‘Lotte’

“ieeekkkk” riep ik terwijl ik echt probeerde hem nog op te vangen. Boem…..klets…..en daar lagt’ie op de grond. Niet ikzelf deze keer, want dat kan ook zomaar gebeuren als je de bijnaam Lotte draagt. Nee….het was de laptop van man-lief. Aaaiiii…….shit! En het zat al niet mee afgelopen dinsdag, zeker niet bij Marcel. Die had weer het ‘geluk’ dat de automobilist achter hem niet op tijd stilstond voor het stoplicht en zodoende dus bij hem binnenreed. Erg fijn trouwens als je dit weekend met die bewuste auto op vakantie moet…maar dat even terzijde. En toen liet die muts van een vriendin ook nog z’n laptop op de grond kletteren. Ik zag hem echt even wit wegtrekken…..ochgèrem (op z’n brabants). Maar goed, die Dell-meuk schijnt toch beter te zijn dan iedereen denkt, want hij deed het nog gewoon! Oefff……wat een opluchting…..voor mij dan toch zeker. Stel je voor…..had ik dat de hele weg naar Zwitserland nog moeten aanhoren: “hey Lotte, kijk je uit met m’n dit en kijk je uit met m’n dat”. Maar ja, 1 ding is zeker….hij zal me niet snel meer vragen of ik z’n laptop even wil aangeven ;-).