Gossienokkie…….voel me nog steeds geen 100%. De hoofdpijn is wel zo goed als weg (zolang ik me maar rustig houd) maar m’n lijf blijft pijn doen. Vooral alles wat boven mijn middenrif zit. Sjonge……ik lijk wel een oud wijf. (oh ja sorry, dat ben ik eigenlijk ook)
Na een paar daagjes plat op bed, kwam het kleine gespuis weer terug naar huis. Maar dat ging wonderbaarlijk goed hoor. Ik redde het wel. Gelukkig kwam manlief vroeg naar huis en verder heb ik dankbaar gebruik gemaakt van de DS-en, de TV, de PS3 en de Wii. Hoe tégen ik eigenlijk ben…..tegen al dat spul, op dagen als afgelopen week, ben ik manlief z’n hobby’s meer dan dankbaar. En omdat ik zelf niet veel meer heb gedaan dan op-de-bank-hangen, heb ik zelfs nog het één en ander aan spelletjes geleerd van ons 4-jarig manneke. Want laat dat maar aan die gastjes over hè. Stop een controller in die knuistjes en binnen een kwartier weten ze hoe het werkt. Really amazing. En toen het dit weekend iets beter met me ging, heb ik nog een wedstijdje vliegen tegen zoonlief gedaan. Snotverdikkie. Dat win je dus niet hè. Tenminste…..ik niet! 
Verder ben ik dit weekend begonnen met voorbereidingen voor Dochter’s verjaardag. Nog 2 weekjes en dan wordt onze dame al 7 jaar. Onvoorstelbaar…..hoe snel dat is gegaan. Ik kan me nog als de dag van gisteren herinneren dat ik op zwangerschaps-yoga zat. Wat ik daaraan heb overgehouden is een aantal leuke mede-yoga-moeders. Niet dat ik aan de yoga zelf ook maar iets heb gehad…….pffff. Geen fluit. Tijdens de lessen bleek zelfs dat de lerares nog nooit zelf was bevallen. Nee lekker! En die zit dan ijskoud te vertellen hoe je de weëen weg moet puffen en dat je door een fase van het-accepteren-van-de-pijn heen moet. Yeah right. Mijn hemel, ik wist me geen raad. Kreeg ik ook nog eens rugweëen in plaats van de gebruikelijke buikweëen. Nou mensen, weinig yoga-oefeningen die me toen te binnen schoten hoor. Het enige wat enigzins hielp, was dat Man met zijn voeten tegendruk in mijn onderrug gaf. Dat zal er leuk uitgezien hebben……op de bank…..midden in de nacht! 19 Uur heeft de hele bevalling destijds geduurd. Een hel. Maar de scherpe kantjes gingen er inderdaad vanaf. Na een jaartje. Het eerste jaar heb ik bij hoog en bij laag beweerd dat er nooooooooit een tweede zou komen. En zie nu. Spruit nummer 2 kwam 2,5 jaar later. Zonder yoga of zwangerschapsgym. Ik kon er de voordelen niet van inzien. En maar goed ook. De tweede bevalling ging zo snel dat ik niet eens tijd had om aan oefeningen te denken. Een poep en een zucht en meneertje was er. Ach ja, een aantal van u zal ondertussen al zijn afgehaakt bij het lezen van dit relaas. En dat begrijp ik. Ik weet eigenlijk zelf ook niet meer waar ik nu heen wilde met dit stukje………
Oh ja, dat Dochter dus bijna jarig is. 7. Jeetje.
De uitnodigingen zijn de deur uit, haar lijstje met meest geliefde kadootjes is compleet, de traktatie is zo goed als klaar en haar kinderfeestje is besproken. Nu alleen nog wachten tot 13 november. Eén ding is wel zeker……ik zal Manlief deze keer niet met een noodgang van Amsterdam naar huis laten rijden voor vals alarm. Maar goed, wist ik veel. Ik had buikpijn en dacht dat dat het was……..ik had geen idee dat ik eerst het gevoel moest hebben dat ik doodging! Fijn dat het nu alleen maar een griepje is……..
Categories