Ziek

En nu ben ik dus zelf aan de beurt. Ziek. Met liefde doorgegeven door Zoon waarschijnlijk. Zo zijn ze hè, kinderen. Je knuffelt ze “dood” als ze zich niet lekker voelen en vervolgens ben je zelf de pineut. Maar goed, het zal wel weer overgaan.
Het begon maandagmiddag op m’n werk. Ineens. Zomaar voelde mijn hoofd ontzettend raar. Het werkte niet meer mee zullen we maar zeggen. Het voelde zwaar en m’n maag begon te draaien. Maar naar huis gaan, dat doen we niet zomaar hè. Daar is wel wat meer voor nodig. Bovendien is mijn tas een kleine apothekerskast an sich. Er zit altijd wel wat in tegen de hoofdpijn. Een roze Ibuprofennetje of een witte paracetamol en zelfs een doosje Saridon vond ik in één van de vakjes. Maar het hielp niet deze keer. Deze hoofdpijn was van een ander kaliber. Er zat niks anders op dan, éénmaal thuisgekomen, lekker vroeg m’n bedje in te gaan.
Het “oh jee, ik zal toch geen griep krijgen” gevoel overheerste.
Gisterochtend heb ik toch alle moed bijeen verzameld en ben opgestaan. Al had ik ook weinig keus, want er lopen namelijk nog 2 kleine vakantie-hebbende schatjes rond. Die godzijdank door opa werden opgehaald om te gaan logeren. Een geluk bij een ongeluk. En het rare is, dat ik mezelf dan toch nog wist te overtuigen om te gaan werken. Gewoon doorgaan als een stoomlocomotief. Wat niet lekker? Ikke? Niks van…..ik ging naar kantoor.
En kwam ik daar mezelf es effe tegen zeg!! Raar hè?! Tot 11 uur heb ik het volgehouden. Toen ging het echt niet meer en ben ik naar huis vertrokken. Richting bed. En dat was fijn. Een middag rust. Geen kinderen om me heen, geen werk, alleen ik en mijn bed. Ik wilde alleen nog maar slapen. Vandaag lijkt het iets beter te gaan. De hoofdpijn is nog niet weg, ik voel me slapjes en moe, maar het voelt iets beter. Al is het natuurlijk nog vroeg en ben ik net pas uit bed.
Maar ik had weer zin om even m’n mail te checken en een stukje te schrijven en dat is al heel wat met zo’n tollend hoofd.
Mexicaanse griep? krijg ik langs alle kanten te horen. Geen idee, maar ik denk van niet. In mijn beleving moet ik dan nog veel zieker zijn dan ik nu ben. Koorts heb ik maar in lichte mate en heel even gehad. Alleen maandagavond en gistermiddag even. En aan mijn luchtwegen merk ik ook niet zoveel. Een lichte verkoudheid, meer niet. Het zit hem voornamelijk in de hoofdpijn en de spieren. Het zal dus wel een “gewoon” griepje zijn…….maar niet minder vervelend natuurlijk.
Zeker niet als moeder zijnde. Vanavond is het weer gedaan met de rust en komen mijn schatjes weer thuis. Hoe ik het morgen allemaal ga doen, dat weet ik nog niet, maar ik hoop van harte dat mijn hoofd dan wat minder pijn doet………….