“Lien…..Lie-ien……wakker worden…….!” probeert Mars me gisteren om half twaalf uit bed te trommelen.
“Weet jij waar de achterdeursleutels zijn?” vraagt hij vervolgens. Ik, nog slaapdronken nadat ik eindelijk es een avondje op tijd in bed lag: “Nou, wat dacht je van gewoon op de deur waar ze altijd zijn………….ben je ze kwijt dan?”. Dat laatste was nogal logisch anders komt hij mij niet wakker maken! “Ja, daar zijn ze dus niet!…en ik heb al overal gekeken!” was zijn antwoord. Ik vervolgens m’n bed uit om mee te gaan zoeken. Zaten we dan……..midden in de nacht…….op onze knieën de zandbak door te spitten om te kijken of Senna weer een leuk spelletje had bedacht, maar dan met de sleutelbos! Tussen de buxus, in alle schoenen, je kunt het zo gek niet bedenken of we hebben er gezocht. Alleen niet op de meest logische plek………in m’n handtas. Ik heb ze er zelf niet ingestopt, dat is zeker! Ik ben dan misschien geen 20 meer, maar aan het dementeren ben ik toch ook nog niet! Nou ziet Senna mij altijd m’n autosleutels in een bepaald vakje van m’n handtas stoppen en wat denk je??? Daar zaten deze sleutels dus ook………
Waarschijnlijk heeft onze dochter met de allerbeste bedoelingen gedacht, “ach, ik zal mama eventjes helpen met opluimen, lief he?!”. Afin een uurtje verder konden we dan toch met een gerust hart (in ieder geval zeker van het feit dat niet één of andere gek ze had meegenomen) verder slapen.
“Oh by-the-way” zei Mars nog voor het slapen gaan, “Portugal ligt eruit!”
“Allez les Bleus……..succes met de finale!”