Serene Stilte

Het is vakantie. Ik ben vroeg wakker en dat is niet erg. Ik geniet van de serene rust in huis. Iedereen ligt verder nog op één oor. Alleen het geluid van mijn typende vingers en de kat die zachtjes spinnend kopjes geeft langs mijn benen. Zo af en toe rijdt er een verdwaalde auto voorbij. Echt maar héél af en toe. Er zijn dus nog mensen die werken. De dag begint vandaag ietwat regenachtig en ook dat vind ik persoonlijk niet zo erg. We hebben al een aantal heerlijke dagen achter de rug en een beetje regen is goed voor de plantjes. Bovendien helpt het niet om te zeuren. Het weer is nog één van de weinige dingen waar de mens geen invloed op kan uitoefenen. Alhoewel…..men schijnt in China wel gebruik te maken van een methode om regen op te wekken uit overdrijvende wolken. Bizar. Het blijven rare wezens…..mensen.
Raar en fascinerend tegelijk. Vooral de kleine exemplaren blijven je verbazen. Hoe vertederend ze eruit zien als ze slapen, hoe terroriserend ze kunnen doen als ze wakker zijn. Niet altijd….gelukkig. En de afgelopen dagen heb ik me meerdere keren verwonderd over hoe ze samen kunnen spelen. Ze kunnen het dus WEL!! Ik had zo langzamerhand de moed al opgegeven. Dochter met haar bemoederende gedrag en Zoon die daar absoluut niet van gediend is. Op zulke dagen slaak ik ‘s-avonds een zucht van verlichting….oef….ze liggen op bed. Maar het gaat, zoals ik al aangaf, steeds beter. Ze beginnen, zeker nu alle andere vriendjes zo’n beetje op vakantie zijn, steeds meer samen te doen. En dat is fijn. Dat brengt zo af en toe rust. Rust, waarvan ik enorm kan genieten.
Net als het langzaam wakker worden, wat we nu tijdens de vakantie kunnen. Geen gehaast, niks moet. Het is heerlijk wanneer Zoon wakker wordt en eerst 10 minuten bij mij op schoot wil zitten. Al knuffelend. Heerlijk als Dochter met haar verwarde haardos slaperig kijkend naar beneden strompelt en eerst even op de bank ploft. Heerlijke momenten, die jammer genoeg maar even duren. Zoon blijft vaak nog wel een tijdje in de ‘wakker-worden-fase’, maar Dochter staat in no-time op de ‘hey-ik-ben-er-weer-mode’ en begint met praten. Zo’n automatisch systeem wat onomkeerbaar is. Éénmaal wakker is dan ook écht wakker. Ze knippert een aantal keren met haar ogen en een waterval aan woorden volgt. Om de rest van de dag niet meer te stoppen. Gezellig. Dat wel.
Maar reden te meer om nu nog even optimaal te genieten. Genieten van mijn kleine momentje serene rust.