Month: October 2008

En dat heb ik weer. Is het eindelijk geweldig weer om de buitenboel te gaan doen, barst ik van de hoofdpijn. Alweer. En dat dus ondanks m’n nieuwe bril. Niet fijn. Zó niet fijn. Maar ja, ik kan er weinig aan veranderen. Dus dan maar een paracetamol en misschien zometeen toch nog even lekker naar buiten. Wellicht doet die buitenlucht me juist goed. Want, lieve mensen, het lijkt bij ons op de oprit wel een verzamelplaats van alle bladeren uit de wijk. Zodra het maar een beetje waait, blaast meneertje WIND meteen alles onze kant op. En dan hebben we ook nog het geluk dat in de tuin van onze buren (ja, die van die advocaat en die van dat bonken op de muur zodra wij gaan boren om iets op te hangen) van die fijne bomen staan. En vooral veel. Veel hoge bomen. Met heel veel rotzooi in de herfst. Hoort er allemaal bij. En normaalgesproken is het helemaal niet erg om dat zo af en toe op te ruimen. Maar niet als ik hoofdpijn heb. Dan heb ik helemaal geen zin in rommel ruimen. Dan wil ik eigenlijk even slapen. Dan wil ik niks hoeven doen. En dat kan dus niet. Dat kan eigenlijk nooit als je mama bent. Altijd is er wel iets te doen en bovendien kan ik Zoon ook niet aan z’n lot overlaten. Het ventje moet tenslotte ook even wat lekkere buitenlucht opsnuiven, in plaats van de hele middag voor de TV. Niet dat hij dat niet zou kunnen hoor. Als ik hem z’n gang laat gaan, lukt dat zonder enig probleem. Alleen vind ik dat niet de bedoeling. Zelfs niet als ik hoofdpijn heb. Dus ik stop nu met zeuren. Ik ga even een tabletje scoren en probeer m’n luie lijf richting de tuin te krijgen………als meneertje WIND nou ook die hoofdpijn eens voor een tijdje weg kon blazen……..dat zou wat zijn……..

Ha!!!! Lees ik toch mooi dat er in de toekomst een drastisch tekort aan secretaresses gaat komen! Kat in ‘t bakkie voor mij natuurlijk. Kan ik best. Kan ik best goed……een beetje de secretaresse uithangen….of de tiepgeit….. Ja, 10vingersblind he?! Had u niet verwacht zekers? En nog snel ook!! Vroeger had ik typen als hobby. Ik heb hele songteksten over zitten typen. Had niks beters te doen 😉 En dan niet op een PC of een electronisch typemachien….nee op zo’n ouderwetse rampetamp-machientje. Zoéén waarop je je fouten moest corrigeren met een potje type-ex! U weet wel, zo’n potje met een kwastje en van dat witte spul. Goh, ik word echt oud. Dat ik zelfs nog uit het tijdperk kom waarin we het met zo’n oud typemachientje moesten doen. En een telex. U weet vast niet waar ik het nu over heb? Of wel? Via een telex stuurden we berichten (alleen tekst welteverstaan!) naar de andere kant van de wereld. Dat was eigenlijk nog de voorloper van de fax. Jeetje, nog even en ik kan geschiedenisles gaan geven!!! Maar dat te kort aan secretaresses is goed. U kent vast allemaal het vraag en aanbod principe. En niet dat ik nu een slechte baan heb hoor. Juist helemaal niet. Maar nog meer geld verdienen, is natuurlijk altijd goed. Dan is het vast geen probleem meer dat ik nu bij de 40plussers hoor!

PS: wist u dat er ooit een onderzoek is gedaan naar de meest nieuwsgierige mensen op aarde?? Dat bleken de secretaresses te zijn………nou ja zeg!!!!

En nu woensdag a.s. de nieuwe bank nog………en over 6 weken de nieuwe eetkamerstoelen!!! Komt goed…… Het duurt even maar dan heb je ook wat 😉 .

Dochter hoest en zegt: “ik ben niet verkouden hoor mama! Ik had kriebel in m’n neus waar ik niet bij kon om te krabben…….”.

Dochter zit in bad en zegt: “Mama, gaat papa nou ook onze badkamer verbouwen?”.
Ik: “Nee joh, die is toch nog niet oud en nog steeds heel mooi!”.
Dochter: “Maar er is hier nog geen TV!”.
Duhhhh…..

Dochter is net wakker en zegt: “Zeehondjes kunnen onder water veel beter zien dan wij he mama?”.
Ik: “Ja dat klopt. Heb je dat op school geleerd of tijdens het bezoekje aan de zeehondencreche?”.
Dochter verontwaardigd: “Nee joh, dat weet ik gewoon al heel lang! Dat heb ik al lang opgeslagen in mijn hersenen!”.

Dochter ligt met haar knuffelbeertje tussen ons in in bed en begint te giechelen. Ik vraag aan haar waarom. Ze antwoordt: “Zal ik maar aan de andere kant gaan liggen, want dan kan jij tenminste ook lekker naast jouw knuffelbeer (=papa) liggen!”. En ze komt zelf niet meer bij van het lachen…….

Het is me een span……die Kockies. En dan heb ik het nu dus nog maar alleen over die Kockies die bij mij in huis wonen. Je kunt simpelweg niet om ze heen. Het zijn me een paar karaktertjes! Neem nou Zoon. Steeds als Man of ik hem gaan ophalen op het kinderdagverblijf is het weer een verrassing wat hij heeft gedaan of juist NIET heeft gedaan. Vandaag was het z’n melk. Wat ze ook probeerden, het ging niet naar binnen. Niet dat ik daar nou zo’n moeite mee heb. Dan maar een keer geen melk! Het is erger wanneer hij kindjes heeft omgeduwd of zelfs heeft geslagen en heel soms zelfs heeft gebeten. Gelukkig komt dat laatste nog maar zelden voor. Hij kan zich inmiddels al een stuk beter met woorden uitdrukken waardoor zijn boosheid niet zo vaak meer door te bijten wordt geuit. Maar leuk is het niet als hij weer eens zo vervelend is geweest. Duwen doet’ie eigenlijk alleen omdat hij dat zelf een leuk spelletje vindt, daar zit niet zo zeer iets kwaads bij. Maar andere kinderen vinden dat meestal een stuk minder leuk dan hijzelf. “Geef hem maar straf”, zeg ik dan. Of: “Wel optreden hoor, dat doen we thuis ook”. En ik twijfel er niet aan dat dat ook gebeurd op het kinderdagverblijf, maar veel indruk maakt het niet op hem. Thuis gaat het de laatste tijd wel een stuk beter. Niet dat hij geen eigenwijze buien meer heeft, maar het is wel minder, of op z’n minst minder vaak. Zelf ben ik er inmiddels achter dat het het beste helpt als ik zelf rustig blijf en steeds tegen hem blijf zeggen dat ik toch wel van hem hou, ondanks dat hij zo stout is. Je ziet hem dan nadenken en uiteindelijk bijdraaien. Het is verder wel een heerlijk kereltje, dat ontzettend lekker en fijn kan spelen als iedereen hem maar met rust laat. En dat is thuis natuurlijk ook een stuk gemakkelijker dan tussen alle kindjes bij Bruintje Beer (KDV). De keren dat’ie naar me toe komt, m’n hoofd tussen z’n twee handjes pakt en me dan een dikke pakkerd geeft zijn ook niet op 1 hand te tellen. Hij heeft dus duidelijk ook een lieve kant. Helaas zit hij nu in een fase dat het ondeugende wat vaker naar boven komt. Helaas voor de kindjes, helaas voor de leiding en ook helaas voor mij 🙁 .