OP!”. Ik ben heel benieuwd hoe u daar op zou reageren……..
Ik zei in ieder geval: “Pardon? Ik sta hier…..niet daar!”. Waarop ze me minachtend aankeek en iets van “Tsssss….” mompelde. Ik ben de winkel uitgelopen, maar was eigenlijk ondertussen zo boos dat ik ben teruggegaan! Niks voor mij……maar ik deed het. Op zoek naar de filiaalleidster, manager of eigenaar. Niet gevonden. Wel heb ik een andere (iets volwassenere) verkoopster aangesproken. Toen de vorige tuthola me zag, kwam ze meteen aangestiefeld om me weer van mijn ongelijk te overtuigen. Mijn domste fout was om er weer op in te gaan. Had ik niet moeten doen, ik werd alleen maar bozer. De ‘oudere’ verkoopster (misschien was ze wel de eigenaresse of filliaalleidster) deed het af als een ‘communicatieprobleempje’. Ik ben tenslotte maar weggegaan…..perplex……en trillend van boosheid. Waar gaat het nou verdomme om????
Om het feit dat er een kledingstuk viel óf om het feit dat ze te lui was om het op te hangen. En wie was hier nou de klant en wie het personeel? Later bij Double Face, waar 2 schatten van meiden in de winkel staan, hoorde ik dat ik gisteren al de 3e klant was die nogal verontwaardigd over de ‘klantenservice’ bij ZsaZsa is weggelopen om het vervolgens bij Double Face te gaan kopen. Ze voeren in beide winkels veel van dezelfde merken dus vandaar…….
En weet u wat ik nu nog het ergste vind? Dat mijn lichaam helemaal niet tegen zoveel boosheid kan en ik nu vandaag met een flinke koppijn zit opgezadeld. Dat heeft ze dan weer wel mooi voor mekaar……de trut!

Vorig jaar was onze eerste “Vrienden van Amstel Live” ervaring. Lieve vrienden die al jaren gingen, hadden toen 2 kaartjes over en of wij niet zin hadden?! Natuurlijk hadden wij zin en het was een geweldige avond. Zeker voor herhaling vatbaar. Toen wij een paar maanden geleden van weer andere (ook lieve 😉 ) vrienden een telefoontje kregen of we niet zin hadden om mee te gaan, was de beslissing snel gemaakt. OF COURSE! Vrienden van Amstel is een spektakel wat je een keer moet hebben meegemaakt en éénmaal een keertje geweest, dan ben je verkocht. Al heb ik deze keer ook een paar “maar-tjes”. Ze hadden met hun tengels van het “estafette-concept” af moeten blijven. Juist dát maakte de Vrienden van Amstel zo speciaal. De verrassende optredens die je te zien en te horen kreeg door combinaties van artiesten die je zelf niet zomaar zou bedenken. Iedereen die donderdagavond naar de benefit-optredens voor Haïti heeft gekeken, snapt wat ik bedoel. Dat element hebben ze dus geschrapt. Waardoor sommige artiesten/bands niet uit de verf kwamen. Bijvoorbeeld IOS…..die hadden het best leuk gedaan in combinatie met “Het Goede Doel”. Nu was het een beetje een verloren optreden. En dan Ellen ten Damme…….mijn hemel…….die had beter in de bar achter de coulissen kunnen blijven hangen. Haar optreden zorgde voor een massale plaspauze onder het publiek. Novastar, normaalgesproken geweldige muziek, trok op niks. Jammer……
En Xander de Buisonjé kan zich maar beter op het vaderschap gaan richten. Goede zanger hoor, daar niet van, maar presenteren kan hij beter aan iemand anders overlaten. Mijn persoonlijke mening…….
Niet dat die er veel toe doet, maar dit is nou éénmaal MIJN blog en daar mag ik lekker schrijven wat IK vind 🙂 .
Verder ging het publiek (en dus ook wij!) he-le-maal uit hun dak bij het optreden van Rowwen Hèze. Het slechtste uit de mens kwam naar boven en menig (duurbetaald……jeetje wat een prijzen!) pilsje vloog door de lucht. Waarbij de VIP tribune de menigte onder hun in de arena (wij dus) begon nat te gooien. Toen de meute (wij waren natuurlijk met veeeeel meer) terug ging gooien, werden een paar madammen erg boos. Jammer dan :). Niet dat ik heb gegooid hoor. Ik was de BOB. En cola gooien gaat me toch nét iets te ver. Bier ook trouwens. Zul je mij niet zien doen. Zonde man, zonde…….ik blijf natuurlijk wel een hollander!
Verder heb ik genoten. Van de hele avond. Van Nick & Simon, van Kane…..samen met Lisa (SUPER), van Jan Smit, van Van Velzen met zijn tribute to Queen (GE-WEL-DIG)! Kortom een super avond. Volgend jaar weer………

Typemiep, Typegeit, Regelmiep, ik heb ze allemaal ooit al meerdere keren naar m’n hoofd gekregen. En eigenlijk ben ik ze ook wel alledrie. Al moet ik met de laatste ruimingsaktie van onze regering oppassen met het woord GEIT. Voor ik het weet, lig ik straks tussen al die doodgemaakte, zwangere, Q-koorts besmettelijke geitjes. Zielig hoor. Ik kan er persoonlijk niet naar kijken. Ik vind ze namelijk zo lief. Geitjes. Ze hebben zo’n lekker koppie met zo’n leuk sikkie. Maar aan de andere kant heb ik ook een collega die de Q-koorts heeft gehad en daar heel erg ziek van was. Dus sja, wat moet je daar dan weer mee? Het risico uitbannen, zoals nu is besloten? Ik weet het niet en eigenlijk wil ik er niet te veel over nadenken. Misschien laf. Misschien zwak. Misschien zware struisvogelpolitiek. Maar ik vind het té zielig en té moeilijk om over na te denken. Bovendien kan ik het persoonlijk toch niet terugdraaien. Wat uiteraard niet wegneemt dat ik het triest vind hoe we tegenwoordig met onze dieren omgaan. De manier waarop we ze massaal ‘kweken’ voor de vleesconsumptie. De manier waarop we ze volstoppen met allerlei rotzooi om maar zo snel mogelijk zo veel mogelijk vlees te kunnen produceren. Dat staat me tegen. Dat staat me heel erg tegen. Maar toch houd ik van een lekker lapje vlees. Toch koop ik dus iedere week verse vleeswaren en vers vlees bij onze dorpsslager. En ik weet dus niet waar die het vandaan haalt! Vegetariër zal ik echter nooit worden, maar ik ben er wel van overtuigd dat we onze maatschappij moeten veranderen. Gewoon vlees wat op een gezonde manier geproduceerd wordt. Dieren die buiten in de wei hebben gelopen, die daglicht hebben gezien en gezond hebben gegeten. En dan ben ik (samen met heel veel andere mensen daar ben ik van overtuigd) best bereid om daar wat extra voor te betalen. En al ben ik dan een regelmiep, waarschijnlijk ben ik dat toch weer nét te weinig om precies na te vragen waar onze slager z’n vlees vandaan haalt. Waarschijnlijk is het de gemakzucht waarmee ik iedere week mijn rondje op ons dorpsplein maak. Slager, bakker, groenteboer. Zucht…….wat een zware materie trouwens……..op de vroege ochtend!

vandaag, 16:20 – 0 x bekeken-door wie?
Zo….m’n werkweek zit er weer op! Weekend! En ik ben er aan toe. De boodschappen zijn in huis en ik ben zelfs al geslaagd voor een leuk kraamkadootje. Morgen mag ik ons jongste familielid gaan bewonderen. Nichtje C. haar zoontje. En daar heb ik zin in!! Het blijft leuk: zulke kleine mensjes! Steeds weer is het een wonder hoe het zo kan groeien. Die kleine handjes en voetjes, dat kleine bolleke met dat kleine neusje, van die kleine billetjes in zo’n dikke pamper. Leuk en toch ben ik ook blij dat die tijd voor ons voorbij is. Het is mooi geweest. Alles wordt nu zoveel gemakkelijker. En iedere leeftijd heeft z’n leuke dingen. Dat is zo cliché, maar oh zo waar. Iedere ontwikkeling zie ik steeds weer met bewondering gebeuren. Dat Zoon nu ineens zomaar, voor mij uit het niets, z’n naam kan schrijven bijvoorbeeld. Dat hij heel veel letters en cijfers herkent en op zijn manier zelfs al probeert te rekenen. En dat Dochter voor mijn gevoel zelfs een supertalentje in rekenen is. Dat ze telkens onder het eten om sommetjes vraagt. En dat dan het liefst samen met papa doet. Ze zit in groep 3 en kent de tafels van 1, 2 en 3 al. En dat ze ineens zo goed begint te lezen, dat zelfs ondertiteling op teevee al aardig gaat (als de zinnen tenminste niet te lang zijn). Dat we er inmiddels rekening mee moeten houden geen belangrijke (niet voor kinderogen bestemde) papieren te laten slingeren, want Dochter leest ze met het grootste gemak!
Dat je de TV alleen nog maar aan hoeft te zetten en dat ze zelf feilloos weten hoe de Wii op te starten, het juiste spel uit te zoeken en alles werkend te krijgen. Geef ze een afstandsbediening, controller of een muis….en ze weten hoe het werkt. Zo wonderbaarlijk!!!
Ik weet nog hoe ik zelf in het begin met een computermuis aan het stuntelen was. Neee…..ik heb nooit de muis richting het scherm bewogen om het kruisje aan te klikken, zo blond ben ik nu ook weer niet. Maar toch is het een motorische handeling die ik niet zomaar meteen onder de knie had. Inmiddels kan ik een computer niet meer wegdenken, maar zo vanzelfsprekend was dat in mijn schooltijd nog niet! (jaja…..ik weet het……ouwe muts!)
Dus een computermuis is geen enkel probleem voor onze kleine Vent…..maar fietsen zonder zijwieltjes ho maar!!!! Hopelijk gaat’ie dat dit voorjaar onder de knie krijgen. Het is nu een beetje lastig oefenen met al die sneeuw 😉

Poeh, wat een rare week. Niets loopt zoals het zou ‘moeten’. Dat heb je wel eens. Gewoon zo’n week dat niks vanzelf lijkt te gaan. Het is druk op m’n werk. Tenminste, er zit druk op een aantal van mijn werkzaamheden. De ‘grote’ baas komt volgende week naar NL en wil een aantal dingen met me bespreken. En dan is ook nog net deze week Zoon ziek. Zul je altijd zien. En dan zijn ook nog net deze week alle opa’s en oma’s op vakantie. Met elkaar notabene!!! Ons al zwoegend achterlatend. Toen wij éénmaal hadden besloten dat we dit jaar met carnaval niet op wintersport zouden gaan, wisten ze niet hoe snel ze zelf moesten boeken! Gtttttssss……het moest niet mogenl! 🙂
Maar goed, terwijl de 4 ‘oudjes’ heerlijk aan het wandelen en skiën zijn, ben ik dus aan het zwoegen. Krijgt u al medelijden? Nee? Oh….damn
“Wat leuk!”, reageren heel veel mensen, “dat ze dat zo kunnen, met z’n viertjes!”. Of dat na volgende week ook nog zo leuk is, moeten we maar even afwachten ;-). Vanmiddag rond een uur of 12 konden ze het niet nalaten om mij even op mijn werk te bellen. Om te laten horen hoe gezellig ze het hebben. Die Leute aus Kaprun! Over sadisme gesproken………. Wat had ik stiekem graag meegegaan. Al was het alleen maar om de ski’s te dragen :(. Maar goed, wat niet is, dat is niet. Heel misschien zit een weekendje skiën met z’n tweetjes er nog in en anders wordt het simpelweg volgend jaar.
Maar nu we het toch over vakantie hebben………….ha………..de zomervakantie is wel alvast geboekt!!! Tjaka!!!
Daar zijn we dit keer eens vroeg bij hè?! Heerlijk, 2 weekjes genieten van de Spaanse zon. Kom maar op met die zomer!!!!!