Wij, als (jong-)volwassenen kunnen onszelf nogal wat verwachtingen opleggen. We hebben een beeld van hoe ons leven er uiteindelijk uit moet zien en hoe de dingen zo ongeveer zouden moeten lopen. Ook met betrekking tot onze kinderen hebben we die verwachtingen. Heel normaal, heeft iedere ouder!
Maar wat als al die verwachtingen ineens moeten worden bijgesteld? Hoe is ons aanpassingsvermogen dan? Lang heb ik gedacht dat ik een persoontje was die dat maar moeilijk zou kunnen. Zeker met betrekking tot de kids. Je wilt ze gewoon alle mogelijkheden bieden en vooral een goede toekomst.
Toch lukt het hoor! Het lukt heel goed zolang je de realiteit maar onder ogen blijft zien. Zolang je weet dat die verwachtingen in sommige gevallen te hoog liggen. Dan moet je wel en dan kun je dat ook. Zelfs ik……..de pietluttige perfectioniste.
Oh……..hoe vaak heb ik gedacht: “mijn kinderen mogen echt niet een hele middag TV kijken!”. Moet je eens kijken wat ze aan doen zijn als het erg slecht weer is en het mij het beste uitkomt! Juist ja………TV kijken!!!
En ook heb ik altijd hard geroepen: “Nee…….minimaal hun A en B diploma moeten ze halen!”. En dan bedoel ik natuurlijk hun zwemdiploma´s. Totdat je merkt dat dat wellicht voor ons manneke iets te hoog gegrepen is. In ieder geval op dit moment. Hij loopt van de ene frustratie in de andere en neemt ons, als ouders, daarin mee. Iedere zaterdag was het maar weer de vraag of hij mee zou doen en of hij überhaupt zijn zwembroek wel aan zou trekken. Zwemmen op zich vindt hij geweldig leuk. Maar de lessen………dat is gewoon even te veel gevraagd. Het onverwachte (wat moet ik nu vandaag weer gaan doen), de grootte van de groep (10-12 kindjes) en de manier van lesgeven, past op dit moment gewoon even niet bij hem. Hij heeft er last van en wij dus ook.
Nadat vorige week weer het volgende voorval zich had aangediend in de kleedkamer en Man onverrichte zaken naar huis kwam, hebben we de knoop doorgehakt. Dan nu maar even niet!
We kijken op een later tijdstip wel weer verder. Als er straks een diagnose bekend is, kunnen we daar wellicht ook wat meer mee. Wie weet is er een zwemschool waar ze kindjes met een “etiketje” op een andere manier lesgeven. En anders leren we hem zelf maar zwemmen. Dat diploma kan me even gestolen worden. Het feit dat hij leert zwemmen en boven kan blijven, is voor mij veel belangrijker. En dat komt goed, dat weet ik zeker.
We zullen vast en zeker nog wel voor meer “bijstellingen van verwachtingen” komen te staan. En ook dat komt goed. Wij als (jong-)volwassenen groeien daar ook van. Wij leren om ook eens op een andere manier naar het leven te kijken……..in ons geval door de ogen van ons ventje…….en ik kan je verzekeren dat de wereld er dan echt niet minder leuk uitziet. Wellicht alleen wat minder veeleisend……..
Categories