Zoon

Nou…..hier zitten we dan! Alleen! Mijn eerste ochtend zonder kinderen. Helemaal alleen! Raar hoor. En toch ook weer lekker. Beetje dubbel gevoel. Zoon heeft namelijk zijn eerste proefochtend op school. Nog anderhalve week en dan wordt hij alweer 4. Het lijkt soms nog als de dag van gisteren dat hij werd geboren. Dat hij als baby van 4 kilo in m’n armen lag. Een jongen. Wauw….ik vond hem geweldig. Buuv en ik waren 1 dag na elkaar uitgerekend en zij was er al negen dagen eerder vanaf dan ik. De bevalling bedoel ik dan. Och och wat liep ik te zuchten en te steunen. Zo’n grote buik en hij zat inmiddels zo in de weg. 15 april 2005 was het dan zover. ‘s-Ochtends vroeg voelde ik de eerste wee en ik had meteen door dat het dít dus weer was en dat het was begonnen. Een kleine 3 uurtjes later was meneertje er. Een prachtig jongetje. En dat is hij natuurlijk nog steeds. Alleen alweer bijna 4. Soms kan ik het zelf niet eens geloven. Een kereltje is het inmiddels. Een kereltje met een behoorlijk eigenwijs karaktertje en een sterke eigen wil. Thuis weten we inmiddels wel om te gaan met deze eigenschappen. Wat wil je? Hij is natuurlijk ook een produkt van ons tweetjes en zal die eigenschappen ongetwijfeld van één van ons hebben. Als wij er dan nog niet mee om kunnen gaan, wie dan wel?….kun je jezelf dan afvragen. Dus sja…..de proefochtend. Vanochtend werd hij weer vrolijk wakker (zoals al de hele week) en begon gelijk over dat hij dan vandaag naar school mocht. “Goed zo mam”, dacht ik bij mezelf….ik heb hem dus duidelijk goed voorbereid…..het is blijven hangen. Vol enthousiasme droeg hij z’n rugzak met fruit en drinken (en schone kleren…je weet bij hem immers maar nooit of hij op tijd naar de wc gaat). Op school aangekomen was er ook geen vuiltje aan de lucht. Z’n jasje werd opgehangen en z’n fruit in de juiste bak gedeponeerd. Vervolgens gingen we samen de klas in. Z’n stoeltje stond al klaar. En Jens dacht: “yeah right….daar ga ik dus echt niet opzitten hè!”. De hoek met de treinen en de auto’s! Die was pas interessant. En wat ik ook probeerde, hij ging niet zitten. Ook juf Vera kwam niet veel verder. Ze kreeg niet eens een handje. Na toch een dikke kus en een kroel te hebben gekregen, heb ik hem daar achtergelaten. Niet-zittend dus. Vlug nog wat advies naar de juf slingerend dat ze hem het beste maar kan negeren en dat hij dan wel vanzelf komt, vluchtte ik de klas uit. En nu maar hopen dat hij daar dus niet de boel op stelten heeft gezet. We zullen het zien/horen om 11h45!
Misschien vind ik het nog wel spannender dan Jens zelf