Zo! Even tijd voor een nieuw blogje. Het valt de laatste tijd niet altijd mee om frequent iets te bloggen. Soms gaat het zomaar en soms zit het er gewoon even niet in. Niet door gebrek aan inspiratie, maar eerder door gebrek aan tijd óf zin. Zoals ik al wel eens eerder vermeldde, is schrijven mijn ‘uitlaatklep’. Op die manier krijg ik alles een beetje helder in m’n hoofd. Algemene dingen, maar soms ook de zwaardere materie. De dingen rondom Zoon bijvoorbeeld. Al gaat het langzaamaan steeds beter met hem, hij blijft toch een soort van ‘zorgenkindje’. Misschien is die term ook weer niet helemaal juist, maar toch werkt het met hem allemaal nét even anders als bij de meeste kindjes. Wat hem trouwens ook weer heel erg uniek maakt natuurlijk 🙂 . En soms lukt het heel goed om de boel te relativeren. Maar soms gaat dat ook niet en lijkt alles erger en heb ik er enorm ‘last’ van.
In het laatste geval is het heel fijn om er over te bloggen. Over mijn gevoel, over m’n frustraties en over m’n trots als de dingen wél eens goed gaan. En al zou niemand het lezen, dan nog heeft het voor mij zin om te bloggen. Simpelweg omdat ik het dan op die manier toch enigszins van me af kan schrijven. En zo werkt het bij ieder mens weer anders. Iemand anders zou zich wellicht 3x in de rondte sporten of een borrel drinken of de komiek uithangen. Dat laatste doe ik soms ook hoor mensen. De boel met een gezonde dosis zelfspot een beetje weglachen. Ook dat werkt. Maar meestal maar voor even. Schrijven daarentegen helpt mij om de dingen helder te zien. Om dus letterlijk de boel op een rijtje te krijgen. Je kunt dus wel stellen dat ik erg blij ben met het feit dat ik dit kan. Dat ik het op papier krijg en dat er (verdomd nog aan toe 😉 ) ook nog mensen zijn die het leuk vinden om te lezen. Dus via deze weg wil ik u dan ook allemaal bedanken voor het feit dat u steeds de moeite neemt om mijn verhaal te lezen. Al meer dan 4 jaar lang!
Als ik de eerste berichtjes nu teruglees, zie ik zelf ook wel dat ik erg vooruit ben gegaan…..haha. Was het eerst nog vooral ‘platte humor’ die ik op papier kreeg, zijn het nu juist de wat meer uitgediepte stukjes. En dat ik de kans heb gekregen om te gaan schrijven heb ik verder te danken aan mijn persoonlijke computernerd. Mijn lieve lieve husband, mijn steun en toeverlaat en de meest trouwe lezer die er maar bestaat. Met overigens ook nog eens een heel scherp oog voor detail. Ieder taalfoutje ziet hij meteen. Soms ook wel frustrerend, maar het is hem vergeven 😉 .
Voorafgaand aan de start van mijn weblog heb ik in 2005 (tijdens mijn zwangerschap van Zoon) een cursus Reiki gedaan. Niet iedereen zal hiermee bekend zijn, maar heeft u interesse, google dan maar even 🙂 . Tijdens die cursus kwam naar voren dat ik me vooral moest gaan richten op mijn creativiteit. Die was totaal niet ontwikkeld. En als ik daar dan soms aan terugdenk, dan valt alles nu op z’n plaats…………zoals ik laatst al bij een medeblogster las “Toeval bestaat niet”. Ik ben ervan overtuigd dat alles een reden heeft. Een groter doel, als het ware…………….
Categories