Dochter heeft volgende week een kinderfeestje. Haar hartsvriendinnetje – voor zover je dat al kunt hebben op 6-jarige leeftijd – is jarig en vraagt oorbellen aan Dochter. En zo gingen wij – awel met z’n allen – richting onze vaste juwelier. En denkt u nu niet dat ik omkom in de juwelen. Eigenlijk ben ik anti-juweel. Ik draag alleen áltijd een horloge. Zelfs in het zwembad. En beide ringen die ik tot nu toe van Man heb gekregen. Één zeer bijzondere vol met blauwe safieren en diamantjes. Juist ja…….nen sjieke. En dan nog m’n verlovingsring. Dat klinkt hè?! Poeh poeh dat ik ooit nog aan de verlovingsring zou raken, dat had ik in geen 100 jaar meer verwacht. Mijn eerste huwelijk was eigenlijk meer een soort van afspraakje. Niks geen aanzoek. Laat staan met ring. Neu…….we kregen een flatje…….en dan gingen we ook maar meteen trouwen. Zo ging dat. En toen voelde dat ook prima. Maar afijn……die tijd zijn we voorbij. Man heb ik van het begin af aan heel duidelijk gemaakt dat het hem zo simpel niet zou vergaan. Dat áls hij ooit wilde trouwen dat dus met een officieel aanzoek zou moeten. En op z’n knieëen. Och goshie, mijn lieffie, mijn alles, hij nam het letterlijk. En daar staan we dan nu. Een huwelijksdatum geprikt. De grote dingen geregeld en vastgelegd. Dus nu volgen de kleinere regeldingetjes………..zo ook trouwringen. U voelt hem al? Juwelier……..trouwringen……..juist ja………daar hebben we maar meteen naar geïnformeerd. En daar is het bij gebleven. U gelooft het of niet, ik pikte meteen de duurste uit de collectie eruit. Maar dat wist ik toen nog niet hè?! Helemaal geweldig stond’ie. Alsof hij voor mij was gemaakt. Een prachtige baquette in het midden, mooie diamanten ernaast. Och och och…….ik zag het al helemaal voor me. Ik voelde me prinses Maxima………voor even. Toen we naar de prijs vroegen, kreeg spontaan mijn bankrekening een beroerte. Hallélujah…….ik wist niet eens dat er zulke dure exemplaren bestonden. Een ervaring rijker en een illusie armer gingen we weer huiswaarts. Even googelen op internet of we iets konden vinden wat op z’n minst niet 6x ons budget was………
..
3 replies on “Hoe een kinderfeestje mijn bankrekening kon laten schrikken”
Oh het staat er al van die oorbellen dat ik je wilde vragen!!!!!!!
Ja, en die waren slechts 10 euri….. 🙂
hihi
By-the-way, hebben jullie al ringen gevonden?
hahaha, toch nog wel oorbellen gescoord of ben je die van de schrik vergeten 😉