15 Jaar geleden was ik nog helemaal in afwachting van jou. 15 Jaar geleden wist ik niet eens of je een meisje of een jongen zou zijn. Wat ik wel wist, was dat ik er zo ontzettend naar verlangde om je te zien en dat ik zo ontzettend nieuwsgierig was naar je.
De details van de bevalling laat ik liever even achterwege. Laten we zeggen dat het vooral nogal lang duurde, pijnlijk was en zelfs een beetje angstig omdat jouw hartslag steeds wegviel. Maar toen was je er, aanstaande maandag precies 15 jaar geleden. Wat een prachtig meisje. Ik was op slag verliefd. Op je mooie grote ogen, je kleine handjes en je vingertjes en teentjes. Eigenlijk op alles. Een prachtig mooi mini mensje was er geboren.
Bijna 15 jaar moeder. Wat gaat de tijd toch snel en wat ben ik trots op de jonge dame die je aan het worden bent. Je gaat steeds meer je eigen weg en dat hoort ook zo. Je ontwikkeling is altijd al vlotjes verlopen en inmiddels ben je behoorlijk zelfstandig. Soms, heel soms, verlang ik nog wel eens terug naar de momentjes dat je lekker in m’n armen lag te slapen, de momentjes dat ik je zo kon laten schaterlachen en de momenten dat je aan één stuk door aan het woord was. Kletsen kun je nog steeds als de beste maar inmiddels ben je wel iets rustiger als je ‘s ochtends uit bed komt. Blijkbaar heb je tegenwoordig ook even tijd nodig om wakker te worden 🙂 .
Midden in de pubertijd zit je met je bijna 15 jaar. Soms moeilijk voor jou en soms ook voor mij, maar meestal kunnen we na de onredelijke buien weer hard lachen samen. (Een reep chocolade doet bovendien ook wonderen 😉 ). En ondanks de pubertijd verlies je veel belangrijke zaken niet uit het oog. Je hebt nooit gevraagd om een broertje met een beperking. Een broertje waar je ook wel eens voor zorgt. En dat doe je met liefde. Nooit vind je het vervelend om even op te passen. Nooit vind je het een probleem om even iets samen met hem te doen als hij daarom vraagt. Ik vind dat stoer en heel knap. Je beseft maar al te goed dat je broer jou soms nodig heeft. Respect voor jou lieve schat. Je doet het maar gewoon.
En dan nog school. Niet altijd even gemakkelijk als je altijd streeft naar een goed cijfer. Soms moet je dat even loslaten en beseffen dat goed ook goed genoeg is. Je krijgt het niet voor niks, maar omdat je weet wat je wilt, lukt het je toch steeds maar weer om de klus te klaren. Je eerste rapport van dit schooljaar komt eraan en dat ziet er weer prima uit. Nooit hoef ik je te wijzen op je huiswerk, nooit hoef ik te controleren of iets wel of niet is gedaan. Je trekt zelf je plan. Zoals je al deed toen je nog klein was. “Kan ik zelluf” waren zo’n beetje je eerste woordjes en dat lekkere zelfstandige en eigenwijze heb je nog steeds. Blijf vooral zoals je bent, lief meisje van me. Trek je plan en doe waar je gelukkig van wordt, dat is het enige wat telt.
Bijna 15, mijn lieve meisje. We hebben al zoveel mooie herinneringen samen gemaakt en ik hoop dat er nog heeeeeel veel bij mogen komen. Ieder levensjaar is er weer eentje om te vieren. Dat is ook precies wat we gaan doen. Vieren dat je al 15 jaar ons lieve meisje bent. Vieren dat je een heerlijke puber bent. Vieren dat je groot groeit.
We do not only live our life. We celebrate it.
1000 verjaardagskusjes sweety.
Will always love you!
Mama