Category: Zomaar

En daar kunt u van alles bij bedenken he?! Bij die titel. (Waar is de wolf?) Nou vanmiddag zijn we er geweest hoor. Met 8 meiden nog wel. 8 meiden waarvan er twee 6 en de rest 5 jaar waren. U kunt zich al wat gegiechel, gegil en ge-iieeeek voorstellen? De zeven geitjes is namelijk een soort van boerderij. Ze hebben er 7 (hoe kan het ook anders???) geitjes, een aantal pony’s, 8 hangbuikzwijntjes (zoooo schattig), een paar koeien, 2 hangoorkonijntjes, een aantal hanen en kippetjes en een heleboel paarden, een speeltuin en een soort van speelfort, met allemaal gangen. Geweldig vonden ze het. Het feest begon met de autorit er naartoe. Sjongejonge, wat een herrie kunnen die kids produceren. Ik kan u verzekeren een stelletje van die gillende keukenmeisjes achterin, daar word je als chauffeur niet echt blij van. Maar ja, dit komt natuurlijk ook niet iedere week voor. En dit is waarschijnlijk ook de reden dat ik niet op een kinderdagverblijf werk 😉 . Ieder z’n ding. Éénmaal aangekomen, stapten we uit de auto meteen in blubber. Hmmm….die gezichtjes…..geweldig…..ze dachten echt: “waar zijn we nou beland?”!!! In het restaurant aangekomen werd er natuurlijk eerst gezongen en kaarsjes uitgeblazen en niet te vergeten, kadootjes uitgepakt. Wat is ze weer verwend! Zoveel leuke dingen. Heerlijk om te zien hoe gelukkig ze met de kleinste dingen kan zijn (godzijdank!). Na deze ceremonie gingen we met boer Teun richting de beessies. Eerst allemaal een boerenzakdoek om hun hoofd (de dames moesten er immers wel uitzien als boerinnen!). Bij sommige dames kwamen meteen de boerin-genen naar boven (jaja ook bij Dochter). Die gingen meteen het hok van geit Maya naar binnen om deze geit eten te geven. Andere kids keken eerst even op een afstandje, maar al gauw hadden ze in de gaten dat het echt wel heel leuk is om ze te voeren. Éénmaal bij de hangbuikzwijntjes aangekomen, deed iedereen mee met voeren. De pony Stinky maakte wel indruk al was het alleen al door z’n naam. Na de paarden uitgebreid te hebben bewonderd, geaaid en gevoerd, was het tijd voor een ritje. En we dachten dus allemaal dat dat op een pony ging gebeuren. Niet dus. Een heus paard. Zo’n grote. Zo eentje waar ik zelfs nog niet zomaar op ga zitten. Slik. Die kleine ukkies op zo’n groot hoog beest. We kregen Appie. Appie was het liefste paard wat ze hadden. En dat bleek inderdaad het geval. Godzijdank is er geen enkel kind vanaf gepleurd gevallen. Ze vonden het prachtig. Na dit alles nog even buiten uitrazen en toen was het tijd voor frietjes met een (uiteraard) frikadel of kroket…..wat mayo en appelmoes en een heerlijk ijsje na! En nu? Lekker uitrusten…..languit op de bank. Het was een heel gezellige, leuke middag, maar het kan er nu weer lekker een jaartje tegen!!! 🙂

Ik zit nu al voor de 3e keer deze film te kijken. Hij is op SBS6. Op tévé dus. En hij blijft leuk. Hij blijft zo leuk. Een man (Mel Gibson) die na een ongeluk alles kan horen wat vrouwen denken. Hihi. Zo komisch. Al moet ik er trouwens niet aan denken dat Man al mijn gedachten zou kunnen lezen. Alhoewel….soms zou het goed uitkomen…..als ik bijvoorbeeld ‘s-ochtends denk: “kom je nest nou es uit slaapkop!”. Niet dat het zou werken hoor. Man trekt zich niet zoveel aan van wat andere mensen denken. Zo is Man. Good for him. Maar nu even terug op die tévé. Heerlijk joh. Ik zit dus zomaar tévé te kijken in plaats van te klussen. En hoezo? Nou…..omdat het dus klaar is. Af. Done. Zo klaar dat ik gisteren m’n kluskleren in de container heb gegooid. Weg ermee. De trapleuningen hebben nog even een laatste laagje verf gekregen en voila…c’est fini!!! En dan zal ik het maar even niet hebben over het feit dat ik die avond zo’n 20x tegen Man heb gezegd: “Let op! De trapleuningen zijn geverfd!” en dat hij daarna nog simpelweg de leuning vastpakte. Goh en dat ik toen dacht: “Stommeling! Hoe dom kun je zijn? Had ik het nog niet genoeg geroepen?”. Dat dus. Dat konnie niet horen! Want Man is nou eenmaal niet Mel Gibson die een ongeluk heeft gehad. 😉 En toen heb ik het dus maar niet gedacht, maar gewoon uitgesproken. Zo. Weet’ie het toch!
What women want….
Nou ik heb wel een lijstje hoor.
Dat Zoon zich een beetje beter gaat voelen bijvoorbeeld. Morgen gaat Man even met hem langs de huisarts. Toch maar z’n bloed laten checken. Hij blijft zo moe. Gisteravond waren we hem kwijt. Zoon bedoel ik dan he?! Kwartoverzes was het en kwijt. Was meneertje zelf naar bed gegaan en in slaap gevallen. En dat is natuurlijk niet normaal voor een kindje van 3,5. Die willen niet naar bed. In ieder geval niet om kwartoverzes!
Verder zou ik willen dat 5 december voorbij was. Zeg maar dag met je handje naar die vent met z’n witte baard en z’n rode muts. Oh oh oh, ik heb in tijden de kindjes niet meer zo druk gezien als afgelopen weekend. Niet te doen. Lang leve Sinniekloas.
Ook zou ik het fijn vinden als Dochter haar zwemdiploma heeft. Ze mag nu verder voor B gaan lessen, omdat ze nu dus gewoon heel soepeltjes door het gat zwemt. Wat zeg ik? Gewoon het zwembad bijna overzwemt onder water! Tuttebel. En nu heeft de zwemleraar dus besloten dat ze toch maar door moet gaan lessen voor B. En dan tussendoor af moet zwemmen voor A.
En dan zijn er natuurlijk nog duizend-en-1 dingen die ik als woman wel want, maar die zet ik natuurlijk niet op papier. Want sommige dingen die dénk je wel maar zég je simpelweg niet.

Dochter wordt een grote meid. 6 Jaar wordt ze vandaag. Tijd om weer even stil te staan bij de dag dat ze geboren is. Een heel speciale dag. Dat is het voor iedere ouder van wie hun kind jarig is. Altijd brengt het je weer even terug bij het moment dat de bevalling begon, bij het moment dat ze geboren is en ook gaan de gedachten weer even naar de periode van de dagen na de geboorte. Zeker als het een eerste kind betreft, is dit nogal bijzonder. In één klap verandert je hele leven. In één klap krijg je de verantwoording over een klein hoopje mens. En die verantwoording gaat nooit meer weg. Zolang je leeft. Ook al is ze straks volwassen, nog zul je je verantwoordelijk voelen voor haar welzijn. Het loslaten is al wel een beetje begonnen. Steeds vaker wil ze zelf dingen doen. Zelf naar een vriendinnetje die iets verderop woont en zelf weer naar huis komen. Ze vraagt al regelmatig wanneer ze zelf naar school mag. En natuurlijk vind ik dat nog niet goed. Niet dat ik haar niet vertrouw. Het is meer de wereld om haar heen die ik niet vertrouw. Ik breng en haal haar dus voorlopig nog mooi zelf (of Man natuurlijk 😉 ). We boffen vandaag wel met het weer. Tot nu toe is het prachtig. Nog nooit voorgekomen. 13 November regent het meestal pijpestelen. En Dochter? Nou die straalt de hele dag al net zo als het zonnetje. Ze is zo lekker jarig. Vanochtend begon de dag natuurlijk met kadootjes. Daarna mocht ze trakteren op school en mocht ik ook bij haar ‘feestje’ aanwezig zijn. Leuk om te zien. Al die kids netjes in een kring, keihard zingen voor Dochter. Die vervolgens zat te stralen op haar speciale verjaardagsstoel. Heerlijk als het leven nog zo ongecompliceerd is. Jammer dat je dat pas beseft als je ouder bent 😉 . En nu is het even stilte voor de storm. Als ze straks uit school komt, komt ook meteen de visite. Een drukte van jewelste, maar wel gezellig natuurlijk. Bovendien is het voor Dochter geweldig als er veel mensen komen……..veel mensen betekent immers veel kadootjes!!!! En sja, zo werkt dat natuurlijk als je 6 wordt!!! Jarig zijn is leuk………WANT………jarig zijn = kadootjes krijgen!!!!

Wat er tegen zat deze week?
Ehh….nou dat Zoon weer ziek was bijvoorbeeld. Koorts, hangerig en moe. Hij doet niks dan slapen en dat is dus niks voor Zoon. Die gaat normaal door totaan het gaatje……heeft’ie van papa! En dan begaf ook onze vaatwasser het nog afgelopen maandagavond. Op zich niet zo’n ramp. Gewoon een paar daagjes met de hand afwassen totdat het verdomde apparaat weer is gemaakt. Ware het niet, dat Dochter dus morgen haar 6e verjaardag viert. Handig, hééél erg handig. En dan begaf ook nog mijn auto het deze ochtend. Op de snelweg. Nada, niks, noppes deed’ie meer. Gisteravond hield hij al in tijdens het naar huis rijden. “Mijn auto is niet in orde”, zei ik tegen Man. Samen waren we tot de conclusie gekomen dat ik het vandaag even zou aankijken en anders een afspraak zou maken bij de garage om hem morgen na te laten kijken. Morgen zijn we immers allebei vrij en hebben we geen 2 auto’s nodig. Helaas. Hij had er deze ochtend al geen zin meer in. Die C3. Hij dacht, “ga jij maar es ff lekker lopen, kreng. Is goed voor je. Is gezond”. Ja, zoiets moet’ie ongetwijfeld hebben gedacht. Die truttenschudder.
En dan wat er mee zat deze week?
Ehh….nou dat Zoon zindelijk is bijvoorbeeld. Dat vind ik toch echt wel iets positiefs. Die luiers de deur uit. En meteen dag & nacht. Heerlijk is dat. Ook voor het ventje zelf natuurlijk. En dat nichtje J. er meteen voor heeft gezorgd dat er vanmiddag al iemand naar de vaatwasser komt kijken. Ook wel iets waar mijn humeur meteen een stukje beter van wordt. Met een beetje geluk is onze vaatwasser aan het einde van de middag weer funtioneel. Joepie! En dat er na ongeveer 20 minuutjes wachten langs de snelweg per toeval een auto van de wegenwacht stopte (terwijl ik niet eens lid ben….maar dat terzijde) en dat die lieve meneer (ik dank hem nu nog op m’n blote knieëen) mij dus naar een Citroëngarage vlakbij heeft gesleept. Graties en voor niets! Ook weer zoiets….gesleept worden. Was mij dus nog nooit overkomen. “Ik zal rustig rijden”, zei de lieve meneer. Nou ik scheet onderhand peentjes zo hard reed’ie. Maar oké ik kwam er zonder botsingen en kleerscheuren. Wat ook weer meezat was dat de garage erg coulant was en meteen te hulp schoot. Zonder aarzelen of stoten werd truus op de computer aangesloten, waarna meteen werd geconstateerd dat er een of ander spruitstuk niet werkte, waardoor de auto niet goed funktioneerde. En om 12h00 kon ik de auto weer ophalen, gerepareerd en wel. 200 Euro lichter dat dan weer wel, maar een auto die niet werkt is ook zo wat. En nu snapt u meteen waarom ik deze week beter in bed had kunnen blijven 😡

Er zijn van die dagen dat ik het liefst lekker onder m’n dekbed was blijven liggen. Gewoon doen alsof de wekker niet is afgelopen. M’n ogen stijf dicht houden en het dekbed tot ver over m’n oren trekken, heerlijk blijven liggen. Geen kindjes aankleden, geen ontbijtjes smeren en geen gedub over wat ik vandaag weer eens aan zal trekken. Waarschijnlijk had ik dat het beste kunnen doen vandaag. Dan had ik in ieder geval niet m’n trui binnenstebuiten aangehad. En was ik daar niet op m’n werk pas achtergekomen. Dan hoefde ik me niet groen en geel te ergeren dat we deze ochtend netwerkproblemen hadden op de zaak, waardoor ik m’n mail niet binnenkreeg en/of kon versturen. Dan hoefde ik niet te zien hoe somber het weer vandaag is en hoefde ik me niet druk te maken over de hoeveelheid werk die er op kantoor en thuis nog op me ligt te wachten. Dan had ik niet tot de ontdekking hoeven komen dat Man-lief alle verpakkingsmaterialen (lees inpakpapier) voor 5/12 naar de stort heeft gebracht afgelopen zaterdag. Net als al m’n bloemenvazen en bloempotten! Dan zou ik heerlijk hebben uitgeslapen. Zelfs een beetje snurken als dat wilde lukken. Dan had ik wat lamlendig tv gekeken als ik uiteindelijk wakker zou zijn geworden. Dan had ik lekker een kopje thee op bed gedronken en een goed boek uitgelezen. Dan was ik heerlijk in m’n pyama blijven ronddabberen…….de heeeele dag! Ja, dat zou heerlijk zijn geweest. Zucht……….

httpv://www.youtube.com/watch?v=krj7opkwYpM

Goh, 3x raden wat het weer doet!! Juist ja, onze vaste telefoon….. Goshie, ongeveer een maand heeft het mogen duren, voordat het gelukt is om de telefoon om te zetten naar een andere provider. En voorafgaande aan dat omzetten lagt’ie er ook al een maand of 2 uit. Dankzij Telfort. Neu, goeie organisatie, daar moet je zijn met je internet en telefoon. Vroeger waren wij abonnee bij Speedlinq. Prima. Alles deed het. Het was snel. Wat wil een mens nog meer?! En toen kwam er een brief. Per die-en-die datum is Speedlinq overgenomen door Telfort Telfrot. En daar werden wij niet blij van. Daar werd onze internetlijn niet blij van. Onze telefoon wel. Dat is namelijk een Philips en als die niet hoeft te werken, kand’ie ook niet kapot gaan 😉 . Maar aan die luiheid is dan nu abrupt een einde gekomen. Werken zal d’ie ……dat kreng. (geef ‘m 2 weken voordat’ie omvalt) . Zeker nu u allen op de hoogte bent en mij ongetwijfeld de komende week plat gaat bellen…………. Telefoon telefoon telefoon telefoon telefoon telefoon………..alla Herman Finkers.

Och och wat hadden we toch weer een goed idee! Op een druilerige regenachtige zaterdagmiddag richting Ikea gaan om Dochter’s verjaardagskado te kopen. Mevrouw wil een bureau voor haar verjaardag. En dat vond ik dus het beste idee van Nederland! Eindelijk iets nuttigs tussen al die ladingen speelgoed. Bovendien worden ze op 5/12 ook weer overspoeld met speelgoed. So…a bureau it is! Na wat gesnuffel op internet en wat geshop hier in de buurt, kwamen we steeds weer terug op het bureau wat we een tijdje terug bij Ikea hadden gezien. We moesten er dus aan geloven. En gistermiddag gingen wij richting Breda. En wat denkt u? We zijn de snelweg nog niet af en…..ja hoor…..file! Het is wat. Een geluk dat Zoon nogal van de auto’s is en het erg leuk vind om iedere auto naast ons van wat peuter-commentaar te voorzien. “Dat is een Ford-auto mama! Kijk!”. En ja hoor, hij had gelijk. “Kijk papa nog een Alfa Romeo! Deselfde!”. En natuurlijk had hij weer gelijk. En weer andere auto’s werden becommentariseerd met “das een mooie kleur” en “kijk, tanta kroola’s auto!” en “Oh mooi een mimi cooker!…die wil mama graag he papa?!!”. U begrijpt we hadden dus geen vervelende kids achterin. Gelukkig. Anders was ons middagje Ikea helemaal op een drama uitgelopen. Ik vermoed dat u zich daar wel iets bij kunt voorstellen. Eenmaal binnen in het grote Zweedse warenhuis, kan ik u vertellen, wisten we bijna niet door de gangen heen te komen. Zo druk. Ook hier weer: “Thank you Ikea, voor het concept met de speelzuilen door de hele winkel”. De kids zochten de ene na de andere zuil op en waren daar weer even zoet tot wij uitgesnuffeld waren. Tot ze moe werden en dorst kregen. Lieve mensen. Neu da’s echt een aanrader. Op een drukke zaterdag met een kleuter en een peuter winkelen in de Ikea! Nadat Man de peuter op z’n nek had gezet zijn we snel richting restaurant gelopen voor een kleine versnapering. Kid’s gelukkig, wij even rust. Net als opa en oma die mee waren om Dochter een mooie roze bureaustoel uit te laten zoeken. De bofkont. Dochter dan he……
Maar oké 2,5 uur later gingen we richting huis. Mét bureau en mét bureaustoel. Echter zonder kapstok, zonder lamp, zonder nieuwe kussens voor in de bank en zonder plankjes voor in de bijkeuken.

Aan de titel kunt u al zien dat dit een ietwat onsamenhangend stukje gaat worden. Precies zoals ik me voel in m’n hoofd. Onsamenhangend. Van de hak-op-de-tak springend. Zoveel dingen te regelen…..poehpoeh. Afspraken gemaakt bij huisarts, dierenarts, tandarts, essent, kapper, bruidswinkel en met de service-monteur van de nieuwe bank. Jaja……er moet altijd wel iets niet in orde zijn met nieuwe spullen. En bij ons is dat momenteel de bank. Niets wat niet opgelost kan worden……tenminste daar ga ik vooralsnog vanuit. De kussens van het ene gedeelte van de hoekbank zijn namelijk veel harder/steviger dan van het andere gedeelte. En dat zit niet fijn. Dat zit heel raar. En daar komen ze dus naar kijken. Bovendien schiet één stuk van de bank steeds los van het hoekstuk. Dat zit namelijk aan elkaar vast met van die beugeltjes. Ik ga niet te ver in detail, a-technisch als ik ben. Maar nu is het zo dat we gemiddeld zo’n keer of 3 per week er doorheen zakken. Dat schiet dat stuk dus los. En nu ben ik het beu. Morgen komt dus de monteur langs en hij zorgt maar dat het in orde komt. Ik ben namelijk deze week niet in zo’n beste mood. Het lijkt wel of ik ongesteld moet worden ;-). Chagerijnig tot en met. En het ergste is dat ik het weet, maar er echt niks aan kan doen. Alles is me even te veel……denk ik. De stucadoors zijn gisteren ook weer begonnen en hopen deze week klaar te zijn. Da’s dan tenminste iets positiefs! De vlag gaat uit als ik van al die rommel af ben………

En dan nog iets over dat bord in de tuin. Niet in de onze hoor……….of nou ja……….uiteindelijk wel in de onze. Zaterdagochtend werd ik wakker. Ehhmmmm werd zoon wakker en kwam mij uit bed halen bedoel ik. En waarempel. Er stond een bord in de tuin van de buren. U-weet-wel……de-niet-zo-gezellige-buren…..de-advocaat-op-ons-afstuur-buren……de-geitenwollensokken-buren. Die dus. En ik verkeerde zomaar in een euforie stemming. Jippiejaaajééé ze gaan verhuizen. Een mooi bord. TE KOOP – HUIS – <telnr> stond erop. Niet van een makelaar. Dat niet. Maar dat wil nog niet zeggen, dat het niet menens is. En wat denkt u? Nog geen uurtje later ligt het bord in onze voortuin gesmeten. Ehmmm…..oké……wat nu? Man heeft ze geprobeerd te bellen om te zeggen dat hun bord  in onze tuin lag, maar er werd niet opgenomen. Ook bij het terugbrengen schoten ze achter de bank en deden de deur niet open. Ach ja…….boontje komt om z’n loontje. Blijkbaar hebben ze nog meer ‘vijanden’! En stiekem heb ik er een hele dag plezier om gehad. Om het feit dat andere mensen dus een geintje hebben geprobeerd uit te halen. Wel jammer dat ze dus niet écht van plan zijn om te verhuizen. Want dan…….dan gaat pas echt de vlag uit!!!!

En hier zit ik dan. 07h00 op zondagmorgen! Goed duf en slaperig en ik zit te bloggen. Gisteravond te lang opgebleven….want sja, de klok gaat toch een uurtje terug. Hoe dom kun je zijn?! Alsof de kinderen ook denken “oh lekker, ik kan nog even blijven ligggen!”. Niet dus. Echt niet dus. Mijn wekker gaf aan 06h30. Maar ik klaag niet hoor. Supermom als ik ben. Is best leuk…..om 06h30 samen met Zoon Het Wonderteam op Nick Jr. kijken . Een programma over een eendje, een schildpad en een cavia. Aaargghhhh…..alleen al dat stomme liedje wat ze zingen krijg je de hele dag niet meer uit je kop! En vooral niet omdat ook Zoon het de hele dag loopt te lallen. Verder vind ik het wel heerlijk dat de klok weer een uurtje terug is (vooral als het weekje wennen zometeen voorbij is). Ik zit biologisch gezien het beste in mekaar als het gewoon weer allemaal de oorspronkelijke tijdzone is. Wintertijd dus….. Het enige nadeel is dat de kindjes nog even moeten gaan schakelen de komende week. In voorgaande jaren probeerden we dat geforceerd aan te passen door ze op zaterdagavond later naar bed te doen. Alsof ze dan gaan uitslapen….duhhh! Helaas. Dat werkt dus niet. In ieder geval niet bij die van ons. Gisteravond dan ook op normale tijd naar bed. En na nog even een laatste bezoekje aan de Efteling gistermiddag, waren ze ook zo vertrokken. Gewoon hartstikke moe. Ongeveer net zoiets als ik nu…..

Ja, leuk, laten we het daar es over hebben…….het huishouden! Zó niet mijn hobby…….maar het moet toch gebeuren. Het is een steeds maar terugkerend iets. Wat schuiven we anders immers iedere avond naar binnen, als er bijvoorbeeld geen boodschappen worden gedaan? Ook weer zoiets…..de boodschappen…..het lijkt wel of ik iedere week meer moet afrekenen in die supermarkt. Zat er eerst nog wel eens weekje bij dat ik onder de €100,00 uitkwam, mag ik nu al blij zijn als ik onder de €120,00 blijf. En dan komt er dus de bakker/slager/groenteboer nog bij hè?! Zoef…..en weg is m’n geld. Zo gaat dat hè?! Ongeveer net als bij Ice-save 😉 . En dan kan ik natuurlijk best wel bezuinigen door iedere week de Aldi, de Lidl en de Emté af te rijden, maar daar ontbreekt me dus gewoon de tijd voor. Het liefst rijd ik naar 1 supermarkt, laad m’n kar (en die van zoon….zo’n kleintje….u-weet-wel) vol en hupsakee naar huis en in de (ijs)kast die boel. Om vervolgens te moeten constateren, dat er in huis nog allerlei andere dingen liggen te wachten. De was, de strijk, de tuin………ook weer zoiets……..de tuin. Wat doet Man dan, zult u wel denken. Nou, Man doet eigenlijk niet zoveel in het huishouden. Hij klust en hij doet alles wat met computers/tv’s/stereo’s/netwerken enz. te maken heeft en dan houdt het eigenlijk wel op. Oh ja, en als hij eerder thuis is dan kookt hij. Dat ook. Maar verder heeft Man bijvoorbeeld nog nooit een strijkijzer aangeraakt. Ja, ik weet het, ik verwen hem teveel. Maar ach, langs de andere kant heeft hij ook 2 jobs. Z’n vaste job (die hopelijk binnenkort naar 4 dagen per week gaat…..joepie) en z’n net opgestart eigen bedrijf. En dat slokt Man’s tijd wel zo’n beetje op hè…….tenminste als hij dan ook nog af en toe eens wat leuks met ons moet doen. En de tuin…..ja, die neem ik dan ook vaak nog maar voor m’n rekening. Beetje blaadjes ruimen in deze tijd van het jaar. Ik kan het ook niet doen. In de hoop dat ze vanzelf wegwaaien, maar het resultaat is dan vervolgens dat iedereen al die bladeren mee naar binnen sleept en dat ik dan daar weer aan de gang kan blijven. Dus kies ik maar eieren voor m’n geld en heb ik gisteren de boel buiten weer opgeruimd. En dan de werkster……..ja, ideaal……ware het niet dat ze al meer dan een half jaar niet is geweest……..in verband met de verbouwing. Maar nu begint die dus op een eindje te raken. Volgende week komt de stucadoor weer om de rest af te maken. Hallélujaaaa. Ik ben het zo beu. Ik ben de rommel beu. Het onafgewerkte huis beu. Het niet verder kunnen met schilderen beu. En vooral……….het niet hebben van een werkster beu. Het dus alles zelf moeten doen……..al een half jaar lang!!! Zucht……..en nu ga ik koffie zetten (met mijn supersonische ingebouwde koffiezetter by-the-way….hij is binnen 🙂 )