Ohhhh……hellup! Wat waren ze druk toen ik ze had opgehaald bij de BSO vanmiddag. Ons lieve meisje moest haar rustig dagje van gisteren dubbel en dwars inhalen, lijkt wel. Ze was niet te stoppen. Een soort van locomotief zonder remmen. En Zoon? Die vond het prachtig. Die begon lekker mee te doen. Samen stuiteren is immers veel leuker dan in je eentje. En dat stuiteren móet samengaan met gillen. Heel hard gillen, lachen en stuiteren. U begrijpt, mijn geduld stevende het nulpunt voorbij. En dat van Man ook. Gezellige boel wordt het dan in huize De Kock.
Wat we ook probeerden, niets hielp. En negeren kon ook niet meer, daarvoor was het te erg. Ze braken de tent af…..bij wijze van spreken dan hè? Zou een mooie boel worden als de kleine ettertjes schatjes het letterlijk zouden doen.
Er zat niks anders op dan ze zo snel mogelijk in bad laten weken en soppen en dan hupsakee hun bedjes in. Nou mensen, dat had zelfs nog wat voeten in aarde. Inmiddels ligt het plat. Het gespuis. In bed. Of ze slapen dat is nog de vraag, maar het is in ieder geval rustig. En ik zit nu dus lekker met m’n beentjes omhoog, te genieten van de rust, nadat ik eerst de badkamer heb drooggemaakt want ook die stond inmiddels blank.
Geen lekker begin van de week, dat begrijpt u. En ja ja, ik weet het, ook dit hoort erbij. Mijn ‘zonnetjes’ zorgen niet alle dagen voor zonneschijn. Maar vandaag zijn ze er toch wel in geslaagd de pokkeregen van buiten heel goed te imiteren…….mijn kleine trolletjes schatjes.
Oh…..en ik hou van ze hoor……met heel mijn hart en ziel. Het is heerlijk om moeder te zijn…….maar er zijn van die momenten dat zelfs ik denk “nu even niet”!
Categories