Klaar voor de start!

Laatste inpakdagje is begonnen. Niet dat er nog zoveel moet gebeuren, maar er zijn toch altijd dingen die tot het laatst moeten wachten, omdat je ze simpelweg nog nodig hebt of omdat ze nog aan de waslijn hangen. Man heeft me gisteren goed met rust gelaten, zodat ik op m’n gemak alles bij elkaar heb kunnen zoeken. Dat gaat nl. altijd zo bij ons. Ik pak in. Man laadt de auto. Daar is geen speld tussen te krijgen en geen van beiden bemoeit zich met de taak van de ander. En dat is maar goed ook. Hoogste ruzie krijgen we als we dat wel doen. Man vindt altijd dat ik te veel meeneem (waar hij overigens wel gelijk in heeft) en ik denk altijd dat ik wel weet hoe ik die auto het beste kan inladen, met als gevolg dat datgene wat we eigenlijk onderweg nodig hebben, helemaal achter in de kofferbak zit. Ieder z’n vak. En dan gaat het goed. Nog geen stress dus……tot nu toe. Zoon-lief is nog lekker een dagje naar het kinderdagverblijf en dochter mag zometeen eventjes bij oma vertoeven. Dan nog even een kort bezoekje aan de notaris (de hypotheekakte passeert eindelijk), nog een nieuwe bikini en zwembroek scoren, wat last-minute boodschapjes doen, kat naar het kattenhotel en klaar is Lien. Tenminste……..totdat alles in de auto zit. Dan nog even een stofzuiger en dweil door het huis, de wc schoon en we kunnen! Dat laatste is trouwens echt zo’n familie-tic. Dat heb ik echt van m’n moeder geërfd. Ik zal niet weggaan zonder nog even de wc te hebben schoongemaakt en een flinke scheut chloor erin te hebben gegooid. Stel je eens voor, dat er bijv. een inbreker naar je wc moet en hij is vies! Als we terugkomen doe je het namelijk wéér!!! En als we terugkomen is de vloer weer een bende en moet er weer gedweild worden!!! Allemaal dubbel werk dus……..maar goed, wat in de genen zit, verander je toch niet. Laat me maar en het is tenslotte ook zo gebeurd. En het idee dat we morgen richting de zon vertrekken, maakt veel goed. Esjestiet (L’Estartit) here we come!