Ik weet het even niet meer zo goed…..

Ja….en dan is nu het punt bereikt dat andere ouders ons gaan aanspreken op Zoon z’n gedrag. Hij is druk. We know. Hij is baldadig. We know. Hij heeft weer een klasgenootje gekrabt. We know. En dit gedrag heeft hij alleen op school. Thuis gaat het redelijk. Natuurlijk merken wij ook thuis dat hij moeite heeft met alle drukte rond Sinterklaas. En dat dat op school nog heftiger zal zijn, snap ik ook. Als hij inderdaad last heeft van al die prikkels, dan kan ik me voorstellen dat hij niet weet waar hij het zoeken moet in deze tijd van het jaar. Ik ben nu inmiddels op een punt beland dat ik hem het liefst uit die drukte wil halen. Gewoon thuishouden dus. Zeker op momenten dat het op school niet “normaal” is. Bijvoorbeeld tijdens de Pietengym en bijvoorbeeld tijdens het dansen op Sinterklaasmuziek. En tijdens het speculaaspoppen versieren. Allemaal momenten waarop de kinderen druk zijn. En allemaal momenten waarop de juf het niet onder controle heeft. Naar blijkt. Ze mist belangrijke signalen dat er spanningen ontstaan tussen bepaalde kindjes. Waarvan Zoon er 1 is. Ze heeft de klas niet onder controle. En ja, er zitten in haar klas ook veel drukke kindjes. Zoon is niet de enige. Hij is wel de enige die z’n frustratie en boosheid fysiek uit. En dat is natuurlijk not done! We waren zo op de goede weg. Maar heel dit Sinterklaasgebeuren heeft het roer weer bij hem omgegooid. Lastig. En pijnlijk. Voor de andere kindjes, voor hun ouders en niet in de laatste plaats voor ons. Wie vindt het immers niet vervelend als zijn/haar kindje andere kindjes pijn doet? Ik wel. Heel vervelend zelfs. En ik baal ervan dat ik er op zulke momenten niet bij ben. Natuurlijk bespreken we het thuis later nog eens. Maar dan krijg ik meestal het antwoord “ik wil niet praten!”, wat dan gepaard gaat met gebalde vuistjes. En natuurlijk verbinden wij consequenties aan zijn gedrag. Zijn meest favoriete tv-serie wordt niet gekeken of er wordt niet met de Nintendo gespeeld. Er is altijd wel iets waarmee je een kindje kunt straffen. Maar doen we daar wel goed aan? Aan het feit dat we dus thuis nóg een keertje boos worden om wat hij heeft gedaan. Maar goed…..wat moet je anders? Ik wil er alles aan doen om z’n gedrag te veranderen. En zo zijn we weer bij het punt aangekomen dat opvoeden zo ongeveer het moeilijkste is wat er bestaat. Zeker als er sprake is van afwijkend gedrag.