Vakantiestress…….ongelofelijk maar waar. Ik lijd ieder jaar weer aan vakantiestress. En dat terwijl er niks te stressen valt. Alles is onder controle en het is nog een kwestie van de laatste spulletjes bij elkaar verzamelen en gaan. Al die drukte in mijn hoofd is werkelijk nergens voor nodig. Ik blijf dit dan ook tegen mezelf herhalen, maar ik blijk toch echt de meest eigenwijze persoon op deze aardkloot te zijn. Hoe moeilijk kun je het jezelf maken?????
Gelukkig is het al wel een stuk minder dan jaren terug, toen de kinderen nog echt heeeeel klein waren. Wat we toen allemaal wel niet meesjouwden op vakantie….ongelofelijk. Ik moet daar nu stiekem wel om lachen. Wat kan een mens zich toch totaal over de zeik helpen door alles tot in de puntjes georganiseerd en geregeld te willen hebben. Vooral niks aan het toeval overlaten en op alles, maar dan ook echt álles voorbereid te zijn. Pietlut die ik ben.
Eigenlijk is dat allemaal ondertussen een stuk relaxter. Ik probeer nog steeds goed na te denken wat er mee moet en wat niet, maar raak niet in paniek als er iets is vergeten. Ze hebben daar ook winkels. Hele leuke zelfs……je zou er expres je zomergarderobe voor vergeten en thuis laten hangen ;-). Over tassen en accessoires nog niet gesproken. Allemaal helemaal leuk.
Ondertussen heb ik gelukkig wel weer zin om op vakantie te gaan. Dat was een tijdje geleden nog anders. Natuurlijk zei mijn hoofd wel dat het goed zou zijn en leuk en gezellig, maar de rest van mijn lijf voelde dat niet zo en wilde veel liever thuis blijven. Vooral niet beginnen aan zo’n lange reis, zo ver van huis, maar lekker in mijn comfortzone blijven. Daar waar het vertrouwd is en waar ik kan wegkruipen in mijn “eigen wereldje” en/of weglopen van al de rest.
Toch is het tijd om mijn blik weer wat te verruimen. Te kijken, écht te kijken naar de dingen om me heen. Weer te genieten van het moois dat je op vakantie tegenkomt en vooral, last but not least, mijn batterij opladen. Energie opdoen in de mediterrane zon, tussen de allervriendelijkste mensen van Europa met het lekkerste eten en de lekkerste drankjes. Daar waar het ieder jaar weer thuiskomen is en waar we steeds weer nieuwe mensen ontmoeten. Mensen die ons elk jaar weer mee laten genieten van hun fascinerende cultuur. Mijn liefde voor dit land maakt dat ik er toch weer naar uitkijk…..
Nog even geduld en dan gaan we weer….dan kan de stress van mijn rug glijden en de kinderen in het water. Dan breekt de tijd aan van siësta, pincho’s, sangria en licor 43. En de tijd van boeken lezen, heel veel boeken lezen. Even wat minder vaak op Facebook en andere social media maar juist tijd voor elkaar. Spelletjes doen met Zoon en lekker tutten en shoppen met Dochter.
Het zal me goed doen. Dat moet gewoon. Een andere omgeving, weg van alles. Ruimte voor rust en ontspanning.
De stress krijg ik wel onder controle, net als mijn ademhaling. Ik ga het simpelweg gewoon doen en geniet er met volle teugen van. Punt.
Viva España
