Wijsneus

“Sen…….kom es even bij mama” zei ik vanochtend tegen dochter-lief…….
“Mama, kun jij niet gewoon Senna zeggen?” kreeg ik vervolgens een veeg uit de pan. “Ik heet Senna hoor!” zei ze vervolgens. En het ergste is dat ze nog groot gelijk heeft ook! Eigenlijk heb ik een hekel aan namen afkorten en verkleinen……….en dan doe ik het notabene zelf bij m’n eigen dochter! Ook dat verkleinen…….daar betrap ik mezelf ook regelmatig op…….”Senna-tje……..Jensje……..”. Vreselijk gewoon…….maar het sluipt er gewoon in! Ze zijn ook zo aandoenlijk als ze zo klein zijn. Eigenlijk net als de kat…..die ik ook al verkleinend aanspreek met ‘Boyke’. Dat ik er zo’n hekel aan heb, zal wel te maken hebben met het feit dat ik nu nog last heb van een soort ‘verkleinings-trauma’ dankzij m’n moeder. Tot ongeveer m’n 12e werd ik nog aangesproken met “Lieneke” ……..en oh wat schaamde ik me als ze dat deed waar vriendinnen bij waren!!! Gelukkig is ze het inmiddels wel afgeleerd (mag ook wel met m’n bijna 40 jaar :-))…..en nu moet ik er niet zelf mee gaan beginnen natuurlijk. Ik zal m’n leven proberen te beteren en voortaan gewoon “Senna” zeggen. We hebben haar niet voor niets zo’n mooie naam gegeven!!!