De titel van dit blogje zegt wellicht al genoeg. Dat zijn de key-woorden voor mij dezer dagen. Zodra 1 van die drie elementen aan de orde is, dan moet ik oppassen. Bij te veel krijg ik hoofdpijn of pijn in mijn nek, bij te laat kan ik goed de hele dag slapen en bij te druk voel ik letterlijk een druk op mijn borst. God-oh-god wat klinkt dat allemaal weer logisch. Ohw en niet te vergeten….er zijn ook nog dagen dat ik ze alle drie tegelijk heb. Dan is die bekende man-met-de-hamer weer langs geweest. Oftewel….dan heb ik weer veel te veel “gedaan, gedacht, gemoeten”.
Er zijn echter ook goede dagen hoor! Dan voel ik me stukken beter en denk dan vaak meteen dat ik de hele wereld weer aankan. Het ergste is dat dit stuk ongeduld dat dan ook letterlijk weer wil proberen. En dat gaat niet. Dat mag ik niet eisen van mezelf. Die goede dag wil zeggen dat ik weer energie krijg. Dat de accu weer een stukje is opgeladen. Maar vol zit’ie nog lang niet. En dat zal eerst moeten voordat ik überhaupt weer energie kan verspillen aan dingen die ik zogenaamd van mezelf moet of wil. Begrijp me niet verkeerd, ik wil ook heel graag weer gewóón zijn. Niet dat er nu een steekje los zit….heb het nog best op een rijtje allemaal ;-), maar ik wil weer gewóón functioneren. Niet altijd maar moe zijn en het liefst slapen of niks doen. Ik wil weer gewóón vrolijk zijn….kunnen lachen en ja ook kunnen huilen.
Diep van binnen weet ik natuurlijk wel dat dat weer goed komt. Dat ik die emoties heus weer ga krijgen. Dat het zonnetje over een tijdje ook weer bij mij schijnt en zelfs de regen er met bakken uit zal komen vallen. Ook bij mij. Tot die tijd heb ik met mezelf afgesproken dat ik bij alles wat ik wil, moet of ga doen eerst de vraag stel of het niet “te veel, te laat of te druk” gaat zijn. En zodra dat wel het geval is, dan kies ik voor mezelf. Die hamer kan ik per slot van rekening ook niet steeds blijven incasseren.
Grenzen stellen is namelijk voor mij heel moeilijk. Niet alleen het “nee” kunnen zeggen op bepaalde momenten maar vooral ook het voelen wanneer die grens is bereikt. Wanneer wil ik iets écht niet en doe ik de dingen alleen maar om iemand anders blij te maken, te pleasen? Ik ben dat gevoel met mezelf kwijtgeraakt….in de loop der jaren. Dat moet ik nu dus weer zien terug te vinden. Door goed te luisteren naar de signalen die mijn lichaam me geeft, kom ik al een heel eind. Alleen op die manier kan ik mezelf weer leren kennen, kan ik proberen de balans goed te krijgen tussen geven en nemen.
Het wordt namelijk hoog tijd dat ik eens wat liever voor mezelf ga zijn en niet alleen voor de dierbaren om me heen. Zodra ik weer op het juiste (energie)niveau zit en blij kan zijn met mezelf dan pas kan ik dat delen met anderen. Momenteel is er niet eens genoeg energie voor “me, myself and I”, laat staan voor al de rest……
