Over afzwemmen en poep

En hoe enthousiast zaten we vandaag langs het zwembad om Dochter aan te moedigen. Ondanks die ellendige griep, deed ik me voor als de fitste moeder die er rondliep. “Niet zeiken, gewoon doorgaan”, bonkte er in m’n hoofd. Wat kon ik anders? Dochter zwemt tenslotte maar 1x voor A af! Dat is een mijlpaal. En die wilde ik niet missen. Ondanks mijn toestand. Dat ik dat nu extra moet bekopen, dat nam ik maar voor lief. En Dochter? Nou die straalde. Die zwom de sterren van de hemel. Onze kanjer. Zoon was er ook bij en hij vond het geweldig om z’n zus zo te zien afzwemmen. Ondanks zijn malaise. Hij heeft namelijk sinds gisteren diarree. Juist ja, dunne poep. En daar kwamen we dus vannacht achter. Ook zoiets. Dan lig je dus al de hele dag van ellende te slapen en dan moet je ‘s-nachts poepruimen. Het hele bed zat onder. Lekker dan. Één geluk dat ik nog een paar luiers had liggen. Daar heb ik vandaag dankbaar gebruik van gemaakt. En dan net…..na het eten…..hoorde ik Dochter roepen uit het toilet: “MAAAAAAMAAAAAA, ik heb diarree!”. Ach dat kan er ook nog wel bij. Bovendien dank ik God op m’n blote knieëen dat het na het afzwemmen is begonnen! Stel je voor…..je zit daar met het hele gezin Dochter aan te moedigen en ze schijt het hele zwembad onder. Dat willen we niet. Dat zou wel erg genant zijn. Afijn, het poepgehalte in deze log is weer hoog genoeg.
En nu ga ik m’n bedje weer in. Ik zal het nodig hebben. Zoals het er nu uitziet zijn we dus morgen met z’n drietjes ziek thuis……halélujaaaa