Natuurlijk is er niet zoveel veranderd hier……na de diagnose. Zoon is nog steeds Zoon en wij gaan gewoon verder op dezelfde voet. We gaan geen situaties uit de weg en mensen die daar moeite of last mee hebben, die hebben dan mooi pech. Natuurlijk staan we wel open voor eventuele adviezen die straks vanuit de Zorginstelling komen. Wij zijn (hoe graag we dat ook zouden willen) als ouders ook niet perfect. Ook wij kunnen dingen leren en dingen veranderen. Dat veranderen is natuurlijk gaandeweg al automatisch gebeurd, omdat je leert wat wel en niet werkt bij Zoon. Maar geldt dat niet ook voor ieder “normaal” kind? Ook bij Dochter is het soms zoeken naar manieren die werken.
Hoe dan ook……opvoeden is het moeilijkste beroep wat er bestaat op deze aardbol. En of het is gelukt, kun je altijd pas achteraf zeggen……. 
. Zolang je voor jezelf maar weet dat je je stinkende best doet er wat van te maken, dan is het goed.
Ik hoop dat wij onze kinderen het gezin kunnen bieden waarin ze zich gewaardeerd, geliefd en gewenst voelen.
Een gezin waar ze altijd op terug kunnen vallen, no matter what.
Een gezin waarin alles bespreekbaar is en zal zijn, zodat ze nooit bang hoeven te zijn om iets te vertellen of te vragen.
Een gezin waarin ze weten dat het goed is wie ze zijn en dat ze voor ons altijd zichzelf mogen blijven en zijn.
Hoe mooi is het dan als je Dochter de vragen over Autisme hoort stellen? En dat ze later bij mij op schoot komt zitten om te vertellen dat ze ondanks alles toch heel veel van haar broertje houdt en dat ze hem staks op school zal missen omdat hij toch wel een heel schattig jongetje is. En dat het haar niet uit maakt dat hij Autisme heeft. Dat vind ik dan heel bijzonder en dan realiseer ik me des te meer dat ze haar hart op de goede plek heeft zitten. Deze dame komt er wel. Al zal ze ons ook nog hard genoeg nodig hebben. Voor haar verandert er toch een heleboel de komende tijd. Ze zal een stukje zelfstandiger moeten worden. Dat lukt haar wel, maar we moeten niet vergeten dat ze ook pas 8 jaar is! En dat er een heleboel situaties zijn en zullen komen waarin ze minder blij zal zijn met het Autisme van haar broer. Gisteren zag ik haar nog zuchtend kijken tijdens het oefenen met het keyboardspelen voor het eindconcert. Zoon kon het niet opbrengen om zo lang rustig te blijven zitten en werd ongedurig. Net op het moment dat zij mocht meespelen. Man ging met Zoon naar buiten en ik zag haar toetje op dat moment……..zo sneu, want ze wilde papa ook zo graag laten horen wat ze deed. Ze zegt er later niks over, maar ik weet dat ze het jammer vond. Dat soort situaties zullen nog wel vaker voorkomen. Wat dat betreft zijn we dan toch een ander gezin dan waarin alles “normaal” verloopt. Tot nu toe ben ik in ieder geval supertrots op mijn “grote” meid. Ze pakt het zo goed op en probeert er met ons het beste van te maken………..wat een toppertje is het toch! 
En dan Zoon zelf………sja………hij weet inmiddels heel goed dat hij naar een andere “school” gaat volgend jaar. Gisteren kwamen 2 broertjes van school vragen of hij mee kwam voetballen op het pleintje. Dat voelt dan toch ook weer goed, dat ze hem nog altijd komen vragen om buiten te spelen. Zelfs de oudere jongens. Één van deze broertjes zit inmiddels in groep 8 en we hadden het er over dat hij dus van school af gaat. Waarop Zoon zelf zei: “ik ga ook naar een andere school!”. Verbaasd keken de jongens hem aan en vroegen waarom. Ik antwoordde dat Zoon Autisme heeft en Zoon reageerde meteen zelf: “Ja, ik heb Autisme”. Ze kenden het want een kennisje had het ook en die was zelfs heel slim. Toen ik vertelde dat Zoon in sommige dingen ook heel slim is en andere dingen weer heel moeilijk vindt, was het goed. Zoon keek me aan en ik zag dat het goed was. Het bekende kwartje is bij hem gevallen en nu is het duidelijk. Hij gaat dus naar een andere “school” en tot nu toe heeft hij die boodschap erg goed opgepakt. Tot nu toe geen drama, geen boosheid, geen onbegrip. Het lijkt wel of hij het zelf al veel langer weet. Wat is het toch een slim kereltje…..op zijn manier! Een geweldig ventje die ondanks zijn beperking ontzettend gelukkig is……..dat weet ik zeker!!!!