Iedere ouder krijgt met dit fenomeen te maken…….LOSLATEN…….het moeilijkste wat er is. Zeker voor zo’n emo-mom als ik.
Het begint al met de eerste kleuteruitstapjes op de lagere school. In tegenstelling tot de uitstapjes van groep 3, blijven deze uitstapjes nog vaak beperkt tot een duinendag of spelen in een speeltuin dicht bij huis. De uitstapjes vanaf groep 3 zijn van hele andere koek! Dochter ging haar eerste échte schoolreisje naar Bobbejaanland. Wat had ze een voorpret en ik een buikpijn. Op de dag zelf wist ik niet waar ik het zoeken moest. Bezig blijven was mijn motto! Niet stil gaan zitten, want dan ga je automatisch nadenken…….. Achteraf allemaal zorgen om niks, gebaseerd op niks! Dochter had de tijd van haar leven. Een superleuke dag, die ze voor geen goud had willen missen. Natuurlijk niet!!! Wat dacht ik wel?!?! Dat ze mij zou missen??? Niet onze Dochter! Onze lekkere zelfstandige flierefluit. Inmiddels zit ze in groep 5 en raak ik een beetje gewend aan de uitstapjes met school. Dit jaar gaan ze naar Burger’s Zoo en morgen mogen we het schoolreisje contant (en dat in 2012!!!!) komen betalen op school. Bij het noemen van de bestemming dit jaar, begon ons dametje al te glunderen. Die voorpret en alle bijbehorende voorbereidingen gun ik haar van harte. Al ben ik achteraf altijd weer heel gelukkig als ze heelhuids terug in haar eigen bedje ligt.
Vorig jaar september was het tijd voor haar eerste kamp met de turnvereniging. 2 Nachten bleef ze weg. En weer vond ik het niks. Dat hele weekend moest ik steeds aan haar denken. Zou ze het leuk hebben? Zou ze kunnen slapen? Zou het niet te koud zijn? Wat een ‘muts’ voelde ik me naderhand! Toen we haar uiteindelijk op zondag gingen halen, kwam er een stralende, spierwit van vermoeiheid uitziende Dochter op ons af. Wat had ze genoten! Hele verhalen hebben te horen gekregen. Ze vond het FANTASTISCH. En wat was ik trots dat ze dat toch allemaal maar gewoon deed, zonder enige vorm van heimwee…..
Inmiddels heeft het loslaten weer een nieuwe fase bereikt. Alleen (of met vriendinnen) naar het openluchtzwembad in ons dorp. Ze moet een erg drukke weg oversteken om er te komen. Niet alleen dat baart me zorgen, maar ook simpele dingen als raakt-ze-haar-fietssleutel-niet-kwijt en neemt-ze-alle-spullen-mee-terug en laat-ze-geen-kleding-in-de-kleedhokjes-liggen?????? En tot nu toe doet ze niks van dat alles!!! Ze is keurig op tijd thuis, heeft alles mee terug en komt heelhuids met haar fietsje aangereden. Wat wil ik nou??????? Ze is al 9 jaar!!!!! Het wordt tijd voor deze moeder om de teugels wat meer te laten vieren……..ze heeft nu bewezen dat ze het kan, dus nu ligt het balletje weer bij mij. Ik zal moeten loslaten!!! Het kostbaarste wat ik bezit, moet ik leren loslaten……… En dat komt ook weer wel goed………..beetje bij beetje………..
Ik wil namelijk ook dat ze opgroeit tot een zelfstandige, vrolijke, eigenwijze en een soms nog een beetje aan haar moeder denkende tiener!!!