Category: Zomaar

Mijn lekkere manneke, mijn alles, mijn lieffie, mijn kleine stoere knuffelbeertje. Hij had weer zoveel moeite met school deze week. 1 Weekje uit z’n ritme en het was aan het begin van de week weer gelazer. Hij deed niet mee in de groep, was baldadig en boos. Goh….da’s natuurlijk niks nieuws. Dat sociale aspect is nooit zo aan Zoon besteed geweest. Al lijkt het wel of hij hier nu op de kleuterschool nog meer tegenaan loopt dan vroeger op het kinderdagverblijf. Ook daar werd ik veelvuldig aangesproken op het feit dat Zoon niet mee wilde knutselen aan tafel. Dat hij niet aan tafel wilde komen eten. Dat hij de enige was die geen interesse had in het voorlezen van een verhaaltje. Hij had destijds eigenlijk maar 1 interesse. Auto’s. Of betergezegd alles waar wielen onder zaten. Vliegtuigen en treinen waren ook favoriet. En hij ging dan helemaal in z’n spel op. Het liefst in z’n eentje. En ach….wij dachten steeds: “Zo is hij gewoon!”. Wat ook wel klopt natuurlijk. Maar hij krijgt nu steeds vaker last van dat anti-groeps-gedrag. En de vraag of dat geen andere oorzaken kan hebben, maalt nu ook door onze hoofden. Terwijl zijn interesses inmiddels wel een stuk breder zijn geworden. Hij vindt kleuren/tekenen nu zo af en toe leuk (al heeft dan de kleur blauw wel zijn voorkeur), hij is apetrots op zichzelf als hij iets heeft gevouwen en roept dan enthousiast: “ik kan vouwen!! Kijk es…ik kan het!”. Gewoon zoals iedere normale kleuter reageert op iets nieuws wat hij heeft geleerd. Ook rondrennen op het schoolplein vindt’ie geweldig en dan zijn er ook genoeg vriendjes om hem heen die mee rennen. Iedereen kent hem inmiddels op school. De grote en kleine kinderen roepen al vanuit de verte naar hem. Maar of hij nou bekend of berucht is…..dat is even de vraag.
Zijn anti-groepsgedrag gaat namelijk vaak gepaard met baldadig gedrag als hij toch mee moet doen. Het kan 2 kanten op gaan bij hem. Óf hij trekt zich terug en gaat in een hoekje in z’n eentje spelen óf hij wordt baldadig en boos op alles en iedereen. Niet gemakkelijk voor zo’n ventje van 4. Hij staat nogal eens voor straf in het keukentje. En dat voelt dan vervolgens als moeder zijnde ook niet prettig.
Sinds onze bruiloft is mij in ieder geval wel duidelijk dat we hier iets mee moeten. Die dag was voor mij wel een eye-opener voor wat betreft Zoon en onverwachte situaties en drukte. Veel mensen/kinderen en drukte daar kan hij moeilijk mee overweg. Op school is inmiddels een onderzoekstraject gestart. Zijn gedrag wordt in verschillende situaties geëvalueerd en aan de hand daarvan gaan we kijken wat te doen.
Aan de andere kant blijkt hij namelijk wel een heel erg slim kereltje te zijn. Van iedere auto die hij op straat ziet, weet hij het merk op te noemen. Hij maakt werkjes van groep 2 moeiteloos in z’n eentje zonder enige hulp. De juf heeft al een aantal keren perplex gestaan van wat hij al kan. Ook moeten ze niet proberen hem over te slaan bij het geven van werkjes. Dan is hij helemaal verontwaardigd. Laat hem maar bezig zijn met een ingewikkeld werkje, dat doet hij veel liever dan gymmen of kringactiviteiten. Wie weet wat er nog naar boven gaat komen en wellicht misschien ook niets. Hoe je het ook wendt of keert…..Zoon is Zoon en dat is prima! Hij zal z’n weg wel vinden…..zeker met onze onvoorwaardelijke liefde!

Goh….ik raak niet uitgepraat over de Burgerlijke Stand van Waalwijk. Ze laten zich de laatste dagen van hun beste kant zien hoor, daar niet van. De akte is persoonlijk afgeleverd en de mevrouw die ik gisteren aan de telefoon had, trok ook echt het boetekleed aan. Wat voor mij een prettige ervaring was. Het deed ze toch wat. Deze mevrouw vroeg namelijk nog of de rest van de dag leuk was geweest. Hoe menselijk! Waarop ik had geantwoord dat het een dag om nooit te vergeten is geworden met als grap-van-de-dag dat er dus niet getekend was en dat iedereen er eigenlijk de humor wel van kon inzien. “Nou”, antwoordde ze, “wij vinden het hier anders helemaal niet om te lachen!”. En dat, lieve mensen, dat vond ik nou eens een hele fijne reactie. Ik zou mezelf namelijk ook knap lullig voelen als ik verantwoordelijk was voor het maken van trouwaktes etcetera.
Maar…..als klap op de vuurpijl lag er vandaag nog een briefje in de brievenbus van Miriam Oremans Bloemen en Planten uit Kaatsheuvel. Of ik even wilde bellen want ze waren aan de deur geweest. En mensen! Zo’n raar gesprek heb ik in lange tijd niet meer gevoerd. Ik was sprakeloos. En deze bloemist moet ondanks de recessie wel erg goed draaien om op zo’n manier met je klanten om te kunnen gaan.
Zij: “Oremans bloemen en planten goede middag!”
Ik: “Goede middag u spreekt met Aline Broeks….er ligt een briefje in de brievenbus dat u vandaag aan de deur bent geweest en of ik u even wilde bellen….bij deze dus!”
Zij: “Ik zal het even nakijken……..ja dat klopt….op de Roek!”
Ik: “Dat klopt”.
Zij: “Nou dan staat er hier een boeket bloemen voor u……WAT U KUNT KOMEN OPHALEN…..!!!”
Stil.
Ik moest even mijn radartjes op de juiste manier laten draaien voordat ik hierop antwoord gaf.
Vervolgens: “Oh nou, ik denk niet dat ik daarvoor vandaag nog in de gelegenheid ben.”
Zij: “Nou morgen kan ook hoor! Ik zet ze wel in de koeling!”.
Stil. M’n mond was meteen gesnoerd.
En toen he?! Toen kwam de bitch in mij naar boven.
Ik: “Mag ik vragen van wie die bos afkomstig is?”
Zij: “Van de Burgerlijke Stand in Waalwijk!”
Ik: “Oh dan zal ik die maar even bellen, want die zullen ongetwijfeld bezorgkosten hebben betaald!”
Zij: “Ja dat klopt. Ze hebben voor 1x bezorgkosten betaald!”.
En dit vind ik dus écht de grap van het jaar! Miriam Oremans……steek dat boeket maar ergens waar het licht niet schijnt, zou ik zo zeggen. En geloof maar niet dat je aan mij ooit nog 1 bloemetje verkoopt!
En de gemeente…….die ga ik toch maar eens even bellen. Moet toch nog vragen hoe het nou met het bijschrijven van de kids in het trouwboekje zit!!!

Of ik thuis was vandaag……werd mij gevraagd door de telefoon. Een ambtenaar van de Burgerlijke Stand in Waalwijk belde. Ze waren van plan om de akte even persoonlijk langs te brengen. “En het trouwboekje?”, vroeg ik vervolgens. Jaja….dat zou er ook bijgevoegd worden. Klokslag 11.00u stonden ze voor de deur. Met…..jawel……de akte en het trouwboekje. “Bedankt”, zei ik. “Bel maar als we het weer kunnen ophalen”, zei de jongeman. En wat blijkt? Bij nadere inspectie van de documenten? Zijn ze de kinderen vergeten bij te schrijven in het trouwboekje……..tssssss………het zal ook eens in 1x goed gaan!

Vooruit dan maar……….hier de foto’s van de fotoshoot tijdens mijn vrijgezellenfeest!!!

Het was even stil in blogland! Prioriteiten mensen, prioriteiten. Ik zat even met mijn Man (wat klinkt dat hè ) aan de Italiaanse kust. Venetië is het uiteindelijk geworden. En het was mooi!!! Adembenemend mooi! Iedereen zou Venetië een keertje gezien moeten hebben in z’n leven. U begrijpt, wij hebben genoten. Genoten van het heerlijke weer, genoten van de omgeving en genoten van elkaar. Het was voor het eerst dat wij zonder de kids weggingen en ik kan u verzekeren, het was zeker niet voor het laatst! Ondanks dat ik het geweldig vond om ze vanavond weer in hun eigen bedje te kunnen leggen. Lekker hier, lekker bij mij. Ondanks dat al, was het ook erg fijn om eens alle tijd alleen maar voor elkaar te hebben. We houden dit erin. Minimaal 1x per jaar.
Zo! En nu bent u natuurlijk stiknieuwsgierig hoe het allemaal is afgelopen met die akte en het trouwboekje etcetera. Nou, goed hoor! Die mutsen bij de gemeente wisten zich geen raad. Het was nog NOOIT eerder voorgekomen. Maar goed, iemand moet het eerste trouwpaar zijn zonder akte, denk ik dan maar. En ondertussen kunnen we er hartelijk om lachen. Zeker nadat het volledige bedrag voor het ‘trouwen-op-zaterdag’ aan ons is gerestitueerd. Gratis getrouwd dus. En gratis is altijd goed. Allé we blijven natuurlijk wel hollanders! Maandagochtend eerste werk. Nou ja vooruit, tweede werk. Het storten van alle 5 eurocentjes (bedankt Leon & Jess) en alle 10 eurocentjes (bedankt Liane & Jos) en alle andere zooi (bedankt kapsters) ging nog even voor het bestormen van het raadhuis in Wolluk. Als tweede werk dus, gingen wij die ambtenaren het vuur es effe aan de schenen leggen. Niet gelukt. Een beetje nerveus waren ze wel, maar ik had het erger verwacht. Zelfs daar zijn ze dus nog te lui voor……om nerveus te worden 😉 . Geintje hoor (geen idee welke ambtenaren allemaal meelezen…oeps).
Wij konden vervolgens ter plekke tekenen en aankomende week wordt het hele spulleke aangetekend naar ons verzonden. Aangetekend mag ik hopen, omdat ik anders natuurlijk blijf volhouden dat ik niks heb ontvangen (slecht is mijn bijnaam). Vervolgens mogen wij zelf zorgen dat onze getuigen alsnog hun krabbel onderaan de akte plaatsen. En onze getuigen doen dat natuurlijk niet als er niet weer wat liters Bier en wat te eten tegenover staan. Zo zijn ze. Getuigen. Maar ook dat komt goed mensen, ook dat komt goed.
Verder zijn ondertussen alle indrukken van onze trouwdag een beetje verwerkt. De details over de rest van de dag en het feest blijf ik u nog even verschuldigd……
Al wil ik u best al wel verklappen dat ik dus de day-after een giga-kater had. Sjonge….da’s dus eigenlijk meer iets voor de bruidegom maar die had nergens last van.

Hahahahaha, ik hoor jullie allemaal al hardop lachen. Wat een stunt. Ze zijn niet getrouwd!!! Nou…..zo is het niet precies gegaan. We wilden wel hoor. We hebben ook wel JA gezegd. We hebben ringen gewisseld…..maar……daar komt’ie (ik hoop dat u op een stoel zit als u dit leest): DE TROUWAKTE WAS ZOEK!!!!!!
En eigenlijk konden Man en ik alleen maar lachen. Zoiets kan ook alleen maar óns overkomen. U begrijpt, ik heb meteen weer genoeg log-stof 😉 . Maar binnen in het gemeentehuis was het paniek alom. Zowel de bode als de trouwambtenaar wisten zich geen raad. En vooral toen de ceremoniemeester nogal fel reageerde. En wat doe je op zo’n moment? Nou, wij begonnen dus maar te lachen en zagen er de humor wel van in. Niet dat het nou zo leuk was natuurlijk. Los van het feit dat er dus gisteren niks is getekend, hebben we dus ook geen foto’s hiervan. Bovendien is het te zot voor woorden dat je dus op zaterdag een dikke 500,00 euro moet neerleggen om te trouwen en dat het zaakje dan nog niet goed geregeld is. Man zag hier natuurlijk meteen een commercieel voordeeltje (TERUG MET DAT GELD!!) 🙂 . Afijn morgen horen we meer. Morgen neemt de gemeente contact met ons op. Ben erg benieuwd hoe ze het verder gaan oplossen!!!! En als dat niet naar tevredenheid is, zal ik toch mijn schrijfkwaliteiten eens moeten benutten door een artikeltje in de plaatselijke krant te plaatsen.
Zie iedereen maar weer eens op hetzelfde tijdstip bij elkaar te krijgen. Ik vrees dat er een ambtenaar zal moeten gaan overwerken, zodat het tekenen in de avonduurtjes kan gebeuren.
Oh ja…..en ook geen trouwboekje hè!!! Raar hoor.
Maar ach, de tonproater die door zuslief was ingehuurd had meteen genoeg stof om ons eens flink door het stof te halen 🙂 .
En verder was het een TOP-dag.
We hebben genoten van het begin tot het einde. Het is ontzettend bijzonder om zo’n speciale dag te delen met je allerbeste vrienden en dierbaarste familie.
Meer over D-DAY in een volgend blog, waar ik ga proberen wat foto’s bij te uploaden…..wordt vervolgd.

Dat is nu éénmaal het gezegde. Dat’ie de “SJAAK” is. Hij is dus weg. Zojuist opgepikt door een bende valslachende mannen. Wat ze precies allemaal met Man van plan zijn….geen idee! Maar dat’ie het goed te verduren zal krijgen, is wel zeker. Oh ja….en of ik toch z’n paspoort niet was vergeten klaar te leggen!!
Ook werd mij nog even nageroepen dat hij waarschijnlijk de maandag ook nog wel nodig zal hebben om een beetje bij te komen! Sjongejonge…..
Maar goed, vannacht is hij er dus niet. Één van z’n vrienden riep nog of hij z’n Falke-sokken wel had ingepakt en dat het vanavond om 21h00 allemaal zou gaan beginnen in het centrum van W’wijk. Met andere woorden…hij mag de 80 meelopen…..hihi. Dat zou ik wel een stunt vinden, als ze hem hebben ingeschreven. Maar goed, da’s dus zeker een geintje, en zo niet, dan loopt’ie toch regelrecht van het centrum van Waalwijk naar de eerste de beste kroeg, laat zich vervolgens vol lopen en bestelt dan een taxi 🙂 .
Neu dat gaat het zeker niet zijn, maar wat allemaal wel…..dat is dus ook voor mij afwachten. Morgen zullen we het allemaal horen. Want dan komt’ie dus pas weer terug.
Ik hoop in ieder geval dat’ie volgende week zaterdag weer een beetje is opgedroogd! 🙂

Zo…..we zijn weer van start. Het nieuwe schooljaar is begonnen. Godzijdank. Wat waren de laatste vakantieloodjes zwaar zeg. Zeker Dochter was toe aan wat uitdaging, aan regelmaat, aan haar vriendinnetjes, kortom…..aan school dus. En omdat die uitdaging vorige week nog even op zich liet wachten, had ze een nieuw spelletje bedacht: mama-dwarsliggertje. Ze had er wel plezier in. Ik iets minder. Wat ik ook probeerde……ze werkte niet mee, net als het weer trouwens.
Maar nu is alle ellende passée. Het komt weer helemaal goed. Zelfs met het weer. Het zonnetje staat hoog aan de hemel, maar dat heeft u vast zelf ook al wel geconstateerd. En dan ziet alles er ineens een stuk rooskleuriger uit hè?! Zelfs de to-do-list voor de bruiloft lijkt niet zo lang. Vanavond zal ik daar weer wel anders over denken. Zo ben ik. Zo veranderlijk als het weer. Zeker in stress-situaties. En, mijn hemel, wat is zo’n bruiloft organiseren toch eigenlijk een stress-situatie. En ik maar tegen mezelf aanlullen dat ik bijna 41 jaar ben. En dat ik dan toch niet meer nerveus word van zo’n evenementje. Dat ik in m’n leven al beurzen en evenementen zat heb georganiseerd en dat dan m’n eigen bruiloft ook wel zal lukken. Maar niks helpt hoor lieve mensen, niks helpt. GEK word ik van alles en van mezelf nog het meest. Zo erg dat ik de afgelopen dagen van ellende maar vroeg naar bed ga. Dan heb ik tenminste geen last meer van mezelf. En het is ook nog goed tegen de wallen onder m’n ogen. Klein voordeeltje……..nu nog hopen dat ook de stress-pukkels volgende week zijn verdwenen. Want dat krijg ik ook nog als ik onder hoogspanning sta…….pukkels! En daar zit je als bruid ook niet echt op te wachten…….zucht.
Dus de sjokkela gaat achterin de kast. De nootjes en chips idem dito. Geen slagroom op m’n toetje en ook geen gebak de komende dagen. (*denk nu dat dat toch niet gaat lukken, met al die jarigen in september)

Och och, wat hebben ze Man vanochtend tuk gehad! Al weken roept hij dat z’n vrijgezellenfeest volgende week is. Een week voor de bruiloft dus. En omdat dat wel eens zou kunnen kloppen, vonden de mannen dat ze hem maar eens flink te pakken moesten nemen. En daar ben ik wel voor te porren hè! Zo ben ik. Geboren grapjas 🙂 ! Beetje humor hoort er nou éénmaal bij. Vanochtend hebben ze een nep-vrijgezellendag voor hem in elkaar gezet. Ik had z’n koffer ingepakt en om 10h00 stonden zwager Raymond en vriend Barry voor de deur om hem op te halen.
Hij wist niet waar te kijken en twijfelde of hij het moest geloven. Nadat ik met een stalen gezicht vertelde dat z’n koffertje al gepakt stond, ging hij overstag. Het feit dat er maar 2 mannen hem kwamen halen was ietwat dubieus maar aangezien de rest allemaal uit de buurt van Gorkum komt, zou het natuurlijk wel kunnen dat die onderweg zouden aanhaken.
Afijn, vriend Barry gooide z’n koffertje achterin de Volvo en het span vertrok. Uitgezwaaid door (bijna)vrouw en kids. Op het laatste moment trok ik nog even de deur van de Volvo open om te vragen of hij wel een eigengemaakte kaas voor me mee wilde brengen van de kaasboerderij (Man walgt van kaas….alle soorten kaas….en ik maak hem al de hele tijd wijs dat hij ongetwijfeld naar een kaasboerderij zal gaan 🙂 ).
Ze zijn nu even naar de Roestelberg. Koffie drinken. En ongetwijfeld een biertje. Daar zouden ze hem vertellen dat het een grap is en dat het dus helemaal niet vandaag gaat gebeuren. Zometeen staat hij weer thuis op de stoep. Ik ben benieuwd……

Dat ze later hoogstwaarschijnlijk directrice wordt, staat al redelijk vast. In ieder geval een leidinggevende functie. Misschien wel Minister President. Baas van Nederland. Och mijn hemel, dan zijn we er mooi klaar mee. Voordat we het weten moeten we verplicht in een roze burka met die Dochter van ons. Maar eerlijkgezegd denk ik niet dat ze in de politiek belandt. Neu……te direct, te sterk karakter, zo-niet-subtiel en, zo blijkt vandaag, te veel commercieel talent. Ieder normaaldenkend kind overstelpt z’n ouders en de rest van de familie met tekeningen. Tekeningen, kleurplaten, knutselwerkjes. Maar Dochter, die heeft dus bedacht dat ze dat niet meer voor niks gaat doen. Dat voor niks dus alleen de zon opgaat. Als we geluk hebben. Dat we dus keihard met knaken op tafel moeten om nog iets van haar te krijgen. Niks geen gratis kunstwerkjes meer aan de muur van mijn kantoor. En wat ze ervoor vraagt is geen kattenpis. Vooral als ik haar nogal becomplimenteer met haar net volgekladderde kleurplaat. “Die kost dus 10 euro mama!”, roept ze enthousiast, “ik maak alleen nog dingen voor échte centen!”. Slik. “Ammenooitnie”, dacht ik. Maar ze houdt voet bij stuk. Een map is uit haar bureaula gevist en al haar vanmiddag (bij Jamie notabene) gemaakte kleurplaten en bestickerde vellen zitten erin. Kaarten, van mij gekregen maar dat doet er blijkbaar niet toe, kan ik terugkopen voor veul. De geldwolf. Tsssss……
En van wie ze het heeft? Niet van mij in ieder geval. Ik geef altijd alles weg. Doe ik graag. Mensen blij maken. Soms lijk ik wel Sinterklaas. Zonder witte baard en rode mijter. Maar die gen is duidelijk niet bij Dochter beland.
Of ik m’n portemonnee alvast even uit mijn tas wilde halen…..want ik wil toch zeker wel een mooi kunstwerk van haar kopen??????? Vooruit er zat er ook één tussen die mocht wel voor 2 euro weg! Het moet niet gekker worden……………..