Mijn kindjes…….

Mijn schatteboutjes. Mijn allesies. Mijn lieve lieve kindjes. Ik hou van ze. Tot aan de sterrenhemel en terug. Met heel mijn hart. En oooh….soms zijn er toch ook van die dagen….dan heb je aan 1 rol behang niet genoeg. Van die dagen dat ze elkaar de haren uit de kop trekken, elkaar uitdagen, elkaar plagen, elkaar pesten en elkaar niks gunnen. Het hele weekend loopt het al van het ene uiterste in het andere. Het ene moment spelen ze vadertje en moedertje met Dochters pop als kind. En hoor ik Zoon heel wijs roepen, “nou, dag hoor, ik ben even werreken”. Hij stapt in z’n trapauto en is weg. Wat een herkenbaar patroon. Prachtig om te zien en vooral te horen. Het andere moment echter rennen ze wild achter elkaar aan met blikken….najaa….u kent het vast. Ook pop moet het dan ontgelden. Het arme deern vliegt door de lucht en zou in het echt zeker een schedelbasisfractuur hebben opgelopen. Lekker stel. Ook met buitenspelen is het hetzelfde liedje. Dochter wil touwtje springen en Zoon loopt er steeds tussendoor te ‘fietsen’. Ruzie…. Zelfs samen met de DS spelen, lukt dit weekend niet als ontspanning. Zoon kan niet tegen zijn verlies en kruipt zo dicht tegen Dochter aan dat hij haar gemakkelijk kan knijpen. Mijn schatjes. Mijn allesies. En na een weekend politie-agent spelen, corrigeren, foeteren en behangrollen zoeken, ben ik nu toe aan een borrel. Dat heb je wel eens. Zo af en toe. Kinderen zijn enig. Kinderen zijn adorabel. En oef….wat is het heerlijk als ze slapen. Nog een paar van zulke dagen en ik ga mezelf omscholen. Tot Truus de behanger. Als ik voor die tijd niet bij de AA ben beland